Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Կառավարություն ու ԱԺ ինչու՞ ենք պահում

Կառավարություն ու ԱԺ ինչու՞ ենք պահում
12.02.2020 | 12:50

Նիկոլ Փաշինյանը չի թողնում, որ հանրային օրակարգը կես վայրկյան անգամ դատարկ մնա։ Նա մշտապես մարդկանց զբաղեցնելու, քննարկելու մի անկարևոր ու անհեթեթ բան մտածում է։ Ինչպես ասում են՝ բոլոր երգերը երգել էինք, մնացել էր սարի սմբուլը։ Զարմանալու տեղ չթողած Փաշինյանը հիմա էլ ֆեյսբուքում հանրաքվեի մասին բանաստեղծություն է երկնել ու դրանով դարձել ծաղր ու ծանակի առարկա։ Դեռ մի կողմ թողնենք անհաջող ու անտաղանդ այդ գրվածքը, լավ ինչքան պիտի երկրի ղեկավարը պետության համար կարևոր հարցերում այսքան անլուրջ լինի, այսքան էժանացնի իր խոսքը, պետական այրի խոսքի նշանակությունն այսքան ցածրացնի։


Ստացվում է՝ երկրի վարչապետը բանաստեղծություն կգրի, իսկ ժողովուրդն իր փոխարեն կորոշի, որն է խնդիրների լուծման տարբերակը։ Լավ է, էլի։ Եթե այդպես է, էլ այսքան մեծ կառավարական ու խորհրդարնական կազմ ինչու՞ ենք պահում։ Պահելը ո՞րն է, մի բան էլ ամեն ամիս հսկայական պարգևավճարներ տալիս, որ ոչ մի որոշում չկայացնեն։ Խոսքն ամենևին էլ հանրաքվեի և մարդկանց տեսակետն էական հարցերի վերաբերյալ իմանալու մասին չէ, այլ ամեն օր ժողովրդի անունից խոսող կառավարությունը մի անգամ կստանձնի՞ պատասխանատվություն խնդրհարույց հարցերի վերաբերյալ, թե՞ ամեն անգամ պիտի դիմենք հանրությանը։
Եթե բանաստեղծություններով պիտի խնդիրներ լուծենք, «հանրային շահը» պահանջում է նաև մի հատ Ամուլսարի, գոնե 2-ը Ստամբուլյան կոնվենցիայի մասին էլ մի բան «թխի» մեր երկրի միակ ու անկրկնելի «պոետ» Նիկոլ Փաշինյանը։


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6224

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ