Երկու ամսից ավելի է Ռուբեն Վարդանյանը գտնվում է Բաքվի բանտում։ Այս երկու ամսում այդպես էլ բառ չլսեցի, որևէ մեկը մեղա չեկավ, ներողություն չխնդրեց ամիսներ շարունակ այդ մարդու վրա շան պես վայրահաչելու, կաղկանձելու համար, որ իբր անգլոսաքսերը, Պուտինը և չգիտեմ ովքեր են հատուկ ուղարկել, որպեսզի Արցախը, ապա նաև Հայաստանը վերացնի։

ՌԴ Պետ. Դուման հավանություն տվեց Էմիգրացիայի մասին ժնևյան կոնվենցիայից Ռուսաստանի դուրս գալու մասին նախագահ Պուտինի հրամանագրին:

«Խաղաղ և երջանիկ» Հայաստանում ՀԱՅ մնալը դառնում է հերոսության նման մի բան, որովհետև... որովհետև, նման Հայաստանին ազգային ինքնություն, պատմական հիշողություն, քրիստոնեական հավատք և մայրենի լեզու ունեցող ՀԱՅԵՐ պետք չեն: Նման Հայաստանին պետք են «խաղաղասեր և երջանկասեր» ՀԱՅԱՍՏԱՆՑԻՆԵՐ, և ՀԱՅԵՐԸ իրենց այդ «ավելորդություններով» սպառնալիք են նրանց «խաղաղ և երջանիկ» կյանքին, որը մոլեռանդորեն նրանց համար կերտում է ՆՓ & ՔՊ контора-ն...

Ո՞վ պետք է պատասխան տա այսօր Բարձրունիում զոհված իմ հրաշալի ուսանող Գերասիմ Առաքելյանի մահվան համար:

Սրանց անբարոյականությունն էսօր էն աստիճանի ա հասել, որ Բաքվի բանտերում գտնվող Արցախի ռազմաքաղաքական էլիտայի մասին էլ ոչ մի բառ չեն ասում: Չորով ասում են, որ էդ թեման էլ ա, Արցախի հարցի պես, իրենց համար փակված: Եթե հիշողությունս ինձ չի դավաճանում՝ դաժե մարդավարի սկի չեն էլ դատապարտել՝ թեկուզ ձևական:

Եթե մեզ մտահոգում է ինքնիշխանությունը, ապա առաջնահերթը ազգային արժեքներն են՝ կրոնը, գիտությունը, մշակույթը, պատմությունը, կրթությունը և այլն:

Այսօր, ավելի քան երբևէ, Հայաստանն Արծվաշենը վերադարձնելու հնարավորություն ունի:

Ինչու ո՛չ, հայաստանցին, ո՛չ էլ առավել ևս արցախցին, լուրջ չդիմադրեցին, այլ այդպես դյուրությամբ հանձնեցին, թևաթափ եղան, երևի չընկալեցի՞ն, թե ինչ կատարվեց:

Ինձ ամենաշատը ցավ է պատճառում այն, որ մեր հայրենիքի հետ կատարվող անարդարությունները հաճախ անարձագանք ենք թողնում (իբր չենք կարող ոչինչ փոխել), բայց կենցաղային թեման, հատկապես, եթե դրան կարող ենք տալ ենթատեքստ (կրոնական, ազգային, էթնիկ, ռասայական, սեռական...) սկսում ենք թմբկահարել, ինքնախարազանել և այլն։

Հավանաբար Հայաստանի, հայ ազգի դեգրադացման ընթացքը, պրոցեսը խորացավ ու ավելի է խորանում, տանում Բուրատինոյի հիմարների երկրի «Հրաշքների դաշտ», ամբողջովին քայքայում, կազմալուծում հանրությանը, հասարակությանը և տանում ամբոխավարության: