Մանրամասն որոնում (արխիվ)
27.04.2024
 
Լեռնային Ղարաբաղում հայկական ներկայության բոլոր հետքերը ջնջելն Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևի վարչակարգի նախագիծն է՝ ասել է Ֆրանսիայի խորհրդարանի Ֆրանսիա-Հայաստան բարեկամության խմբի ղեկավար Անն Լոուրենս Պետելը։ «Եկեղեցիներից, խաչքարերից և Արցախի Ազգային ժողովից հետո ադրբեջանցիներն այժմ գրոհում են կառավարության շենքը»,- գրել է Պետելն X սոցիալական ցանցի իր էջում:                
 
Նորություններ » Հի­մա մենք Պո­ղոս Պո­ղո­ս­յա՞նն ենք, թե՞ Պետ­րոս Պետ­րո­ս­յա­նը

Հի­մա մենք Պո­ղոս Պո­ղո­ս­յա՞նն ենք, թե՞ Պետ­րոս Պետ­րո­ս­յա­նը

Հի­մա մենք Պո­ղոս Պո­ղո­ս­յա՞նն ենք, թե՞ Պետ­րոս Պետ­րո­ս­յա­նը
08.05.2020 | 00:09
Նախ՝ Ա­ՆԱՆ­ՑԻ մա­սին. այ­սօր Շու­շիի ա­զա­տագր­ման օրն է: Տա Աստ­ված, որ 21-րդ դա­րում էլ ու­նե­նանք այդ­պի­սի մի օր ու այդ­պի­սի հաղ­թա­նակ: Թեև ա­սում են՝ պար­տու­թյունն է որբ, հաղ­թա­նա­կը ու­նի բա­զում տե­րեր, մեր պա­րա­գա­յում ստաց­վեց, որ հաղ­թա­նա­կը թե որբ էր, թե բա­զում տե­րեր ու­նի: Մենք, կար­ծես, ժա­մա­նա­կի մեջ կորց­րինք ոչ միայն հաղ­թա­նա­կի ադ­րե­նա­լի­նը, այլև նշա­նա­կու­թյան գի­տակ­ցու­թյու­նը: Հա­մե­նայն դեպս՝ այն­քան կորց­րինք, որ Ադր­բե­ջա­նի հետ բա­նակ­ցում էինք 00 կե­տից, ոչ թե ՄԵՐ ՀԱՂ­ԹԱ­ՆԱ­ԿԻ ու Ի­ՐԵՆՑ ՊԱՐ­ՏՈՒ­ԹՅԱՆ հար­թու­թյան մեջ: ՈՒ դա նաև ԵԱՀԿ Մինս­կի խմ­բի հա­մա­նա­խա­գահ Ռու­սաս­տա­նի ջան­քե­րով, որ ոչ միայն 1994-ին կան­խեց պա­տե­րազ­մում պարտ­ված Ադր­բե­ջա­նի հետ կա­պի­տու­լյա­ցիա­յի ակ­տի ստո­րագ­րու­մը, այլև 2016-ին կան­խեց հայ­կա­կան բա­նա­կի հար­ձա­կու­մը՝ 3-4 օր­վա խո­սուն լռու­թյու­նից հե­տո: «Կոլ­ցո» գոր­ծո­ղու­թյու­նը չհի­շեց­նեմ: Այ­սօր մեր հաղ­թա­նա­կի օրն է՝ օրն է հպար­տու­թյան ու սի­րո, օրն է զո­հե­րի հի­շա­տա­կին խո­նար­հու­մի, օրն է՝ մա­յի­սի 8-ից շա­րու­նա­կե­լու ա­պա­գա­յի հաղ­թա­նակ­նե­րի ճա­նա­պար­հը: Մենք մա­յի­սը հաղ­թա­նակ­նե­րի ա­միս ենք կն­քել՝ ան­ցյա­լից ա­պա­գա կտր­ված­քով, ու այդ ճա­նա­պար­հին Ա­վա­րայր, Սար­դա­րա­պատ, Բաշ-Ա­պա­րան ու Բեռ­լին ենք գրել մեր ա­րյու­նով, ոչ թե ու­րիշ­նե­րի պատ­մու­թյու­նը կո­ղոպ­տե­լով, սե­փա­կա­նաց­նե­լով կամ ա­վե­րե­լով: Մեր ազ­գա­յին գե­նի մեջ հայ­րե­նի­քի, պատ­մու­թյան ու մշա­կույ­թի, հո­ղի գո­ղու­թյու­նը եր­բեք չի ե­ղել պե­տա­կան քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն ու պատ­մու­թյան ա­տաղձ: Ինչ կորց­րել ենք՝ կորց­րել ենք ՄԵՆՔ, ինչ գտել ենք՝ գտել ենք ՄԵՆՔ:
Հի­մա՝ ան­ցո­ղի­կի մա­սին: Ես այդ­պես էլ չհաս­կա­ցա՝ հի­մա մենք Պո­ղո՞սն ենք, թե՞, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, Պետ­րո­սը: Վս­տա­հա­բար շար­քա­յին Պո­ղո­սին ներ­կա­յաց­նե­լու կա­րիք չկա «նոր» Հա­յաս­տա­նում, թող ինձ նե­րի Պո­ղոս ա­ռա­քյա­լը, բայց մեր Պո­ղո­սը ու­րիշ Պո­ղոս է: ՈՒ­րիշ է նաև հպարտ Պետ­րո­սը, նոր երևույթ, որ ու­զում է իր բնու­թա­գի­րը: Հա­մե­նայն դեպս՝ Աստ­վա­ծաշն­չից, որ ներ­կա Հա­յաս­տա­նում դար­ձել է ան­ցյա­լի հե­ռա­խո­սագր­քի չափ կա­րևոր ու մեջ­բեր­վող: Պետ­րոս ա­ռա­քյա­լը Հի­սու­սի հետ իր բա­զում հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րից մի դր­վա­գում խիստ ա­ռանձ­նա­ցավ: Ա­վե­տա­րա­նիչ­նե­րի վկա­յու­թյամբ՝ երբ տե­սավ Կա­փառ­նա­յու­մում ջրե­րի վրա քայ­լող Հի­սու­սին, ձկ­նորս Պետ­րոսն ինքն էլ ցան­կա­ցավ քայ­լել ջրե­րի վրա­յով, Հի­սու­սը չմեր­ժեց՝ ա­րի, ե­թե հա­վատ ու­նես, գնաց, մի քա­նի քայլ, հե­տո սուզ­վեց, ո­րով­հետև չհա­վա­տաց ինքն ի­րեն ու իր ջրե­րի վրա քայ­լե­լու ու­նա­կու­թյա­նը: Նա դեռ չէր դար­ձել Պետ­րոս ա­ռա­քյալ, ում Հի­սու­սը տա­լու էր եր­կն­քի բա­նա­լի­նե­րը, նա դեռ ձկ­նորս էր: Հի­մա, ե­թե մենք Պո­ղո­սը չենք ու Պետ­րոսն ենք, ո՞ր Պետ­րոսն ենք, որ դեռ ձկ­նո՞րս էր, թե՞ ար­դեն ա­ռա­քյալ: Հար­ցը հռե­տո­րա­կան չէ, կոնկ­րետ պա­տաս­խան է ակն­կա­լում: Ո­րով­հետև մեզ ա­նընդ­հատ մա­տու­ցում են ի­րա­կա­նու­թյան ի­րա­րա­մերժ մեկ­նու­թյուն­ներ ու կոչ են ա­նում քայ­լել ջրե­րի վրա­յով: Կամ՝ ի­րենք հա­մար­ժեք չեն ի­րա­կա­նու­թյա­նը, կամ մեզ հա­մա­րում են Պո­ղոս-Պետ­րոս միա­ժա­մա­նակ:
Երբ 3 օ­րում վար­չա­պետն ու նա­խա­րա­րը հա­կա­սա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ են ա­նում, հնա­րա­վոր է 3 տար­բե­րակ: 1-ին՝ չար ու բա­րի քն­նիչ են խա­ղում՝ մե­կը վա­խեց­նում է, մյու­սը՝ հույս տա­լիս: 2-րդ՝ մի­մյան­ցից տե­ղյակ չեն՝ ա­մեն մե­կը հրա­պա­րա­կում է իր տվյալ­նե­րը, որ ստա­նում են տար­բեր աղ­բյուր­նե­րից: 3-րդ՝ եր­կուս­տեք փոր­ձում են ի­րա­վի­ճա­կից անվ­նաս դուրս գալ՝ ա­մեն մե­կը յու­րով­սանն: Կի­րա­կի օ­րը վար­չա­պե­տի հետ մի քա­նի ժամ հան­րա­յին զրույ­ցից հե­տո եր­կու­շաբ­թի նա­խա­րա­րը գնաց ԱԺ ու հանձ­նա­ժո­ղո­վի նիս­տում հայ­տա­րա­րեց՝ մինչև մա­յի­սի վեր­ջը հնա­րա­վոր է ու­նե­նանք 10000 վա­րա­կա­կիր, իսկ ե­թե կա­նոն­նե­րը չպահ­պան­վեն, կա­րող ենք ու­նե­նալ մինչև 500 000 հի­վանդ, հա­զա­րա­վոր մա­հեր։ Հե­տո էլ լրագ­րող­նե­րին բա­ցատ­րեց, որ դա «ի­րա­կա­նում պար­զա­պես թիվ չէր։ Դա մոտ մեկ ա­միս ա­ռաջ ԱՀԿ-ի գնա­հա­տումն էր ՀՀ-ի հա­մար՝ 500 000 դեպք, տաս­նյակ հա­զա­րա­վոր հոս­պի­տա­լի­զա­ցիա­ներ և հա­զա­րա­վոր մա­հեր։ Բա­րե­բախ­տա­բար, դա տե­ղի չի ու­նե­ցել մինչ օրս, ո­րով­հետև մենք կա­րո­ղա­ցել ենք ա­մեն դեպ­քում զս­պել բռնկ­ման տա­րա­ծու­մը։
Հի­մա ա­սել 500000 կլի­նի, 100000, թե 50000, դժ­վար է. բայց մեր վար­քա­գիծն ա պայ­մա­նա­վո­րե­լու էդ թի­վը»։ Ի՞նչ ա­սել մի նա­խա­րա­րի, որ իր պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը չի տես­նում 50000-ի ու 500000-ի տար­բե­րու­թյան մեջ: ՈՒ՝ պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը գցում է հա­սա­րա­կու­թյան «վար­քագ­ծի» վրա: Միան­շա­նակ՝ հա­սա­րա­կու­թյու­նը գլ­խա­վոր պա­տաս­խա­նա­տուն է կյան­քի ու մահ­վան հա­վա­նա­կա­նու­թյան մեջ իր ընտ­րու­թյան հա­մար, բայց նա­խա­րա­րի պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րի մեջ է մտ­նում ոչ միայն ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան կազ­մա­կեր­պու­մը, այլև շար­քա­յին Պո­ղոս­նե­րին ու Պետ­րոս­նե­րին՝ յու­րա­քան­չյու­րին ի­րեն մատ­չե­լի ձևով բա­ցատ­րե­լը, թե ինչ է նշա­նա­կում կո­րո­նա­վի­րու­սի հետ տետ ա տե­տը, ու՝ չհաս­կա­ցած­նե­րին փր­կե­լը: Իսկ նա դրա ժա­մա­նա­կը չու­նի, նա մար­դու, մահ­վան, դա­գա­ղի մա­սին խո­սում է ինչ­պես վի­ճա­կա­գիր, որ գոր­ծառ­նում է ինչ-որ թվե­րի, բայց ոչ մարդ­կանց հետ, կամ՝ լա­վա­գույն դեպ­քում՝ հաշ­վա­պահ, որ հաշ­վում է օ­գուտ­ներն ու վնաս­նե­րը: Միով բա­նիվ՝ Հա­յաս­տա­նը ի սկզ­բա­նե կո­րո­նա­վի­րու­սի հետ պայ­քա­րը տա­նուլ է տվել, քա­նի դեռ Ար­սեն Թո­րո­սյան ա­ռող­ջա­պա­հու­թյան նա­խա­րար ու­նի: Դա հաս­կա­նում է նաև վար­չա­պետ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը: Բայց այն­քան, որ, նա­խա­րա­րի տա­րա­ծած խու­ճա­պը մա­սամբ ցրե­լու հա­մար ա­սի, որ սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րի շր­ջա­նում 300 հա­մա­ճա­րա­կա­յին հի­վան­դա­նո­ցա­յին տե­ղե­րը առն­վազն հն­գա­պատկ­վել են՝ դառ­նա­լով 1500 մահ­ճա­կալ, ևս 150 մահ­ճա­կալ ա­ռա­ջի­կա օ­րե­րին շա­հա­գործ­ման կհան­ձն­վի։ «600 հյու­րա­նո­ցա­յին հի­վան­դա­նո­ցա­յին տեղ ենք նա­խա­պատ­րաս­տել ա­սիմպ­տոմ դեպ­քե­րի հա­մար։ 2300 հյու­րա­նո­ցա­յին տեղ ենք պատ­րաս­տել կոն­տակ­տա­վոր մարդ­կանց մե­կու­սաց­նե­լու հա­մար»։
Կո­րո­նա­վա­րակն այս շա­բաթ Հա­յաս­տա­նում այլևս ԹԱ­ԳԱ­ՎԱ­ՐԱԿ չէ, կա շատ ա­վե­լի կարևո­րը՝ կո­րո­նա­վա­րա­կի ազ­դե­ցու­թյու­նը տն­տե­սու­թյան վրա: ՈՒ այդ ազ­դե­ցու­թյու­նը ապ­շե­ցու­ցիչ է՝ ամ­բողջ աշ­խար­հում գոր­ծազր­կու­թյուն է, ճգ­նա­ժամ, ռե­ցե­սիա, չո­րեք­շաբ­թի Աժ-ում պարզ­վեց, որ Հա­յաս­տա­նում ապ­րի­լին, կա­րան­տի­նի պայ­ման­նե­րում, 15000 մարդ ըն­դուն­վել է աշ­խա­տան­քի: Ի­մա՝ հու­մա­նի­տար ա­ղե­տի հո­ռե­տե­սա­կան կան­խա­տե­սում­նե­րը չեն ի­րա­կա­նա­ցել: Բայց վար­չա­պե­տը չա­սաց՝ ինչ­պե՞ս, ո՞ր ո­լորտ­նե­րում, մինչ­դեռ դա պա­տեն­տա­վոր­ման ար­ժա­նի գյուտ է: Տն­տե­սա­գի­տա­կան գլուխ­կոտ­րուկ: Գու­ցե Նո­բե­լյան մր­ցա­նա­կի ար­ժա­նի ձեռք­բե­րում՝ ե­թե ոչ տն­տե­սա­գի­տու­թյան, գո­նե գրա­կա­նու­թյան աս­պա­րե­զում: Էք­զիս­տեն­ցիալ էս­սե է, որ վար­չա­պե­տը հա­մա­ճա­րա­կի պայ­ման­նե­րում կա­տա­րած աշ­խա­տան­քը բարձր է գնա­հա­տում՝ ըն­դգ­ծե­լով, որ հա­ջող­վել է ճգ­նա­ժա­մը պա­հել կա­ռա­վա­րե­լիու­թյան շր­ջա­նա­կում: Բայց նա չէր լի­նի Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը, ե­թե տեղ­նու­տե­ղը չա­սեր. «Ճգ­նա­ժա­մը նոր-նոր սկս­վում է, և մենք ար­ձա­նագ­րում ենք, որ ա­ռա­ջի­կա առն­վազն մեկ տա­րում՝ մինչև մյուս տար­վա մա­յիս, մենք ու­նե­նա­լու ենք կո­րո­նա­վի­րու­սա­յին ճգ­նա­ժամ»։ Այ­սինքն՝ ինչ-որ հար­թու­թյան մեջ նա­խա­րարն ու վար­չա­պե­տը միա­տեղ­վում են. մե­կը ժա­մա­նակն է հաշ­վում, մյու­սը՝ վի­ճա­կագ­րու­թյու­նը: Վի­ճա­կագ­րու­թյան մա­սին. երբ վար­չա­պե­տը պա­հան­ջում է վե­րա­դարձ­նել «սխալ» ստա­ցած օգ­նու­թյու­նը, չի՞ նշա­նա­կում, որ օգ­նու­թյան բաշխ­ման մե­թո­դա­կան սխալ է ե­ղել՝ ստա­ցող­նե­րին մե­ղադ­րե­լուց ա­ռաջ պետք է տվո­ղին մե­ղադ­րել: Պե­տու­թյան ինս­տի­տու­ցիո­նալ հի­շո­ղու­թյան հերք­ման հետևան­քը՝ կա­րի­քա­վոր­նե­րին գտ­նե­լու հե­ծա­նիվ­ներ հնա­րելն է, ո­րոնց հետևան­քը օգ­նու­թյան հաս­ցեա­կա­նու­թյան ոչ թե բարձ­րա­ցու­մը, այլ նվա­զումն է: ՈՒ դա հար­ված է ոչ միայն պե­տու­թյան հե­ղի­նա­կու­թյա­նը, այլև տն­տե­սու­թյա­նը:
Տն­տե­սու­թյան մա­սին. ԱԺ-ում վար­չա­պետն ըն­դգ­ծեց, որ կո­րո­նա­վի­րու­սից վնաս­ներ կրած տն­տե­սու­թյու­նը չպետք է վե­րա­դարձ­նել նախ­կին վի­ճա­կին. «Կհա­մա­րենք, որ խո­շոր պար­տու­թյուն ենք կրել։ Մենք պետք ա տն­տե­սու­թյու­նը բե­րենք նոր վի­ճա­կի։ Կա մի գոր­ծիք, ո­րը ա­ներկ­բա է և միան­շա­նակ։ Եվ էդ գոր­ծի­քը կր­թու­թյունն է»։
Կր­թու­թյան ան­վի­ճե­լի նշա­նա­կու­թյան մա­սին չխո­սենք, բայց ար­դեն բնու­թագ­րա­կան է դառ­նում, որ վար­չա­պե­տը եր­բեք չի խո­սում տն­տե­սու­թյան «նոր վի­ճա­կի բե­րե­լու» ՁԵ­ՎԵ­ՐԻ մա­սին: Օ­րի­նակ՝ ռազ­մար­դյու­նա­բե­րա­կան հա­մա­կար­գի զար­գաց­ման, որ և տն­տե­սա­կան, և քա­ղա­քա­կան հար­ցեր է լու­ծում: Փո­խա­րե­նը հիա­նում է իր կա­ռա­վա­րու­թյամբ, որ այս շա­բաթ մեկ նա­խա­րար, այ­նուա­մե­նայ­նիվ, կորց­րեց: Ճիշտ է՝ ոչ ա­ռանց­քա­յին, բայց ա­ռա­քյալ­նե­րի թի­մը, պարզ­վեց, «ան­մահ­նե­րի թիմ չէ: «Հե­ղա­փո­խու­թյու­նից հե­տո մե­կու­կես տար­վա ըն­թաց­քում պե­տա­կան բյու­ջեի ե­կա­մուտ­ներն ա­վե­լա­ցել 43,6 տո­կո­սով, այդ մի­ջոց­նե­րով բիզ­նե­սին է վե­րա­դարձ­վել նաև շուրջ 199 մլրդ դրա­մի պարտք։ Հա­յաս­տա­նում պե­տա­կան բյու­ջեի հար­կա­յին ե­կա­մուտ­նե­րը 2020-ի ա­ռա­ջին ե­ռամ­սյա­կում գե­րա­կա­տար­վել են 8,9 մլրդ դրա­մով, և ե­թե կո­րո­նա­վի­րու­սը չխան­գա­րեր, ակն­կալ­վում էր շուրջ 20 մլրդ դրա­մի գե­րա­կա­տա­րում։ Ստ­վե­րից դուրս է ե­կել 87 000 աշ­խա­տող, մի­ջին աշ­խա­տա­վար­ձը 5,8 տո­կո­սով ա­վե­լա­ցել է, աղ­քա­տու­թյու­նը կազ­մել է 23,5 տո­կոս»՝ ար­ձա­նագ­րեց Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը։ Բայց դա ար­դեն պատ­մու­թյուն է, իսկ պատ­մու­թյու­նը, հայտ­նի է՝ ոնց ու­զես, կա­րող ես պտ­տել: Երբ ու­զես և որ ուղ­ղու­թյամբ ու­զես: Մա­մու­լում ե­ղել են հրա­պա­րա­կում­ներ, որ կա­ռա­վա­րու­թյու­նում սպաս­վում են պաշ­տո­նան­կու­թյուն­ներ, նույ­նիսկ ԱԺ փոխ­նա­խա­գահ Ա­լեն Սի­մո­նյա­նը լրագ­րող­նե­րին ա­սաց, որ պաշ­տո­նան­կու­թյուն­նե­րը, ման­դատ դնե­լը ան­հա­վա­նա­կան չեն: Ի­րոք, ին­չու՞ ոչ: Ռեալ թայմ դա պար­տադ­րանք է, փաս­տա­ցի, ինչ էլ և որ­տեղ էլ ա­սի վար­չա­պե­տը, տն­տե­սու­թյու­նը ինք­նաշ­խատ չէ՝ կա­ռա­վա­րում է պա­հան­ջում: Ար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վա­րու­մը՝ ներդ­րում­ներ: ՀՀ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը ներ­կա կա­ռուց­ված­քով ու կազ­մով այդ խնդ­րի լուծ­ման շան­սե­րը սպա­ռել է: Փո­փո­խու­թյուն­ներն օ­րախն­դիր են, որ վար­չա­պե­տը շա­րու­նա­կի իր տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյու­նը, ու նույ­նիսկ՝ պայ­քա­րը կո­ռուպ­ցիա­յի դեմ: ՈՒ դա կա­րող է չհաս­կա­նալ շար­քա­յին Պո­ղո­սը, բայց հպարտ Պետ­րո­սը պա­հան­ջե­լու է: Օ­րի­նակ՝ Ճ կլա­սի պե­տու­թյուն չլի­նե­լու հա­մար՝ ա­պօ­րի­նի ծագ­ման գույ­քի բռ­նա­գանձ­ման օ­րեն­քով կա­րո՞ղ է ՀՀ-ն բե­կա­նել «Գույք պարտ­քի դի­մաց» հա­մա­ձայ­նա­գի­րը, ՀԷՑ-ե­րի վա­ճառ­քը, ՀՀ-ԻԻՀ գա­զա­տա­րի վա­ճառ­քը… Թե չէ ընտ­րո­վի բռ­նա­գան­ձու­մը գնա­հատ­վե­լու է ընտ­րո­վի ար­դա­րա­դա­տու­թյուն, որ հա­կա­սում է ԱՐ­ԴԱ­Րա­դա­տու­թյա­նը, ու լի­նե­լու է ժա­մա­նա­կա­վոր:
Ա­նա­հիտ Ա­ԴԱ­ՄՅԱՆ
Հ.Գ. Փաս­տա­ցի՝ ՀՀ վար­չա­պե­տին հա­ջող­վում է ՀՀ հպարտ ու ոչ հպարտ հա­յե­րին պա­հել «տն­տե­սա­կան հե­ղա­փո­խու­թյան» կա­խար­դան­քի մեջ, բայց կան հար­ցեր, որ­տեղ կա­խար­դան­քը չի գոր­ծում: Որ­քան էլ ազ­գըն­տիր­նե­րը թե վար­չա­պե­տից, թե ԱԳ նա­խա­րա­րից անց­նող շա­բաթ փոր­ձում էին հո­դա­բաշխ «ա­յո» կամ «ոչ» ստա­նալ ի­րենց մեն-միակ հար­ցին, նրանք «չհան­ձն­վե­ցին»: Զոհ­րաբ Մնա­ցա­կա­նյա­նը հայ­տա­րա­րեց. «Մենք ու­նենք հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ, ո­րոնք բա­վա­կան հա­գե­ցած են ի­րենց օ­րա­կար­գով, ու­նեն պատ­մու­թյուն, հիմն­վում են հիմ­նա­վոր դաշ­նակ­ցա­յին հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի բո­լոր սկզ­բունք­նե­րի վրա, ո­րոնք ար­տա­հայտ­ված են մեր բազ­մա­թիվ ի­րա­վա­կան փաս­տաթղ­թե­րում»: Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ար­ձա­նագ­րեց. «ՀՀ ոչ մի ղե­կա­վար այդ­քան ման­րա­մասն Ղա­րա­բա­ղի հար­ցի վե­րա­բե­րյալ դիր­քո­րո­շում չի հայտ­նել, ինչ­քան ես»: «Այս ողջ կար­գա­վոր­ման պրո­ցե­սը նրա հա­մար է, որ մենք պա­տաս­խա­նենք մի հար­ցի՝ կա­րո՞ղ ենք դիր­քո­րո­շում­նե­րը մո­տեց­նել ի­րար: Ես ևս եր­կու կարևոր կոմ­պո­նենտ եմ մտց­րել, որ Ղա­րա­բա­ղի հար­ցի որևէ լու­ծում գործ­նա­կա­նում չի կա­րող դառ­նալ լու­ծում, ե­թե դա ըն­դու­նե­լի չէ Հա­յաս­տա­նի և Ղա­րա­բա­ղի ժո­ղովր­դի հա­մար: Դա ոչ թե իմ բա­րի ցան­կու­թյունն է, այլ այդ­պես է ի բնե: Բայց ես ա­վե­լի հե­ռուն եմ գնա­ցել. լու­ծու­մը, ո­րը կա­րող է տե­սա­կա­նո­րեն ի­րա­գործ­վել, այն լու­ծումն է, որն ըն­դու­նե­լի է Հա­յաս­տա­նի, Ար­ցա­խի և Ադր­բե­ջա­նի ժո­ղո­վուրդ­նե­րի հա­մար»: Երբ պատ­գա­մա­վոր­նե­րը սկ­սե­ցին ինք­նակր­կն­վել նույն հար­ցի մեջ, վար­չա­պե­տի համ­բե­րու­թյու­նը հա­սավ եզ­րա­կե­տին, ու պարզ­վեց. «Թող ոչ մեկ մեզ չա­սի՝ ինչ եք բա­նակ­ցում, ինչ պետք է, դա էլ բա­նակ­ցում ենք»: Վերջ՝ սա էլ Ար­ցա­խի հար­ցի լու­ծու­մը: Հար­ցեր կան, թե չկան, նշա­նա­կու­թյուն չու­նի, բո­լոր հար­ցերն ու­նեն նույն պա­տաս­խան­նե­րը՝ Պո­ղոս­նե­րի հա­մար, իսկ Պետ­րոս­նե­րը քայ­լում են դե­պի ա­պա­գա: Ա­ռանց կո­րո­նա­վի­րու­սի: Եվ՝ ոչ միայն: Ողջ լե­րուք՝ ծո­վի վրա քայ­լե­լու կամ ջրի տակ անց­նե­լու հա­մար պետք է ԼԻ­ՆԵԼ:
Դիտվել է՝ 5832

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ

ԲեռնելԲեռնել

Ասում են...

. .

Տարածաշրջանային

Աշխարհաքաղաքականությունն ու պրագմատիկ խաղացողների իրական շահերը

Աշխարհաքաղաքականությունն ու պրագմատիկ խաղացողների իրական շահերը

Հատկանշական է, որ հայ-ադրբեջանական «գազային սիրավեպը» սկսեց ակտիվորեն սնուցվել Բաքվից ու Երևանից՝ Ադրբեջանի ու Ֆրանսիայի միջև էներգետիկ համագործակցության զարգացմանը զուգընթաց...

Սոցցանցային գրառումներ

Իրար խաբելով՝ երկիր ենք վարի տալիս
Իրար խաբելով՝ երկիր ենք վարի տալիս

Բաժնի բոլոր նորությունները »

«Իրատես» թերթի արխիվից

Երկ­րում մո­լեգ­նում է «իմ­քայ­լա­կան տեր­տե­րը»
Երկ­րում մո­լեգ­նում է «իմ­քայ­լա­կան տեր­տե­րը»

Բաժնի բոլոր նորությունները »

Ծաղրանկարչի կսմիթ

Նոր տեխնոլոգիա՝ նոր Հայաստանում
Նոր տեխնոլոգիա՝ նոր Հայաստանում
2024 © Irates.am
Բոլոր իրավունքները պաշտպանված են: Մեջբերումներ անելիս ակտիվ հղումը Irates.am-ին պարտադիր է: Կայքի հոդվածների մասնակի կամ ամբողջական հեռուստառադիոընթերցումն առանց Irates.am-ին հղման արգելվում է: Կայքում արտահայտված կարծիքները պարտադիր չէ, որ համընկնեն կայքի խմբագրության տեսակետին: Գովազդների բովանդակության համար կայքը պատասխանատվություն չի կրում: Էլեկտրոնային հասցե՝ info@irates.am
ԲաժանորդագրվելԳործընկերներՀետադարձ կապ
.