Մեր երկրի ինքնիշխանության վերականգնման առաջին արժանապատիվ քայլը
01.10.2019 | 01:50
Այս փաստաթղթի մասին արդեն բավականին գրվել է մամուլում, խոսվել լրատվության մյուս միջոցներով: Բազմաթիվ հիմնավոր կարծիքներ են ներկայացվել, որոնք փաստում են, որ այս փաստաթղթով նախատեսված կողմնորոշիչներին դեմ չարտահայտվելու դեպքում մենք` որպես հասարակություն, երկիր, ազգ, հարվածի տակ ենք դնում այդ հասարակության կարևորագույն օղակը՝ ընտանիքը: Մեր ազգի գոյության հազարավոր տարիների ընթացքում այն եղել է և այժմ էլ մնում է որպես մեր ազգային նկարագրի, մարդկային լավագույն որակների պահպանման և սերունդներին ներարկման միակ ինստիտուտը: Այդ ինստիտուտի դեմ ձեռնարկվող քայլերը, որոնք ընկած են քննարկվող փաստաթղթի հիմքում, պատահական կամ կիսատ-պռատ լինել չեն կարող: Դրանք լիովին կանխամտածված են, ամբողջությամբ հաշվարկված և նպատակային: Այդ փաստաթղթի ընդունման դեպքում մենք որևէ սողանք չենք թողնում, որը թույլ կտար մտածել, թե ընտանիքը (այն կերպ, ինչպես մենք ենք պատկերացնում) կարող է շարունակել գոյություն ունենալ:
Այսօր առանց այդ կոնվենցիայի էլ մեր հասարակության մեջ ընտանիքի գլխին բազում փորձություններ են գալիս՝ գործազրկություն, ծանրագույն սոցիալական վիճակ, արտագաղթ, ընտանիքների բաժանվածություն (երբ ընտանիքի կերակրողն իր աշխատանքը գտնում է այլ երկրում), ամուսնալուծությունների աճ, անորոշ ապագա: Սրանք արդեն իրենց ծանրագույն հետևանքները թողել են մեր հասարակության վրա և շարունակում են ջլատել այն: Այս ամենը խնդրո առարկա կոնվենցիային նախորդած այն տնտեսական-սոցիալական «բարեփոխումների» հետևանքներն են, որոնք մեր անկախության առաջին օրից սկսած պարտադրվել են մեզ և մեր բոլոր ղեկավարներին` սկսած առաջին նախագահից, և նրանք բոլորն առանց դույզն իսկ դիմադրության ենթարկվել են այդ հարկադրանքներին, երբեմն նույնիսկ տալով ավելին, քան նրանցից պահանջել են:
Միջազգային կապիտալը նեոլիբերալ տնտեսավարման միջավայրում իր սղացող հնարավորություններն ընդլայնելու և հարաճուն պահանջմունքները բավարարելու համար ձեռնարկել է աշխարհի գլոբալացման գործընթացը: Ներդրվել են ունեզրկման նորագույն գործիքներ, որոնք արդեն կասկածի տակ են դնում սեփականության անձեռնմխելիության՝ իր իսկ կողմից սրբացված կանխադրույթը: Կապիտալի շուկան այնքան է նրբացրել իր գործիքները, որ դատարկ թվացող միջոցներով կարող է իր ցանցի մեջ քաշել այդ սարդոստայնում դժվար կողմնորոշվող քաղաքացուն և ընդամենը օրվա խնդիրը լուծելու համար տրված «վարկային» գումարի փոխարեն նրա ձեռքից վերցնել տունը, այլ ունեցվածք:
Մյուս կողմից գաղափարական ճակատում էլ նրանք ամեն օր և ամեն ժամ աշխատում են մեզ վրա, որպեսզի յուրաքանչյուրիցս և բոլորիցս միասին վերցրած ձևավորեն սպառողների բանակ, որոնք այլ խնդիր չեն տեսնում, քան օրվա իրենց պահանջմունքները բավարարելն է, անգամ եթե չգիտեն, թե վաղն ինչպես են դրա տակից դուրս գալու:
Այս և շատ այլ բաներ իրենց կնիքն են դնում հասարակական, անհատական հոգեբանության վրա, սասանում են բարոյական կողմնորոշիչները` կասկածի տակ առնելով հազարամյակներով մեզ ուղեկցած և մեզ պահպանած արժեքները:
Կոնվենցիայում ներդրված և, մեր կարծիքով նույնպես, հասարակության բարոյազրկմանն ու ընտանիքի քայքայմանն ուղղված ականները, գլոբալիստական տնտեսավարմամբ հասարակության տնտեսական խեղման և ունեզրկման քաղաքականության ճշգրիտ անդրադարձն են: Սա գլոբալիստական համահարթեցման քաղաքականության կարևորագույն նպատակն է. փշրել ազգային ինքնագիտակցության, բարոյական նկարագրի և մշակութային ինքնության պահպանման բոլոր հնարավորությունները:
Մենք վաղուց համոզվել ենք, որ դրսից մեզ ներկայացված որևէ միջոց մեզ հնարավորություն չի տա մեր ընտանիքները, կանանց, երբեմն նաև տղամարդկանց, պաշտպանել բռնությունից: Ավելին, այն հետապնդում է իր նպատակները, որոնք սկզբունքորեն չեն համընկնում մեր նպատակների հետ:
Եթե մենք իրոք մտադիր ենք պաշտպանել մեր ընտանիքները, հատկապես բազմազավակ ընտանիքները, երեխաներին, կանանց հնարավոր բռնությունից, ապա մենք հույսներս ոչ թե Ստամբուլյան կոնվենցիայի վրա պետք է դնենք, այլ պետք է ստեղծենք այնպիսի պետություն, որն այսօրվա հազարավոր հոգսերի մեջ թե հոգեկան, թե նյութական հավասարակշռությունը կորցրած ընտանիքներին ու անհատներին, հատկապես՝ երեխաներին կարողանա թիկունք կանգնել, չթողնել նրանց բախտի քմահաճույքին կամ, լավագույն դեպքում, բարերարների հույսին: Ներկա իրավիճակում իշխանությունների կողմից այդպիսի գաղափարների ներմուծման փորձը առնվազն նշանակում է անհրաժեշտը թափոնից տարբերելու անկարողություն:
Այնպիսի հասարակության մեջ, որն ունի ազգային նպատակներ, և որոնց հասնելու համար պետությունն ու իշխանություններն անում են հնարավոր ամեն ինչ, իշխում է համերաշխության մթնոլորտ, և բռնությունն ինքնին դառնում է չպահանջված:
«Գալիք» կուսակցությունն իր բոլոր կուսակիցների անունից «Ո՛չ» է ասում Ստամբուլյան կոնվենցիային: Մենք հույս ունենք, որ այս փաստաթղթի մերժումը կարող է դառնալ մեր երկրի ինքնիշխանության վերականգնման առաջին արժանապատիվ քայլը:
Վահրամ ԲԱՅԱԴՅԱՆ
«Գալիք» կուսակցության նախագահ
Մեկնաբանություններ
Ասում են...
.
.
-
Ասում են… Հիմա մենք բավականին բարդ շրջան ենք ապրում մեր բարեկամ, եղբայրական Հայաստանի հետ հարաբերություններում։ Դա նույնիսկ ավելին է, քան եղբայրականը, քանի որ այստեղ ավելի շատ հայեր են ապրում, քան՝ բուն Հայաստանում
-
Ասում են Մարտի 8-ից առաջ Մեծ Բրիտանիայի և ԱՄՆ-ի դեսպանատները զգուշացնում էին իրենց քաղաքացիներին զգույշ լինել Մոսկվայում՝ չասելով, թե ինչ է կատարվում
-
Ասում են… Իհարկե, Բրյուսելը շահագրգռված է Հայաստան-ՀԱՊԿ կապի թուլացմամբ, իսկ Դաշինքի պաշտոնական խոսնակները մեկ անգամ չէ, որ հանրային լավատեսություն են հայտնել ՆԱՏՕ-ի հետ մերձեցման Հայաստանի հեռանկարների վերաբերյալ
-
Ասում են…
Ափսոսում ենք, որ ՀՀ ղեկավարությունը, ըստ ամենայնի, գիտակցված որոշում է կայացրել՝ վարել ՌԴ-ի հետ հարաբերությունների հետևողական վատթարացման, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցած ամեն ինչում Ռուսաստանին մեղադրելու գիծ։ Դա, իհարկե, հարիր չէ դաշնակցային հարաբերություններին
-
Ասում են Պաղեստինյան ՀԱՄԱՍ-ը 10-20-100 անգամ ավելի քիչ զենք ունի, քան ունեին Լեռնային Ղարաբաղի հայերը և ադրբեջանական բանակը իսրայելական բանակը չէ։ Թող Հայաստանում մտածեն։
-
Ասում են… Որոշ երկրներ փորձում են խաթարել ԱՊՀ անդամների օրինական իշխանությունը, ավանդական արժեքները և իրավիճակն ամբողջությամբ: Անհրաժեշտ է կանխարգելիչ աշխատանք՝ ԱՊՀ երկրների անվտանգության ապահովման համար։
-
Ասում են… Ռուսաստանը և Բելառուսը օգուտ չունեն իսրայելա-պաղեստինյան հակամարտությունից: ՈՒ՞մ է այն ձեռնտու Մեզ ու ռուսաստանցիներին կշտամբում են «Ձեռնտու է Ուկրաինան հետին պլան է մղվել» Լսեք, եկեք անկեղծ լինենք այն, որ մեր մասին սկսել են ավելի քիչ խոսել, թերևս, վատ չէ: Բայց ո՛չ այդ գնով։ Մարդիկ են զոհվում։ Ինչի՞ վրա ենք ուրախանալու։
-
Ասում են…
Աշխարհում արևմտյան ազդեցությունը հսկայական ռազմաֆինանսական բուրգ է, այն իրեն պահելու համար անընդհատ նոր «վառելիքի» կարիք ունի՝ ուրիշներին պատկանող բնական, տեխնոլոգիական, մարդկային ռեսուրսներ
-
Ասում են…
10 ամսվա շրջափակումից հետո՝ սեպտեմբերի 19-ին, ադրբեջանական զինված ուժերը դաժան հրետակոծության ենթարկեցին Լեռնային Ղարաբաղը։
Սիրտս կոտրվում է, երբ իմանում եմ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված և Հայաստան զանգվածաբար փախչող հազարավոր հայ ընտանիքների ցավի, կորստի, մարդու իրավունքների կոպիտ խախտումների մասին:
-
Ասում են
Ադրբեջանը վերսկսել է պատերազմը Լեռնային Ղարաբաղի դեմ՝ գնդակոծելով խաղաղ բնակիչներին և քաղաքացիական ենթակառուցվածքները
-
Ասում են… Մենք առաջարկել ենք համաձայնության գալ Ադրբեջանի հետ այնպես, որ Քելբաջարն ու Լաչինը, նաև ամբողջ Ղարաբաղը, փաստացի մնան Հայաստանի իրավասության ներքո
-
Ասում են Ռուսաստանը գնահատում է Հայաստանի հետ կառուցողական հարաբերությունները, սակայն հնարավոր չէ համաձայնել վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի թեզերի հետ՝ ռուս խաղաղապահների առաքելության ձախողման մասին:
-
Ասում են… Ադրբեջանը խնդիր է դրել Արցախն ազատել հայ բնակչությունից, ստեղծել պայմաններ, որ հայերն այնտեղից գնան, ով կմնա՝ տեղահանել կամ կազմակերպել կոտորած Շատ հստակ է ծրագիրը:
-
Ասում են Ավելի քան 30000 երեխաներ և նրանց ընտանիքները Լեռնային Ղարաբաղում արդեն 8 ամիս է՝ գտնվում են շրջափակման և ավերակների մեջ։
-
Ասում են․․․ Թուրքական ցեղերը հայտնվել են 10-րդ դարում, 11-րդ դարում հասել են պատմական Հայաստանի տարածք: Այս հողի վրա հայերն ապրել են մթա 15-րդ դարից:
Տարածաշրջանային
