Ալիևը Ստեփանակերտում է ադրբեջանական դրոշ բարձրացնում։ Ի պատասխան՝ հայությունը սոցիալական ցանցերում Արցախի դրոշն է տեղադրում։

Աշխարհի մամուլը Արցախի վերացման, արցախցիների փախստական դառնալու, Ադրբեջանի և Թուրքիայի վայրագությունների մասին` լռում է։

Արցախի ապագան մեծապես կախված է այն բանից, թե ինչպես ենք մենք, որպես ժողովուրդ վերաբերվում հայկական երկրորդ պետության ղեկավարների թշնամական բանտարկության մեջ գտնվելու հանգամանքին։

Սիրելի բարեկամներ, Արցախում տեղի ունեցած ողբերգական իրադարձություններից հետո շատերը մեզ հարցնում են, թե ինչ է տեղի ունենալու «Հայաքվե»-ի հետ, արդյոք այն այլևս ժամանակավրեպ չի, արդյոք ամռան ընթացքում ստորագրահավաքի վրա դրված մեր աջակիցների ջանքերը ապարդյուն չէին:

Երբ գերտերությունների ղեկավարները միմյանց մեղադրում են Հայաստանին ու Արցախին դավաճանելու մեջ, այնքան էլ էական չէ, թե ով է ավելի ճիշտ, որքան այն, որ իրենք նաև մեր երկրում ձևավորված անբարենպաստ քաղաքական և բարոյահոգեբանական մթնոլորտի համատեքստում Արցախի հարցը իրենց համար համարում են փակված։

Արցախից վերջին դուրս եկողներից եմ։ Այդ օրերը մի բառով կարելի է անվանել մղձավանջ։ Թե ինչ տանջալից, անմարդկային օրեր էին, գուցե ոմանք մի օր գրեն, պատմեն այդ մասին, բայց ես ցանկություն չունեմ հիշելու դժոխային այդ տանջանքերը, հայրենի գյուղից մազապուրծ փախած ու Ստեփանակերտի կենտրոնական հրապարակում բաց երկնքի տակ օրեր լուսացնող մարդկանց դժոխային ապրումները, երբ ազ-երը չորս կողմից պաշարել էին Ստեփանակերտը, քաղաքի ծայրամասերում էին արդեն, անգամ նրանց տեսել էին «Ղարաբաղ Տելեկոմի» շենքի մոտ։

Привет. Меня зовут Арцах, и мне сейчас очень больно. Если честно, мне больно уже несколько десятков веков, но сейчас — особенно.

1995 թ., ԵՀԱԿ Բուդապեշտի գագաթնաժողովը հստակ սահմանեց՝ Ղարաբաղյան կոնֆլիկտի կողմերն են ԼՂՀ-ն ու Ադրբեջանի հանրապետությունը:

Տարիներ ու տասնամյակներ շարունակ Արցախի ԱԱԾ-ն երկրի բարձրագույն ղեկավարության անմիջական ցուցումով հետևել է մեր ամեն մի քայլին, ժուչոկախեղդ է արել մեզ, նրա տաք շնչառությունն ամենուր զգացել ենք մեր ծոծրակներին, հերյուրանքներ ու զրպարտություններ է տարածել բոլոր այն մարդկանց մասին, ովքեր պայքարել են համակարգային կոռուպցիայի դեմ և փորձել են անարժանների իշխանությունը փոխարինել արժանավորների իշխանությամբ, հանրության մեջ անվստահության մթնոլորտ են ձևավորել այն մարդկանց ու հասարակական գործիչների շուրջ, ովքեր չեն ենթարկվել իրենց, ովքեր չեն անցել իրենց թրի տակով, ովքեր չեն ծախվել, չեն վախեցել ու չեն գայթակղվել, ովքեր իրենց կարիերայի, առողջության ու նյարդերի հաշվին պայքարել են արդարության համար։ Նրանց դավաճաններ ու գործակալներ են համարել, իրենց վարձու գրչակներով ու հանցակից-շահառուներով տարիներ ու տասնամյակներ շարունակ թունավորել են նրանց կյանքը ու պաթոսախեղդ արել աջուահյակ։

Չե՛ք մարսելու, թուրք շներ՝ ձեր եղեռնագործ ներքին ու արտաքին հանցակիցներով հանդերձ: Մի օր ձեր հատուցման ժամն էլ է գալու, ո՛չ ոք դեռ դրանից չի խուսափել և դուք էլ չեք պլստա՝ լինի հայի ձեռքով, թե՝ մեկ ուրիշի…