Աշխարհի ուշադրությունն այս օրերին սևեռված է Հաագայում սպասվող հանդիպման վրա, որը, դեռ չսկսված, հետաքրքիր է մանավանդ մեզ համար: Չգիտես «որտեղից», ԵԱՀԿ ՄԽ ամերիկացի համանախագահ Ջ. ՈՒոռլիքը Թվիթերում «գտավ», որ այնտեղ հանդիպում է լինելու Սերժ Սարգսյանի և Իլհամ Ալիևի միջև, և որ ինքն անհամբեր սպասում է այդ հանդիպմանը:

Երեկ «քառյակը» ԱԺ-ի արտահերթ քննարկմանը ներկայացրեց մի նախագիծ, որն առնչվում էր «ՀՀ ֆիզիկական և իրավաբանական անձանց նկատմամբ 2012-13 թվականների ընթացքում արագաչափերի և տեսանկարահանող սարքերի կիրառման, վճարովի ավտոկայանատեղերի կազմակերպման, Երևանի ուղևորափոխադրումների ուղեվարձի հնարավոր թանկացման, չշահագործվող ավտոմեքենաների պարտադիր ապահովագրության տուգանքների գործադրման ազդեցությունն ուսումնասիրող ԱԺ ժամանակավոր հանձնաժողով» ստեղծելուն:

Սերգո Կարապետյան, ՀՀ գյուղատնտեսության նախարար: Մարդ, որի հետ շատ քիչ եմ շփվել, կամ էլ երբ շփվել եմ, այնքան էլ մեծ տպավորություն չեմ ստացել: Բնական է, որ շփվել եմ նրա հետ իր համար աշխատանքային լարված օրերին, այս կամ այն գյուղմթերքի մթերման ժամանակ: Ասեմ ավելին, այնքան էլ չեմ հիացել նրա արտադրողի կերպարով, երբ տարիներով որպես սեփականատեր չէր վճարում մթերված ապրանքների գումարը: Այդ մասին նույնիսկ հիշատակեցի նրան, Արարատի մարզպետարանում հանդիպման ժամանակ, երբ արդեն գյուղնախարար էր:

...թե Սերժ Սարգսյանն առայժմ կարողանում է կառավարել «կուտակայինի» հաշվով կազմակերպվող միտինգային քաոսը:

Կառավարությանն անվստահություն հայտնելու ոչիշխանական ուժերի առաջարկն իսկական գլխացավանք է դարձել ԲՀԿ-ի ճնշող մեծամասնության, հատկապես գործարար հատվածի համար: Նրանք «սիրտ» չունեն այդ մասին կես բառ անգամ խոսելու: Երեկ ԱԺ-ում փորձեցինք պարզել՝ ինչպե՞ս են վերաբերվում «բարգավաճականները» սեփական կուսակցության այս նախաձեռնությանը: Շատերը հրաժարվեցին այդ մասին խոսելուց: Երբ Մելիք Մանուկյանին (Շշի Մելո) հարցրի՝ կո՞ղմ է այդ հարցին, առաջարկեց հետո խոսել, այդպես էլ չհստակեցնելով՝ կո՞ղմ է, թե՞ դեմ: Հակիրճ էր նաև Գրիգոր Մարգարյանի «մեկնաբանությունը»: Չցանկանալով հարցին պատասխանել` պատգամավորը պատճառաբանեց, թե դա իր «իրավունքն» է:

Վլադիմիր Պուտինը վերջին ելույթներից մեկում իր քաղաքական հակառակորդներին, հատկապես Ղրիմի իրադարձությունների կապակցությամբ, անվանեց «Հինգերորդ շարասյուն»: Իր ողջ քաղաքական գործունեության ընթացքում ռուսաց ղեկավարը առաջին անգամ օգտագործեց այդ տերմինը, որն ինչքան երջանկացրեց ռուս նացիոնալիստական -հայրենասիրական ուժերին, նույնքան էլ առաջ բերեց լիբերալ ընդդիմախոսների հիստերիան:

Կիևում ակնհայտորեն չեն սթափվում էյֆորիայից: Մինչդեռ արդեն ժամանակն է: Հեղափոխություն, թե հեղաշրջում էր, որ Եվրոպայի ամենամեծ պետությունում իշխանափոխություն կատարվեց և սկսվեց մասնատումը, այլ խնդիր է:

Հրամայեա ինձ, Տէր, որպէս անդամալույծին առողջանալ, խորտակել զանկողինս ցաւոց իմոց, շրջիլ ընդ կամարարս քո ի տան տեառն, և ի գաւիթս Աստուծոյ ծաղկիլ և ոչ մեղանչել։

Վա՜յ Տիրոջ օրը ցանկացողին. ձեր ինչի՞ն է պետք Տիրոջ օրը, այն խավար է և ոչ թե լույս։ Որպես թե մի մարդ փախչի առյուծից, մի արջ պատահի նրան, նա տուն փախչի, ձեռքը պատին հենի և օձը խայթի նրան։ Չէ՞ որ խավար է Տիրոջ օրը և ոչ լուսավոր, աղջամղջային է, և լույսի ճաճանչ չկա նրա մեջ։

Ղրիմի հարցը սրընթաց է զարգանում։ Կարելի է ասել, որ Ղրիմի Հանրապետությունն ու հերոս քաղաք Սևաստոպոլն արդեն Ռուսաստանի բաղկացուցիչ մասն են։ Ամբողջ թերակղզին ցնծում է, Ղրիմի ժողովրդի (այդ թվում՝ ղրիմցի թաթարների) ուրախությունն իրական է ու անկեղծ։ Ասենք, սա երբեք կասկած չի հարուցել. չէ՞ որ դեռ 1990 թվականին Ղրիմի բնակիչները, զգալով, թե ուր են տանում գորբաչովյան «վերակառուցումն» ու «արագացումը» ՈՒկրաինական ԽՍՀ-ի շրջանակներում, հանգեցին այն հետևությանը, որ հարկավոր է «վերադառնալ» Ռուսաստան։