Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Որն է այս նա­խագ­ծի ի­րա­կան նպա­տա­կը

Որն է այս նա­խագ­ծի ի­րա­կան նպա­տա­կը
31.03.2020 | 00:32
Ե­րեկ ԱԺ-ն, այս­պես ա­սած, ժամ­կե­տանց նա­խա­գիծ էր քն­նար­կում, որն այ­սօր ար­դեն հա­զիվ թե մեծ օ­գուտ տա։ Ար­տա­կարգ դրու­թյամբ պայ­մա­նա­վոր­ված` կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ո­րո­շել է հա­տուկ մի­ջո­ցով, «սար­քով» տե­ղո­րո­շել քա­ղա­քա­ցի­նե­րին, այ­սինքն բջ­ջա­յի­նի քար­տե­րի մի­ջո­ցով պար­զել, թե եր­կու և ա­վե­լի ան­ձինք գտն­վե՞լ են այն տա­րած­քում, որ­տեղ հա­մա­ճա­րա­կի վտանգ կա։ Հա­մա­ճա­րա­կի պատ­ճա­ռով անձ­նա­կան տվյալ­նե­րի պաշտ­պա­նու­թյան, մաս­նա­վոր և ըն­տա­նե­կան կյան­քի ան­ձեռ­նմ­խե­լիու­թյան, հա­ղոր­դակ­ցու­թյան ա­զա­տու­թյան և գաղտ­նիու­թյան ի­րա­վունք­նե­րին մի­ջամ­տե­լու մա­սին կա­ռա­վա­րու­թյան այս նա­խա­գի­ծը որ­քան ան­հաս­կա­նա­լի էր ընդ­դի­մա­դիր­նե­րին, այն­քան էլ իշ­խա­նու­թյան ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի շր­ջա­նում էր հար­ցեր ա­ռա­ջաց­նում։ Ա­ռա­վել անտ­րա­մա­բա­նա­կան է այն դրույ­թը, երբ քա­ղա­քա­ցի­նե­րի զան­գե­րը պի­տի վե­րահ­սկ­վեն, հաս­կա­նա­լու, թե վա­րակ­վա­ծը x ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում քա­նի մար­դու հետ է խո­սել։
Այլ խոս­քով, մի օ­րեն­քի խա­ռը նա­խա­գիծ, որն ա­վե­լի շատ մարդ­կանց վեր­ահս­կո­ղու­թյան տակ է պա­հում, բար­դաց­նում, կա­ռա­վա­րե­լի դարձ­նում նրանց կյան­քը, քան լու­ծում ա­ռող­ջա­պա­հա­կան խն­դի­րը, էլ չենք խո­սում մարդ­կանց անձ­նա­կան տի­րույթ ներ­խու­ժելն ու հե­ռա­խո­սա­զան­գե­րը լսե­լը։ Ե­թե կա­ռա­վա­րու­թյու­նը գա­ղա­փար­նե­րի, պատ­կե­րա­ցում­նե­րի շատ ցածր նշա­ձող ու­նի ու չգի­տի, թե ինչ քայ­լե­րի հեր­թա­կա­նու­թյամբ պետք է պայ­քա­րել խն­դիր­նե­րի դեմ և երբ են պետք ի­րա­կա­նում նման նա­խագ­ծե­րը, ճիշտ կլի­նի, որ գո­նե խոր­հր­դակ­ցի բա­նի­մաց մարդ­կանց հետ, հա­մա­ճա­րա­կի ժա­մա­նակ այլ եր­կր­նե­րի փոր­ձը ևս դի­տար­կի։ Այ­լա­պես տպա­վո­րու­թյուն է, թե կա­ռա­վա­րու­թյու­նը փոր­ձում է այս ի­րա­վի­ճա­կում սե­փա­կան ցան­կու­թյուն­նե­րը՝ մարդ­կանց կյանք ներ­խու­ժե­լու, վե­րահս­կե­լի դարձ­նե­լու, կյան­քի կո­չել։
Հաշ­վի առ­նե­լով, թե հա­մա­պա­տաս­խան մարդ­կանց ձեռ­քում ինչ տե­ղե­կատ­վա­կան բա­զա է կու­տակ­վում, բա­վա­կան մեծ ռիս­կեր ու­նի այս նա­խա­գի­ծը, այ­սինքն՝ ի՞նչ է լի­նե­լու այդ տվյալ­նե­րի հետ, ե­թե հա­մա­ճա­րա­կի վտանգն ա­վարտ­վեց, ո՞վ է ե­րաշ­խա­վո­րե­լու քա­ղա­քա­ցուն, որ ի­րեն դրա­նից հե­տո էլ չեն «տե­ղո­րո­շե­լու», ա­նընդ­հատ չի հայ­տն­վե­լու ո­մանց ու­շադ­րու­թյան տի­րույ­թում։ Աչ­քի տակ ու­նե­նա­լով այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյան բա­զում սխալ­ներն ու ան­լր­ջու­թյու­նը, չենք զար­մա­նա, որ մի օր այդ տվյալ­նե­րը կդառ­նան բո­լո­րի սե­փա­կա­նու­թյու­նը և ով ինչ­պես ցան­կա­նա, կա­րող է այս կամ այն մար­դուն «տե­ղո­րո­շել», հատ-հատ հետևել նրա քայ­լե­րին ու դարձ­նել իր ա­նա­ռողջ մտ­քե­րի զո­հը։ Կամ հենց պե­տա­կան ա­պա­րա­տի ձեռ­քում կա­րող է այս­պի­սի օ­րեն­քը գոր­ծիք դառ­նալ, ան­ցան­կա­լի մարդ­կանց դեմ կի­րառ­վող հզոր զենք, որ­պես­զի ոչ մե­կը չհա­մար­ձակ­վի ան­գամ հա­կաիշ­խա­նա­կան բառ ա­սել, էլ ուր մնաց գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րի դի­մել։
Կա հար­ցի նաև ֆի­նան­սա­կան կող­մը, այ­սօր երբ վի­րու­սի տա­րած­մամբ պայ­մա­նա­վոր­ված ան­գամ թես­տե­րի քա­նա­կի հետ կապ­ված խն­դիր ու­նենք, ճիշտ չէ՞ր լի­նի, որ այս նա­խագ­ծի ի­րա­գործ­ման հա­մար տրա­մադ­րած գու­մար­ներն այդ ուղ­ղու­թյամբ ծախս­վեին ու ա­վե­լի շատ մարդ­կանց թես­տա­վո­րեին, քան նրանց զան­գե­րը վե­րահս­կեին, պար­զեին, թե այդ մարդն ում հետ ինչ ու երբ է խո­սել։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3527

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ