Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ճա­նա­պարհ դե­պի չգո­յութ­յուն

Ճա­նա­պարհ դե­պի չգո­յութ­յուն
22.12.2020 | 00:46

Մնա­ցել էր ե­կե­ղե­ցին էլ պղ­ծեիր ու վերջ:
Այս ան­գամ ար­դեն ամ­բող­ջո­վին բա­ցա­հայտ­ված, մինչև վեր­ջին փերթ բաց­ված նե­ռի կար­գա­վի­ճա­կով, քան­զի ե­րե­խա­յի պար­զամ­տու­թյամբ Աստ­ծո տան նախ­կին պղ­ծում­նե­րիդ այն­քան է­լ չէինք հա­վա­տում, քան­զի դա­վադ­րա­բար դեռ Ար­ցախ աշ­խարհ չէիր հանձ­նել, հինգ հա­զա­րից ա­վե­լի ե­րի­տա­սար­դի չէիր հասց­րել յա­թա­ղա­նել, նույն­քան մայր սևազ­գեստ ու նույն­քան հայր որ­դե­զուրկ դարձ­նել, տա­սը հա­զա­րից ա­վե­լի ե­րի­տա­սար­դի հա­վերժ դա­տա­պար­տե­լով հաշ­ման­դա­մի կյան­քով ապ­րե­լու...


ՈՒ այս ա­մե­նը մար­սած՝ Ե­ռաբ­լու­րից հե­տո ե­լել էիր Սյու­նյաց աշ­խարհ գնա­լու, որ այն, ինչ սադ­րել էիր ու չէիր հա­ջո­ղել Հե­րոս­նե­րի հան­գս­տա­վայ­րում, ա­նեիր խրոխտ Զան­գե­զու­րում:
Բա­րե­բախ­տա­բար Հա­յոց հոգևոր տու­նը Սի­սիա­նի ե­կե­ղե­ցու տեր ՊԱՐ­ԳԵՎ ՔԱ­ՀԱ­ՆԱ ԶԵՅ­ՆԱ­ԼՅԱ­ՆԻ նման հոգևոր այր ու ան­կոտ­րում զին­վոր ու­նի, ով կա­րող է Երկ­րի տի­րոջ ի­րա­վուն­քով Աստ­ծո կա­ցա­րա­նը նե­ռի ա­ռաջ գո­ցել՝ հրա­վի­րե­լով դուրս, որ այս պա­րա­գա­յում ար­դեն սոսկ դուրս չէ, այլ ա­մե­նա­պարզ... չգո­յու­թյուն:


Հայ ե­կե­ղե­ցու հի­րա­վի պարգև քա­հա­նա Պարգև Զեյ­նա­լյանն ա­րեց այն, ինչն այս­քան ժա­մա­նակ գլ­խի չէր ընկ­նում ա­նել մի ողջ ժո­ղո­վուրդ. այն է՝ ցույց տալ նե­ռին, Եր­կի­րու­րաց դա­վա­ճա­նին իր ի­րա­կան տե­ղը՝ Ան­գո­յու­թյու­նը:
Քո խո­նարհ կեր­պի ու հան­դեր­ձի մեջ որ­քան փակ­ված աչ­քեր բա­ցե­ցիր, տեր հայր, որ­քան ա­ռար­կա­յա­կան ելք ցույց տվե­ցիր՝ հու­շե­լով եր­կիր հայ­րե­նիին տեր կանգ­նե­լու այս­քան ազ­դե­ցիկ ձևը:
Շնոր­հա­կա­լու­թյուն տվածդ դա­սի հա­մար, սուրբ հայր:
Շնոր­հա­կա­լու­թյուն աչ­քեր բա­ցե­լու հա­մար:
Մնում է, որ չլի­նենք ա­րար­քիդ սոսկ ըն­թեր­ցո­ղը:

Մար­տին ՀՈՒ­ՐԻ­ԽԱ­ՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 27485

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ