Գողն առաջինն է գոռում՝ «Բռնե՛ք գողին»: Կա նաև այս ասացվածքի ռուս-թուրքական անալոգիան` на воре шапка горит:

Անուս քարոզչալամուկներ և «ուսյալ» իրավակիրառիչներ, ականջներիդ, քթներիդ օղ արեք և դաջեք ճակատներիդ հետևյալ կանոնը...

Հայաստանում, բացի իշխանության վերևներում պատսպարված ու նրանց հետ փոխկապակցված փոքրաթիվ լերկագլուխներից, բոլորն ընդունում են, որ իշխանափոխություն է պետք: Կարծես, բոլորը միաբան են, բայց այդ իշխանափոխությունը չի լինում: Ինչո՞ւ:

Ինձ մի բան է հետաքրքրում. եթե Պրահայի համաձայնությունը փաշինյան նիկոլի և հայ ժողովրդի մյուս բարեկամների միջև հայտնի էր արդեն մոտ մեկ տարի, թեպետ գոնե ինձ մոտավորապես պարզ էին դրա կատաստրոֆիկ հետևանքները, այսինքն՝ եթե դու ասում ես, որ Ղարաբաղը իմը չէ, կամ Ղարաբաղն էնքանով է իմը, որքանով, ասենք, Լոտարինգիան, ապա հենց դու ես Ալիև էֆենդուն իրավունք և արդարացում տալիս երեկվա գործողություններն իրականացնելու, և էֆենդին գործել է բացարձակապես միջազգային իրավունքի և նորմերի սահմաններում՝ հակաահաբեկչական օպերացիա անցկացնելով իր տարածքում, զինաթափելով ապօրինի զինված միավորումները:

1994-ին Մանվել Գրիգորյանի 5-րդ բրիգադին չթողեցին առաջ շարժվել ու կանգնացրին Թալիշում, ուղիղ գծով 39 կմ հեռու Եվլախից:

Հայկ Մարությանն առաջարկում է երկու տարբերակ...

Այս պահին կարող ենք անել միայն հրատապ հետևություն/վերլուծություն, խորքայինի համար մի քիչ ժամանակ է պետք։ Ընտրությունների գիշերվանից հետո շվարած հանրությունը, գիտակից շերտերը, մենք բոլորս հետևությունների կարիք ունենք։

Անգամ հասարակությունն է մերժում այն գործիքակազմը, որով փորձում են աղետի ժամանակ իբր իշխանություն փոխել երկրում:

Փաստացիորեն, սա քաղաքական վակուում է։ Քաղաքական որևէ գործընթացի բացակայություն։ Թե՛ իշխանության, թե՛ ընդդիմության լեգիտիմության վերջնական սնանկության արգասիք։

Ֆրանսիացիների կայսր Նապոլեոնը (ի դեպ, Նապոլեոնը Ֆրանսիայի կայսր չի եղել՝ Ֆրանսիան պահպանվեց որպես հանրապետություն 1804-ից հետո, բայց կայսրի գլխավորությամբ, ուստի նա համարվում էր «ֆրանսիացիների կայսր») 1807-ին հանդիպեց մի գեղեցիկ կնոջ՝ լեհ ազնվական Մարիցիա (Մարիա) Վալևսկայային։ Հավանեց դրան։ Իսկ լեհ արիստոկրատները դրա մարդուն ասացին, որ հանուն ազգի և պետականության վերականգնման պանի Մարիցիան պիտի գնա ֆրանսիացիների կայսեր մոտ (մինչ այդ Լեհաստանը բաժանված էր Ռուսաստանի, Պրուսիայի և Ավստրիայի միջև)։ Մարդը համաձայնեց։ Մարիցիան գնաց, մի քանի շաբաթ ինչ-որ մի դղյակում ապրեց Նապոլեոնի հետ, հետո տղա ունեցավ նրանից, և այս բազում դրամատիկ սեռական ակտերի արդյունքում լեհական պետությունը վերածնվեց՝ Վարշավայի հերցոգություն անվան ներքո։ Սկզբում 102 հազար քառակուսի կիլոմետր տարածք ուներ, հետո Նապոլեոնը այն դարձրեց 150 հազար, բնականաբար, պանի Մարիցիայի խնդրանքով։