«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում՝ պայմանավորված Հայաստանի ղեկավարության դիրքորոշմամբ, որը միտումնավոր փլուզում է հարաբերությունները Ռուսաստանի Դաշնության հետ։ Այժմ Հայաստան են ուղարկվում զինվորականներ Նորվեգիայից, Կանադայից և ԱՄՆ-ից՝ ԵՄ առաքելությունը վերածելով ՆԱՏՕ-ի առաքելության»,- «Известия»-ին տված հարցազրույցում հայտարարել է ՌԴ արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովը։                
 

Մի մաս­նա­գետն ի՞նչ է, որ չու­նեք

Մի մաս­նա­գետն ի՞նչ է, որ չու­նեք
06.03.2020 | 00:46
Նի­կոլ Փա­շի­նյանն Ի­տա­լիա­յում ի­րեն հա­մե­մա­տեց Հի­սու­սի հետ, Վրաս­տա­նում էլ ա­վե­լի ա­ռաջ ան­ցավ. իր ու Հի­սու­սի «կադ­րա­յին» քա­ղա­քա­կա­նու­թյու­նը նույն հար­թու­թյու­նում դրեց։ Դեռ մի կողմ, որ Հի­սուս լի­նե­լու բար­դույ­թը չի հաղ­թա­հար­վում, բայց հե­տաքր­քիր է՝ ով­քե՞ր են իր կա­ռա­վա­րու­թյան ա­ռա­քյալ­ներն ու ա­մե­նա­կարևո­րը՝ հու­դա­նե­րը, ո­րոնց մա­սին այդ­քան շատ է սի­րում խո­սել կա­ռա­վա­րու­թյան ղե­կա­վա­րը։ Այս չա­փից դուրս բարձր ինք­նագ­նա­հա­տա­կանն ին­չո՞վ է ար­դա­րաց­ված։ Ցան­կա­ցած իշ­խա­նու­թյուն փր­կիչ ու ա­րա­րիչ է դառ­նում, երբ հա­սա­րա­կու­թյունն է նրան այդ պատ­վին ար­ժա­նաց­նում՝ աչ­քի տակ ու­նե­նա­լով կա­ռա­վա­րու­թյան հայ­րե­նան­վեր գոր­ծե­րը։ Բայց օ­րի­նակ, երբևէ լսե՞լ եք 31 կամ 15 հա­զար դո­լա­րով պարգևատր­ված «ա­ռա­քյալ­նե­րի», կա­ռա­վա­րա­կան բո­լոր հա­ճույք­նե­րից օգտ­վող, թող նե­րի ինձ Աստ­ված՝ Հի­սու­սի մա­սին։
Այն, որ այս­պի­սի հա­մե­մա­տու­թյուն­նե­րը հո­գե­բա­նա­կան ո­րոշ խն­դիր­նե­րի վրա են լույս սփ­ռում, հաս­կա­նա­լի է, բայց այս եր­կու տար­վա ըն­թաց­քում շատ էա­կան մի հարց բաց է մնա­ցել։ Ի վեր­ջո, չկա՞ մե­կը, մի մաս­նա­գետ, որ երկ­րի ղե­կա­վա­րին կող­քից ճիշտ ուղ­ղու­թյուն տա, հու­շի պաշ­տո­նյա­յի սահ­ման­նե­րի ու զսպ­վա­ծու­թյան մա­սին, ա­վե­լի կո­պիտ ա­սած, աշ­խա­տի նրա վրա՝ խոս­քից, պահ­ված­քից, դի­մա­խա­ղից սկ­սած մինչև հա­գու­կապ։ Աշ­խար­հում շատ վա­ղուց ղե­կա­վար­ներն ու­նեն այդ ա­մե­նով զբաղ­վող հա­տուկ մաս­նա­գետ­ներ։ Պաշ­տո­նյա­յի կեր­պա­րի կեր­տու­մը լուրջ աշ­խա­տանք է, մի ան­տե­սեք։ Ե­թե ան­գամ ներ­սում դրա վրա աչք կա­րող են փա­կել, դր­սում չա­փա­զանց տխուր պատ­կե­րի ա­ռաջ ենք կանգ­նում։ Ա­մեն ինչ սել­ֆիով չի սահ­մա­նա­փակ­վում, եր­բեմն նաև այդ հար­ցում կա­նո­նի­կու­թյուն է պետք։ Խոս­քը երկ­րի դեմ­քը ներ­կա­յաց­նո­ղի մա­սին է, ո­րը պա­տաս­խա­նա­տու է մի ողջ ազ­գի քա­ղա­քա­կան, հա­սա­րա­կա­կան, մշա­կու­թա­յին դի­մա­գի­ծը ներ­կա­յաց­նե­լու հա­մար։
Սա­կայն վա­ղուց խոսքն ու խրատն ան­տե­ղի են, իսկ խոր­հուրդ տալն անշ­նոր­հա­կալ գործ, այն­պես որ, սպա­սում ենք հա­ջորդ հա­մե­մա­տու­թյա­նը։ Հա­վա­նա­բար այն կվե­րա­բե­րի «ա­րար­չա­կան» գոր­ծե­րին, միայն թե հի­մա էլ սե­փա­կան պատ­վի­րան­նե­րը չսահ­մա­նի։
Չի բա­ցառ­վում նաև, որ մի օր էլ սե­փա­կան Ա­վե­տա­րան գրի։ Ա­սենք՝ Ա­վե­տա­րան՝ ըստ Նի­կո­լի։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5202

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ