Մոմի հանգերով շշունջն է լսվում կրկին երկնային.Ափերս դրած Քո ափերի մեջ,Հավատի կանաչ ընձյուղը կտցիս,Ես վեր եմ ելնում ամպերի միջով,Փեշիդ եմ հասնում ու խոստովանում,Որ սիրում եմ Քեզ, Արքան ես Դու իմ`ՈՒ չկա Քեզնից մեկը առավել:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ