«Մենք խրախուսում ենք կողմերի միջև խաղաղության գործընթացը և հուսով ենք հասնել կայուն խաղաղության Ադրբեջանի և Հայաստանի միջև: Հարավային Կովկասում խաղաղությունը կարևոր է տարածաշրջանի բնակիչների, սևծովյան տարածաշրջանի և ընդհանրապես անդրատլանտյան անվտանգության համար»,- Բաքվում Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի հետ մամուլի ասուլիսում ասել է ՆԱՏՕ-ի գլխավոր քարտուղար Յենս Սթոլտենբերգը:                
 

Մհեր Ենոքյանին հասկանալու համար մի քիչ մարդասիրություն է պետք

Մհեր Ենոքյանին հասկանալու համար մի քիչ մարդասիրություն է պետք
29.01.2014 | 15:25

Ցմահ դատապարտյալ Մհեր Ենոքյանը բանտի մի օրվա մասին է գրել, երբ պատահականորեն հայտնվել է մեկուսարանի աշխատակիցների և հոգևորականների հետ նույն սենյակում ու նրանց հետ աղուհաց կիսել: Մհերն իր եզրահանգումն է արել օրվա այդ պատկերի կոնտեքստում` բոլորն Աստծո առաջ հավասար են: Իհարկե, հավասար են, Մհեր: Աստված է այդպես սահմանել, պարզապես Աստծուց հեռացած մարդիկ բաժան-բաժան են արել այդ հավասարություն ասվածը, տեսակավորել են, շերտատել ու ծվեն-ծվեն արել այն:

Մհերի մասին իմացել եմ 2009-ին` իր երկրորդ փախուստից հետո: Երբեք չեմ ազատազրկվել, բայց կարող եմ պատկերացնել թե դա ինչ է մարդու համար: Յուրովի: 1996-ից այս կողմ (Մհեր Ենոքյանի բանտարկության տարին է), այս 18 տարիների ընթացքում հասցրել եմ երեխա ունենալ, տարբեր տեղերում աշխատել, Երևանի փողոցներում «Ազատություն» եմ գոռացել ու դրանից հաճույք ստացել, ընտանեկան-սոցիալական խնդիրներ եմ ունեցել, տառապել, բայց և ոտքի կանգնել: Մի խոսքով, ըստ իս, հարուստ կյանքով եմ ապրել, թեև երբեմն մտածում եմ, որ այդ տարիների մի մասը կորսված է, քանի որ Հայաստանում դեռևս ժողովրդավարությունը խորթ արժեք է: Բայց ինչ էլ որ եղել է ինձ հետ, ազատության մեջ է եղել: Մեր` բանտաճաղերից այս կողմ ապրողներիս ազատ տեղաշարժը սահմանափակված չէ, մենք արևի տակ մարմիններս տաքացնելու համար թույլտվության կարիք չունենք, իսկ ցմահի համար ազատության մեջ զուգարան գնալն էլ կարող է երջանկություն համարվել:

Համացանցով հայթայթած տվյալներով այսօր Հայաստանում 102 ցմահ դատապարտյալ կա: Մհեր Ենոքյանը նրանցից մեկն է, ով արդեն 38 տարեկան է և 18 տարի ազատազրկման վայրում է անցկացրել: Նա բանտից սովորում է` գիտենալով, որ ցմահ է ազատազրկված: Մհերը բազմաթիվ հոդվածներով փորձել է ապացուցել իր անմեղությունը, սակայն իրավապահները անուշադրության են մատնել փաստագրությամբ ու դեպքի մանրամասն վերլուծությամբ ներկայացված այդ բաց նամակները:

Հայաստանում վերջին համաներումը կիրառվել է 2013-ի հոկտեմբերին` ՀՀ անկախության օրվա առթիվ: Համաներումը չտարածվեց ցմահ ազատազրկվածների վրա: Ասել է թե` ցմահները ՀՀ հասարակության մաս չեն դիտվում: Իշխանությունը նրանց մարդ չի համարում: Ի հակառակ ցմահների նկատմամբ անզիջում վերաբերմունքի, իշխանությունը համաներմամբ ազատ արձակեց ոմանց ձեռքերը, ովքեր ժամանակին, պաշտոնական դիրքն օգտագործելով, հանցավոր գործունեություն էին ծավալում:

Վերադառնալով Մհերի` հավասարության վերաբերյալ մտքին, միայն հավելեմ` եթե Աստված է բոլորին ապաշխարելու հնարավորություն տալիս, ապա մարդն ո՞վ է, որ իր նմանին ցմահ դատապարտի: Պետությունը մարդուն ապրելու հնարավորություն պիտի տա, ոչ թե զրկի վերջին հույսից, իսկ մեզանում ընկնողին հրում են` ձեռք մեկնելու փոխարեն: Իհարկե, իշխանության բարեհաճությունից օգտվողներին սա չի վերաբերում:

Կարինե ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ

Դիտվել է՝ 1992

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ