Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ա՜խ այդ անշ­նոր­հա­կալ ռուս­նե­րը

Ա՜խ այդ անշ­նոր­հա­կալ ռուս­նե­րը
28.02.2020 | 11:09
«Независимая газета» թեր­թում Սում­գա­յի­թի ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի վե­րա­բե­րյալ կեղ­ծա­գի­րը բո­ղո­քի ա­լիք ա­ռա­ջաց­րեց Հա­յաս­տա­նում: Ընդ ո­րում, ապ­շեց­նում էր այդ ըն­դվ­զում­նե­րի հա­կա­ռու­սա­կան բնույ­թը՝ այ, տե­սեք, մեր դաշ­նա­կից Ռու­սաս­տա­նը իր մա­մու­լում տպագ­րում է ազ­գա­յին ող­բեր­գու­թյու­նը նեն­գա­փո­խող նյու­թեր և այլն: Ա­մո՛թ Ռու­սաս­տա­նին:
Սա­կայն ի­րա­կա­նում ինչ կապ ու­նի այդ ի­րոք ստա­հոդ հրա­պա­րա­կու­մը Ռու­սաս­տա­նի, նրա իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հետ: Ի վեր­ջո, նախ փոր­ձեք պար­զել, թե ով է նյու­թի հե­ղի­նա­կը, ի­րո՞ք ադր­բե­ջան­ցի լրագ­րող է: Գի­տե՞ք ինչ է Աս­կե­րո­վի իս­կա­կան ազ­գա­նու­նը՝ Մաաս: Այդ ո՜ր օր­վա­նից է ա­զե­րին դառ­նում Լև Մաաս: Նույ­նիսկ հարկ չկա նշե­լու նրա ազ­գու­թյու­նը, ա­մեն ինչ ջրի պես պարզ է: Վճա­րել են, գրել է, նրա հա­մար ինչ տար­բե­րու­թյուն, թող ի­րար գզեն ադր­բե­ջան­ցի­ներն ու հա­յե­րը: Բնա­կան է, որ նման պա­րա­գա­յում իր վար­ձատ­րու­թյունն է ու­նե­նում թեր­թի հա­մա­պա­տաս­խան ծա­ռա­յու­թյու­նը: Ինչ է, Հա­յաս­տա­նում քի՞չ են վճա­րո­վի լրագ­րող­նե­րը:
Եվ հե­տո, ի՞նչ է նշա­նա­կում ռու­սա­կան մա­մուլ (չեն էլ ա­սում՝ ռու­սաս­տա­նյան): Մի­գու­ցե «Независимая газета»-ն՝ հա­յե­րեն՝ «Ան­կախ թերթ», ֆի­նան­սա­վոր­վում է Ռու­սաս­տա­նի կա­ռա­վա­րու­թյա՞ն կող­մից: Գո­նե հե­տաքր­քր­վեք, թե ով է այն ֆի­նան­սա­վո­րում, նոր այն փոր­ձեք դարձ­նել «ռու­սա­կան»: Ինչ­պես ըն­դուն­ված է ա­սել, ով վճա­րում է, նա էլ պատ­վի­րում է ե­րաժշ­տու­թյու­նը: Իսկ հատ­կա­պես Ռու­սաս­տա­նում ԶԼՄ-նե­րում շատ են ոչ ռուս հո­վա­նա­վոր­նե­րը: Ի դեպ, երբ Վլա­դի­միր Պու­տի­նը ըն­տր­վեց երկ­րի նա­խա­գահ, այդ «ան­կախ» թեր­թը, ո­րի տի­րա­կալն այն ժա­մա­նակ ան­մո­ռա­նա­լի հրեա օ­լի­գարխ Բո­րիս Աբ­րա­­մո­վի­չ Բե­րե­զովս­կին էր, դար­ձավ Ռու­սաս­տա­նի նո­րա­թուխ ղե­կա­վա­րի ա­մե­նաո­խե­րիմ քա­րոզ­չա­կան թշ­նա­մին: Եվ Պու­տի­նը հար­կադր­ված բա­ռա­ցիո­րեն ջախ­ջա­խեց այդ լրատ­վա­մի­ջո­ցը և երկ­րից դուրս վռն­դեց Աբ­րա­­մո­վի­չին: Թեր­թը մնաց, բայց ո՞վ ա­սաց, որ նա պի­տի լի­նի ան­կախ, էլ չենք ա­սում՝ հա­յա­մետ:
Ռու­սաս­տա­նի հայ հա­մայն­քի մա­սին, ո­րը, իբր, լռում է: Գի­տեք, ե­թե հետևեք Ռու­սաս­տա­նի ա­ռա­ջա­տար հե­ռուս­տաա­լիք­նե­րին, ա­պա չեք կա­րող չն­կա­տել, թե ինչ­քան ճա­նաչ­ված հա­յազ­գի քա­ղա­քա­գետ­ներ, լրագ­րող­ներ, վեր­լու­ծա­բան­ներ, հրա­պա­րա­կա­խոս­ներ կան դրանց քա­ղա­քա­կան հա­ղոր­դում­նե­րում: Հաս­կա­ցանք, ռու­սա­սեր են: Բայց ինչ են ա­նում Հա­յաս­տա­նի քա­ղա­քա­կան շր­ջա­նակ­նե­րը նրանց հա­յաս­տա­նա­սի­րու­թյան ծի­րի մեջ առ­նե­լու հա­մար: Ո­չինչ: Գո­նե մեկ-մեկ հրա­վի­րեք Երևան «ռու­սա­հայ հա­մայն­քի» այդ երևե­լի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին, մշա­կեք նրանց, հա­յաց­րեք, «օգ­տա­գոր­ծեք»: Վե­րոն­շյալ պա­րա­գա­նե­րում նրանք կա­րող են ար­դյու­նա­վետ ծա­ռա­յու­թյուն­ներ մա­տու­ցել:
Թե չէ՝ այդ անշ­նոր­հա­կա՜լ ռուս­նե­րը... Մենք կյանք­ներս չենք խնա­յում նրանց հա­մար, իսկ այդ ա­պե­րախտ­նե­րը...
Ռու­բեն ՀԱՅ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՅԱՆ
Մոսկ­վա
Դիտվել է՝ 42888

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ