Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Մի­ֆեր ու «ֆեյ­քեր» հան­րու­թ­յու­ն

Մի­ֆեր ու «ֆեյ­քեր» հան­րու­թ­յու­ն
27.10.2020 | 00:39

Այս պա­տե­րազ­մը կոտ­րեց ա­մե­նա­մեծ մի­ֆը։ Ի­րա­կա­նու­թյունն ու ֆեյս­բու­քյան «կյանքն» ընդ­հան­րա­պես մի­մյանց հետ ա­ղերս չու­նեն։ Այն, ինչ վիր­տուալ հատ­վա­ծում է կա­տար­վում, ոչ մի ընդ­հան­րու­թյուն չու­նի ի­րա­կա­նու­թյան հետ։ Ե­թե վիր­տուալ տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րը հան­րա­յին կյան­քում վճ­ռո­րոշ դե­րա­կա­տա­րում ու­նե­նա­յին, ա­պա հի­մա սահ­մա­նում ոչ մե­կը կանգ­նած չէր լի­նի, թշ­նա­մին հա­սած կլի­ներ Երևա­նի մա­տույց­ներ, իսկ ֆեյս­բու­քյան «հայ­րե­նա­սեր­ներն» ար­դեն Բա­քուն գրա­ված կլի­նեին։ Փառք Աստ­ծո, որ հա­յաս­տա­նյան ի­րա­կա­նու­թյունն այլ է, սահ­մա­նում կանգ­նած են ի­րա­կան հե­րոս­նե­րը, ո­րոնք եր­բեք վիր­տուալ հատ­վա­ծում հայ­րե­նա­սի­րու­թյամբ չեն հո­խոր­տա­ցել, մինչ­դեռ այ­սօր ի­րենց ա­րարք­նե­րով բո­լո­րին հայ­րե­նա­սի­րու­թյան դա­սեր են տա­լիս։


Այս պատ­կե­րը գա­լիս է ա­պա­ցու­ցե­լու, որ ֆեյս­բու­քյան «ֆեյք» հան­րու­թյան կար­ծի­քով քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մշա­կե­լը, լուրջ ո­րո­շում­ներ ըն­դու­նելն աբ­սուրդ է ու դա­տա­պարտ­ված է ձա­խող­ման։ Սա ա­պա­ցուց­վեց նաև նա­խօ­րեին ստեղծ­ված մի ի­րա­վի­ճա­կով։ Օ­րեր շա­րու­նակ բո­լորս սպա­սում էինք, թե պաշտ­պա­նու­թյան գե­րա­տես­չու­թյու­նը երբ է կոնկ­րետ բնագ­ծե­րով, տե­ղանք­նե­րով ներ­կա­յաց­նե­լու սահ­մա­նա­յին դրու­թյու­նը, ինչ տա­րածք­ներ են ան­ցել թշ­նա­մու հս­կո­ղու­թյան ներ­քո։ Եվ ՊՆ ներ­կա­յա­ցու­ցիչ Արծ­րուն Հով­հան­նի­սյա­նը ներ­կա­յաց­րեց քար­տե­զը։ Դրան զու­գա­հեռ Ար­ցա­խի մա­սին մի եր­գի տե­սա­հո­լո­վակ ևս հա­մա­ցան­ցով տա­րած­վեց։ Իսկ թե դրա­նից հե­տո ինչ կա­տար­վեց, ա­հա­վոր էր։


Ֆեյս­բու­քա­հա­յու­թյան զգա­լի հատ­վա­ծը մեծ էն­տու­զիազ­մով սկ­սեց քն­նար­կել, քն­նա­դա­տել, ինչ­պես միշտ ա­նեծ­քա­հայ­հո­յա­խա­ռը մեկ­նա­բա­նու­թյուն­ներ գրել եր­գի տե­սա­հո­լո­վա­կի մա­սին, իսկ քար­տե­զը և թշ­նա­մու գրա­ված հեկ­տար­ներն ան­գամ նրանց ան­դոր­րը չխախ­տե­ցին։ Սա շատ խո­սուն պատ­կեր է, ո­րը շատ խոր­քա­յին խն­դիր­նե­րի մա­սին է վկա­յում։
Այս ա­մե­նը գա­լիս է ա­պա­ցու­ցե­լու, որ վիր­տուալ հար­թա­կի տրա­մադ­րու­թյուն­նե­րով եր­կիր չեն կա­ռու­ցում, իշ­խա­նու­թյուն չեն ղե­կա­վա­րում։ Լավ է, որ ի­րա­կան տրա­մադ­րու­թյուն­ներն այս պա­հին գե­րակշ­ռում են։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 12773

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ