«Այս խելացին ինձ պետք է»

«Ես նրան հաճույքով գրողի ծոցը կուղարկեի, բայց այդ խելացի սրիկան ինձ պետք է»: Չեմ հիշում՝ որ դարում որ երկրի որ զինվորական կամ պետական ղեկավարն է սա ասել, բայց որ լավ է ասել, կասկած չկա: Մարդը հասկացել է՝ եթե ուզում ես իշխանությունդ, որպես պետական համակարգ, ամուր լինի, երբեք չկտրես նրա այն հենակը, որը հակոտնյա է, բայց ոչ թշնամի, մտածում է ոչ այնպես, ինչպես դու, բայց իր գործի մեծագույն գիտակն է և քո կառավարման երկարակեցությունն ապահովող «քոթուկը»:

Ցավոք, այս պարզագույն ճշմարտությունը հայոց պետական ու ռազմական այրերն այդպես էլ չյուրացրին: Քաջ Նազարի բախտով ում տակ մի աթոռ է հայտնվում, անմիջապես սկսում է հենակների «արյունակցական» զտում անցկացնել՝ «խելացի սրիկաներ» հայտնաբերելու և «գրողի ծոցն» ուղարկելու թաքուն-անթաքույց մտադրությամբ:

Վերացականից իջնենք առարկայական հարթություն և ասվածը մասնավորեցնենք կոնկրետ օրինակով: Լուրեր են շրջանառվում արդեն (իսկ Հայաստանում, ինքներդ գիտեք, ոչինչ հենց այնպես չի շրջանառվում), թե կադրային ջարդը ուր որ է «կչոքի» նաև կրթության ազգային ինստիտուտի դռանը, որի փոխտնօրենը 2012 թվականից «Ժառանգություն» կուսակցության անդամ Անահիտ Բախշյանն է, և «ջարդվողն» էլ հենց նրա զբաղեցրած աթոռն է լինելու: Պարզ է, չէ՞, թե ինչու: Ճիշտ եք: Ոչ միայն այն բանի համար, որ իր գործի մեծագույն գիտակ տիկին Բախշյանը հասարակական-քաղաքական «հակոտնյա» դիրքորոշում ունի և հենց այդ տիրույթում էլ ակտիվ գործունեություն է ծավալում, այլև ու ամենից առաջ այն բանի համար, որ իշխանության մաս կազմած ՀՅԴ-ին խիստ անհրաժեշտ է այս պաշտոնում «արյունակից մարդ» ունենալ:

Կունենա՞, թե՞ մեր պետական այրերն էլ վերջապես կյուրացնեն պարզագույն ճշմարտությունը. եթե ուզում ես իշխանությունդ, որպես պետական համակարգ, ամուր լինի, երբեք չկտրես նրա այն հենակը, որը հակոտնյա է, բայց ոչ թշնամի, մտածում է ոչ այնպես, ինչպես դու, բայց իր գործի մեծագույն գիտակն է և քո կառավարման երկարակեցությունն ապահովող «քոթուկը»:

Լիլի ՄԱՐՏՈՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հարափոփոխ աշխարհում ոչինչ հաստատուն գոյություն չունի
• Գավառական փահլևանություն իրական «գետնին վրա»
• Վիրտուալ դոնքիշոտներ
• Լիլի Մարտոյան․ Տրամաբանության հետ աղերս չունեցող վարկած
• Լիլի Մարտոյան. Համահարթեցում
• Լիլի Մարտոյան. Ջրից չոր դուրս բերել ջանացողների ալիբին
• Բոլորս ենք պատանդ, երկիրն էլ՝ հետը
• Ոչ միայն կնկա խելք, այլև կնոջ հոգեկերտվածք ունեցող ազգ ենք
• Շատ կարևոր մի բան փչացել է հայ հանրության ներքին մեխանիզմում
• Իշխանության եկած ամեն բախտախնդիր կարճ ժամանակ անց իրեն թագավոր է երևակայում
• Բե­կում, բայց ին­չո՞վ
• Կես ճշ­մար­տու­թ­յու­նը կեղ­ծի­քից վատ է
• Երբ լռում է դի­վա­նա­գի­տու­թ­յու­նը, ­որո­տում են թն­դա­նոթ­նե­րը
• Պա­տե­րազ­մում՝ ինչ­պես պա­տե­րազ­մում
• Մեզ խա­ղաղ օ­րե­րում հաղ­թե­լու խելք է պետք, գրո՛­ղը տա­նի
• Թե ինչ­պես ե­կավ չոր­րորդ ընտ­ր­յա­լի վերջը
• Օխլո­սը չա­փից դուրս է խե­լոք, խե­լա­ցի դե­մո­սի ձայնն էլ կա­րե­լի է խլաց­նել
• «Դմակավո՞ր», թե՞ «դիմակավոր»
• Լռության գույնը
• «Ներսիններով» ու «դրսիններով» հայրենիք չկորցնելու ժամանակն է

Մեկնաբանություններ