Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Դու մե­նակ չես՝ փո­ղերդ բեր

Դու մե­նակ չես՝ փո­ղերդ բեր
20.03.2020 | 02:09
Իշ­խա­նու­թյան սի­րե­լի կար­գա­խո­սը՝ «Մե­նակ չես»-ը, նաև կո­րո­նա­վի­րու­սի օ­րե­րին է ակ­տուալ: Բնավ նկա­տի չու­նեմ, թե եր­կիրն ան­թե­րիին մոտ կա­ռա­վա­րե­լու խոս­տում տված­նե­րը ՀՀ ա­մեն մի քա­ղա­քա­ցու յու­րա­հա­տուկ ձևով են սի­րում, գուր­գու­րում, փա­ղաք­շում ու վս­տա­հեց­նում՝ խն­դի­րը բո­լո­րինս է, ցա­վը՝ մե­կը: Ա­սածս այն է, որ օր­հա­սա­կան պա­հե­րին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը, սո­վո­րա­բար, կա­րի­քի, անհ­րա­ժեշ­տու­թյան, հա­ճախ ի­րենց չա­րա­ծի ա­նու­նը փա­թե­թա­վո­րում են «ժո­ղո­վուրդ» ան­վամբ ու հա­նուն բո­լո­րիս միաս­նա­կա­նու­թյան՝ հոր­դո­րում օգ­նել պե­տու­թյա­նը, ազ­գին, հա­մայն մարդ­կու­թյանն ու Եր­կիր մո­լո­րա­կին:
Հա­յաս­տա­նում կո­րո­նա­վի­րու­սով վա­րակ­ված 120-ից ա­վե­լի մարդ կա, ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րա­րու­թյու­նը, սա­կայն, նոր է հի­շել, գլ­խի ըն­կել, որ բժշ­կա­կան անձ­նա­կազ­մի խրա­խուս­ման, բժշ­կա­կան պա­րա­գա­նե­րի և սար­քա­վո­րում­նե­րի ձեռք­բեր­ման, ինչ­պես նաև բժշ­կա­կան կենտ­րոն­նե­րի շեն­քա­յին պայ­ման­նե­րի բա­րե­լավ­ման հա­մար հա­վե­լյալ գու­մար է անհ­րա­ժեշտ: Կա­ռա­վա­րու­թյու­նում խնդ­րի լուծ­ման «ա­մե­նաի­դեա­լա­կան» տար­բե­րա­կը, երևի թե, միան­գա­մից են գտել ու ո­րո­շել՝ ֆի­նանս­նե­րի նա­խա­րա­րու­թյու­նում հա­շիվ բա­ցել, որ մար­դիկ բժշ­կա­կան դի­մակ­նե­րի, ձեռ­նոց­նե­րի ձեռքբեր­ման, ինչ­պես նաև բու­ժաշ­խա­տող­նե­րին խրա­խու­սե­լու հա­մար գու­մար հա­վա­քեն: Ժո­ղո­վուրդն այժմ էլ պետք է մտա­ծի՝ ինչ­պես օգ­նի պե­տու­թյա­նը, որ նա դի­մակ հայ­թայ­թի, հե­տո դրա բիզ­նե­սի մե­նաշ­նոր­հը բաշ­խի հա­վա­տար­մու­թյան եր­դում տված օ­լի­գարխ­նե­րից (հա­զար ան­գամ նե­րո­ղու­թյուն՝ խո­շոր գոր­ծա­րար­նե­րից) մե­կին, որ նա էլ հն­գա­պա­տիկ թանկ վա­ճա­ռի հենց այն նույն հպարտ քա­ղա­քա­ցուն, որ «Ընդ­դեմ կո­րո­նա­վի­րու­սի» սր­տաճմ­լիկ դրա­մա­հա­վա­քու­թյան շր­ջա­նա­կում ինչ-որ գու­մար էր տրա­մադ­րել պե­տու­թյա­նը: Ցավն այն է, որ իմ կող­քին ապ­րող ու «քայլ ա­րած» մար­դը հա­ճախ չի գի­տակ­ցում, որ պե­տու­թյանն ա­ռա­ջին օ­ժան­դա­կո­ղը ոչ թե ին­քը պետք է լի­նի, այլ հենց այն «խո­շոր գոր­ծա­րա­րը», ո­րի բիզ­նե­սի հա­մար պե­տու­թյու­նը ար­տո­նյալ պայ­ման­ներ է ստեղ­ծում: Վար­չա­պե­տի բա­ռա­պա­շա­րով ա­սած՝ ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գը «վզ­նե­րից չի բռ­նում», «պադ­վալ­նե­րից չի հա­նում», «աս­ֆալտ­նե­րին չի ծե­փում» այն գոր­ծա­րար­նե­րին, ո­րոնք, ա­ռի­թից օգտ­վե­լով, երկ­րին գնաճ են «պարգևում»: «Հարս­նա­ցու հյու­սի­սից» հայտ­նի ֆիլ­մից մի դր­վագ հի­շե­ցի՝ «հենց նեղն են ընկ­նում` Սե­րոբ, հա­սի»: Նույնն էլ՝ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի դեպ­քում. հենց փո­ղի կա­րիք է լի­նում, մարդ­կանց մե­նակ չլի­նե­լու մա­սին են հի­շեց­նում ու ա­սում՝ հա­սեք, փր­կեք: Ա­յո, այս օ­րե­րին զօ­րու­գի­շեր աշ­խա­տող, հեր­թա­պա­հու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նող, ա­մե­նա­տար­բեր մարդ­կանց հետ շփ­վող բժիշկ­նե­րին պետք է վար­ձատ­րել ար­ժա­նա­պատ­վո­րեն, աշ­խա­տա­վար­ձը մի քա­նի ան­գամ գե­րա­զան­ցող պարգևավ­ճար սահ­մա­նել նրանց հա­մար, պե­տա­կան մա­կար­դա­կով շնոր­հա­կա­լու­թյուն ա­սել, բայց դրա հա­մար ես ու «իմ հարևան անգ­րա­գետ Պո­ղո­սը» գու­մար չպետք է տանք: Գու­մար պետք է վճա­րեն Պո­ղո­սին անգ­րա­գետ ան­վա­նող պատ­գա­մա­վո­րը, գոր­ծա­դի­րի նրա գոր­ծըն­կեր նա­խա­րարն ու բո­լոր նրանք, որ ա­մեն ա­միս կամ ե­ռամ­սյա­կը մեկ բա­վա­կան յու­ղա­լի պարգևավ­ճար­ներ են ստա­նում: Աստ­ղա­բաշ­խա­կան թվեր ստա­նա­լուց զատ՝ քայ­լե­լով իշ­խա­նու­թյան հա­սած­նե­րը պետք է վեր կանգ­նեն սե­փա­կան ամ­բի­ցիա­նե­րից ու գործ­նա­կա­նում ա­պա­ցու­ցեն՝ տար­բեր­վում են նախ­կին­նե­րից, ժո­ղովր­դի հետ են ու ե­կել են ծա­ռա­յե­լու, տք­նե­լու, չար­չար­վե­լու, եր­կիր պա­հե­լու: Այդ­պես չեն վար­վի, ու­րեմն որևէ մե­կը հաշտ չէ իր խոս­քի ու մտ­քի հետ: Ար­դա­րա­դա­տու­թյան նա­խա­րար Ռուս­տամ Բա­դա­սյա­նը, ո­րը, լրագ­րող­նե­րիս հեգ­նե­լով, խոր­հուրդ էր տա­լիս իր պարգևավ­ճար­նե­րը յուա­նով հաշ­վել, այժմ թե­կուզ յուա­նով հան­գա­նա­կու­թյուն կա­րող է ա­նել՝ ծա­ծուկ, ա­ռանց բարձ­րա­ձայ­նե­լու, ոչ թե հետևի իր գոր­ծըն­կեր, ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րար Ար­սեն Թո­րո­սյա­նի օ­րի­նա­կին ու Facebook-ում հրա­պա­րա­կի, թե 100 հա­զար դրամ է փո­խան­ցել բաց­ված հաշ­վե­հա­մա­րին: «Աջ ձեռ­քը չպետք է ի­մա­նա, թե ինչ է ա­նում ձա­խը», ու ե­թե բա­րի գործ եք ա­նում, մի՛ շտա­պեք դրա մա­սին բարձ­րա­ձայ­նել, ա­վե­լին՝ դա բա­րի գործ չէ, դա ձեր պար­տա­կա­նու­թյունն է: Ոչ թե հաշ­վե­հա­մար պետք է բա­ցեիք, այլ բո­լո­րիդ մի քա­նի տաս­նյակ հա­զար դո­լա­րա­նոց պարգևավ­ճար­նե­րով լու­ծեիք այն հար­ցե­րը, ո­րոնք առ­կա են: Այդ ժա­մա­նակ, խոս­տա­նում եմ, ես ան­ձամբ կնա­խա­ձեռ­նեմ ձեզ պարգևավ­ճա­րի ար­ժա­նաց­նե­լու գոր­ծըն­թա­ցը:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 11266

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ