Ձեռս կարկառած մոմե շորերիդ,
Աղաղակում եմ, կանչում եմ Քեզ, Տե՛ր.
-Մեկնի՛ր սուրբ Աջդ, այնպե՜ս տկար եմ…
Տե՛ր իմ, հոգսերս շատ մեծ դուրս եկան`
իմ իսկ հավատքից:
Այնպե՜ս եմ ուզում, որ շողշողաս, Տե՜ր,
Ցավերիս վրա ու ձեռս բռնած`
Երիքովն անցնես…
ՈՒ բալասանդ անձրևի նման թափվի
վերքերիս վրա:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ