Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Բոլոր հավկիթները` նույն զամբյուղում

Բոլոր հավկիթները` նույն զամբյուղում
19.02.2019 | 01:28

Երբ Ռասպուտինի վրա կրակեցին, Ռոմանովների ընտանիքը մոդելավորող «չար հանճարը» վեր կացավ միանգամից, ու շատերին թվաց` նա չմեռնողների դասից է: Ավա՜ղ... պարզապես Ռասպուտինից վեր` իրեն հսկող ուժերը դեռ չէին «տալիս» նրան, ու ֆիզիկականը հաղթահարելով, Ռասպուտինը էլի մի քիչ «կենդանության» նշաններ ցույց տվեց… բայց քանի որ ասված է` «հող էիր, հող կդառնաս», կնքեց իր մահկանացուն:


Առակս զի՞նչ ցուցանէ: Քանի որ մեր թավշյա հեղափոխությունն ամենևին էլ ֆիզիկական պլանի գործողություն չէր, նույնը կատարվում է նաև հեղափոխության հետ, մանավանդ ծրագրի խորհրդարանական ներկայացումից հետո: Իրական նշագրումն այն է, որ հեղափոխությունն այլևս անելիք չունի, այն ռեգրեսի մեջ է, սակայն իներցիան նրան դեռ պահում է: Անելիք չկա: Ավելին` բացարձակապես չի գիտակցվում ապագա քայլերի կասկադը: Սա մտնու՞մ է հեղափոխությունը հղացած մոդերատորների պլանների մեջ: Թե՞ օբյեկտիվ իրականության արտացոլումն է:
Երկուսն էլ: Ակնհայտ է` հեղափոխոթյան, նրա լիդերի, թիմի ռեյտինգը անկում է գրանցում երկրաչափական պրոգրեսիայով: Ինչը վտանգավոր է ոչ միայն բուն երկրի, այլև իրական մոդերատորների և խաղացողների համար: Ակնհայտ է նաև` փորձ է արվում «հեղափոխականին» ամեն կերպ պահել իր «գահին», որպեսզի վերջինս աննկատ ու անսպասելի ֆորս-մաժորի չտանի ինքն իրեն (չարագացնի իր հեռացումը «գահից»), քանի դեռ չի ավարտել իր գործը, քանի դեռ երկրորդ էշելոնում վերադասավորվողները լիարժեք չեն ավարտվել:


ՈՒստի պետք է ձգել պաուզան:
Նկատելի է` դադարը ձգվում է բոլոր ուղղություններով ու առաջին հերթին Ղարաբաղյան խնդրի. այնտեղ բավականին «ինքնատիպ» կանգ է. պաշտոնական հանդիպում Մյունխենյան անվտանգության ֆորումում Մնացականյանի և Մամեդյարովի միջև տեղի չունեցավ, իսկ հայտարարվել էր: Չմոռանանք, որ դրանից առաջ նրանք չորս ժամ խոսել-բանակցել էին, և տեղեկություն կար, որ հաջորդ հանդիպումը տեղի է ունենալու փետրվարին:
Չկա նման հանդիպում: Կա Սիրիա ուղարկված հայկական զորախումբ, որը հայաստանյան իշխանությունները համառորեն համարում են հումանիտար առաքելություն: Իսկ այդ առաքելությունն ուղարկվել է Ռուսաստանի «հորդորով», ինչը հայաստանյան իշխանությունները նույնպես չեն «ընդունում»: Ինչևէ:


Հանրագումարենք. Ղարաբաղյան խնդրում շտապում էր Արևմուտքը, նույն իրենք` պարոն Բոլթոնը, ֆրաու Մերկելը։ Նիկոլին համարելով մեկը` վճռական, մյուսը` խիզախ: Փորձելով կազմակերպել ոչ միայն վերելակային, դեմ առ դեմ` «պատահական», ոչ ֆորմալ հանդիպումներ, այլև խիստ պաշտոնական։ Ավելին, ասվում էր` կամ Գերմանիայում, կամ ԱՄՆ-ում կլինի Փաշինյան-Ալիև պաշտոնական հանդիպում: Նիկոլը նրանց ասաց` դա ձեզ թվում է, մենք ճիշտ է, հեղափոխական սեմինարներ ենք անցկացնում հայաստանյան գետնին վրա` ինչպես թավշացնել և հեղափոխություն իրականացնել ընդդեմ մայր-Ռուսաստան և ընդդեմ հայր-Պուտին, սակայն այս պահին, իմ իշխանությունը պահելու համար, ես կանգնած եմ Ռուսաստանի ու Պուտինի կողքին:
Պատրա՞ստ է` Սոչիում Լուկաշենկոյի հետ դահուկներով սահող, հոկեյ խաղացող Պուտինը իր կողքին տեղ տալու Նիկոլին, փոքր-ինչ վիճարկելի է, մանավանդ, երբ Նիկոլը և իր թիմը ակնհայտորեն և ամեն օր ապացուցում են երկիր ղեկավարելու իրենց անկարողությունն ու անլրջությունը:


Կարծում ենք` Ռուսաստանը (ԱՄՆ-ի մասին` այլ անգամ) նույնպես ձգում է պաուզան. ճիշտ է, այս պահին Ռուսաստանին բավարարում է Հայաստանում և «մերձակայքում» առկա ստատուս-քվոն, սակայն Ռուսաստանը նաև «չի քնում»` ապագա խաղացողներ և փոխարինողներ է պատրաստում, երբեք բոլոր հավկիթները նույն զամբյուղում չդնելով խաղալով Հայաստանում առկա քաղաքական երևացող և չերևացող ուժերի հետ:

Ի դեպ, այդ ուժերը ևս բավականին լայն նախապատրաստությունների մեջ են, նրանք ևս հասկանում են, որ նման «տեմպերով» Նիկոլը երկար չի ձգի, և մի օր բոլորով կկանգնեն փաստի առաջ, երբ կպարզվի, որ հիմնովին փլուզվել է հեղափոխության բուրգը` իր բոլոր բաղադրիչներով հանդերձ։ Իսկ դաշտը դատարկ թողնել անթույլատրելի է:
ՈՒստի իրենք ևս դանդաղ շտապում են` կարգի բերելով իրենց բոլոր «զամբյուղները», ցանցերը, ունեցած համակարգերը` ստեղծելով նորերը:
Ընդ որում, այդ ուժերն առանձին-առանձին ռեալ շանսեր ունեն խաղն իրենցով անելու, քանզի ունեն փող, աշխարհաքաղաքական սատարում, հաշվելու կարողություն և մեծ փորձ` բոլոր ասպարեզներում:
ՈՒ այս դադարի ժամանակահատվածում նրանք իրականում պայքարում են ոչ թե Նիկոլի, այլ միմյանց դեմ:


Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2867

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ