Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Այս ծրագ­րին հատ­կաց­վա­ծը ի՞նչ մի գու­մար է, որ դրա­նով էլ հայ­րե­նիք են փր­կում»

«Այս ծրագ­րին հատ­կաց­վա­ծը ի՞նչ մի  գու­մար է, որ դրա­նով էլ հայ­րե­նիք են փր­կում»
26.06.2020 | 01:48
«Հայ գրա­կա­նու­թյու­նը թարգ­մա­նու­թյուն­նե­րում» դրա­մաշ­նոր­հա­յին ծրա­գի­րը կա­սեց­նե­լու ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րու­թյան ո­րո­շու­մը դժ­գո­հու­թյուն­նե­րի տե­ղիք է տվել։ Կա­սե­ցու­մը բա­ցատր­վում է երկ­րում տի­րող ի­րա­վի­ճա­կով՝ կապ­ված հա­մա­վա­րա­կի հետ։ Եր­կար տա­րի­ներ խոս­վում էր այն մա­սին, որ հայ գրա­կա­նու­թյու­նը չի ներ­կա­յաց­վում դր­սում։ Ե­րեք տա­րի ա­ռաջ մեկ­նար­կած դրա­մաշ­նոր­հա­յին այս ծրագ­րով փորձ էր ար­վում լրաց­նե­լու բա­ցը. նա­խա­րա­րու­թյու­նը ա­ջակ­ցում էր ար­տա­սահ­մա­նյան այն հրա­տա­րակ­չու­թյուն­նե­րին, ո­րոնք ցան­կա­նում էին ի­րենց երկ­րում օ­տար լեզ­վով հրա­տա­րա­կել հայ դա­սա­կան և ժա­մա­նա­կա­կից գրա­կա­նու­թյուն:
«Վեր­ջին ե­րեք տա­րում 30-ից ա­վե­լի գր­քի հրա­տա­րակ­ման պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն է ձեռք բեր­վել, ո­րոնց մի մա­սը հրա­տա­րակ­վել է, մյուս մա­սը ըն­թաց­քում է, և ծրա­գի­րը շա­րու­նա­կա­կան է»,- այս մա­սին դեռևս տա­րես­կզ­բին «Ի­րա­տե­սի» հետ զրույ­ցում տե­ղե­կաց­րել էր ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րու­թյան գրահ­րա­տա­րակ­չու­թյան ո­լոր­տի գլ­խա­վոր մաս­նա­գետ ԱՐ­ՄԵՆ ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԸ։ Խո­սե­լով ար­դյունք­նե­րի մա­սին՝ նշել էր, որ 2018-ին հրա­տա­րակ­վել է 8 գիրք: 2019-ի դեկ­տեմ­բե­րին կնք­վել են 16 գր­քի հրա­տա­րակ­ման պայ­մա­նագ­րեր, ո­րոնք մինչև նո­յեմ­բեր լույս կտես­նեն: Այս տա­րի ակն­կալ­վում են ևս 5-10 գր­քի հրա­տա­րակ­ման պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­ներ: Թու­մա­նյա­նը լույս է տե­սել լա­տի­շե­րեն, լիտ­վե­րեն, գեր­մա­նե­րեն, հո­լան­դե­րեն, Գուր­գեն Խան­ջյա­նի «Ե­նո­քի աչ­քը», Հրա­չյա Սա­րի­բե­կյա­նի «Երկ­վո­րյակ­նե­րի արևը»՝ մա­կե­դո­նե­րեն, Ա­լեք­սանդր Թոփ­չյա­նի «Բանկ Օ­տո­մա­նը»՝ սեր­բե­րեն, Սու­սան­նա Հա­րու­թյու­նյա­նի «Ագ­ռավ­նե­րը Նո­յից ա­ռաջ» վե­պը, Գրի­գի «Հի­սու­սի կա­տուն», Կա­րի­նե Խո­դի­կյա­նի «Դու­ռը թա­կում են» պատմ­վածք­նե­րի ժո­ղո­վա­ծուն՝ անգ­լե­րեն:
Փոր­ձել ենք պար­զել՝ ինչ են մտա­ծում գրա­կա­նու­թյան ո­լոր­տի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րը, ո­րոնք առ­նչ­վել են այս ծրագ­րին։
«ԽՆԴ­ՐԵԼ ԵՆՔ ՎԵ­ՐԱ­ՆԱ­ՅԵԼ Ո­ՐՈ­ՇՈՒ­ՄԸ՝ ԸՆ­ԴԳ­ԾԵ­ԼՈՎ ԾՐԱԳ­ՐԻ ԿԱ­ՐԵ­ՎՈ­ՐՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆԸ»
«Ա­ՐԻ» գրա­կան գոր­ծա­կա­լու­թյան հիմ­նա­դիր տնօ­րեն, գրա­կան գոր­ծա­կալ Ա­ՐԵ­ՎԻԿ ԱՇԽԱ­ՐՈ­ՅԱ­ՆԻ հետ մինչ այս ա­ռիթ ու­նե­ցել էինք զրու­ցե­լու ծրագ­րի կարևո­րու­թյան, հայ հե­ղի­նակ­նե­րին դր­սում ներ­կա­յաց­նե­լու հնա­րա­վոր քայ­լե­րի, դժ­վա­րու­թյուն­նե­րի ու ձեռք­բե­րում­նե­րի մա­սին։ Այ­սօր զրույ­ցի ա­ռանց­քում հայ գրա­կա­նու­թյան թարգ­մա­նու­թյանն ա­ջակ­ցող ծրագ­րի վտան­գումն է ու դրա հետևանք­նե­րը։
-Ի՞նչ փու­լում է նա­խա­րա­րու­թյան ո­րո­շու­մը և ի՞նչ ըն­թացք է են­թադ­րում։
-Իմ ու­նե­ցած վեր­ջին տվյալ­նե­րով՝ կա­ռա­վա­րու­թյան քն­նարկ­մանն էր ներ­կա­յաց­վել ծրագ­րի կր­ճա­տու­մը՝ գու­մա­րը պա­հուս­տա­յին ֆոնդ ուղ­ղե­լու նպա­տա­կով։ Դրա­նից հե­տո մենք նա­մակ գրե­ցինք ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րու­թյա­նը և խնդ­րե­ցինք վե­րա­նա­յել ո­րո­շու­մը՝ ըն­դգ­ծե­լով ծրագ­րի կարևո­րու­թյու­նը։ Պա­տաս­խան նա­մակ ստա­ցանք, որ այս տա­րի, ցա­վոք, կր­ճատ­վե­լու է ծրա­գի­րը, մյուս տա­րի հա­վա­նա­բար կվե­րա­բաց­վի։ Մենք «Ֆեյս­բուք» սոց­ցան­ցում ստո­րագ­րա­հա­վաք սկ­սե­ցինք՝ հա­ջակ­ցու­թյուն ծրագ­րի և նա­մակ հղե­ցինք վար­չա­պե­տին։ Խնդ­րել ենք վե­րա­նա­յել ո­րո­շու­մը, նո­րից ըն­դգ­ծե­լով, թե որ­քան կարևոր է ծրա­գի­րը հատ­կա­պես այս ի­րա­վի­ճա­կում։ Գրա­կան-մշա­կու­թային ծրագ­րե­րի մեծ մա­սը կա­սեց­վել է, ո­րով­հետև հա­մա­վա­րակ է, և դրանք ֆի­զի­կա­կան մաս­նակ­ցու­թյուն են պա­հան­ջում։ Հարցն այն է, որ այս ծրա­գի­րը, հատ­կա­պես հա­մա­վա­րա­կի շր­ջա­նում, միակ հնա­րա­վո­րու­թյունն է մեր մշա­կույ­թը դր­սում ներ­կա­յաց­նե­լու։
-Ով­քե՞ր են միա­ցել ստո­րագ­րա­հա­վա­քին, ի՞նչ թիվ են կազ­մում ձեր ա­ջա­կից­նե­րը։
-100-ից ա­վե­լի են, ո­րոնց մեծ մա­սը գրող­ներ են, հրա­տա­րա­կիչ­ներ, թարգ­մա­նիչ­ներ, մշա­կու­թա­յին գոր­ծիչ­ներ, նաև ըն­թեր­ցող­ներ։
-Ծրագ­րի շր­ջա­նա­կում դր­սի հրա­տա­րա­կիչ­նե­րի հետ ձեռք բեր­ված պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րը չե­ղարկ­վե­լու՞ են։
-Ի­հար­կե, հրա­տա­րա­կիչ­նե­րի 99 տո­կո­սը չի տպագ­րի մեր գրող­նե­րին, ո­րով­հետև այդ գոր­ծըն­թա­ցում շատ կարևոր է թարգ­մա­նու­թյան ա­ջակց­ման հար­ցը։ ՈՒ դա միայն Հա­յաս­տա­նին չի վե­րա­բե­րում, ամ­բողջ աշ­խար­հում է այդ­պես, հատ­կա­պես փոք­րա­թիվ ազ­գե­րի գրա­կա­նու­թյան ա­ռաջ­խա­ղաց­ման պա­րա­գա­յում։ Կոնկ­րետ իմ գոր­ծարք­նե­րը, ձեռք բեր­ված հա­մա­ձայ­նու­թյուն­նե­րը տե­ղի չեն ու­նե­նա, ո­րով­հետև, կրկ­նում եմ, թարգ­մա­նու­թյան ծախ­սը շատ է, իսկ հրա­տա­րա­կիչ­ներն ա­ռանց այն էլ դժ­վա­րու­թյամբ են հա­մա­ձայ­նում ան­ծա­նոթ գրա­կա­նու­թյուն հրա­տա­րա­կել։ Մեր բո­լոր գոր­ծարք­նե­րը կանգ­նե­լու են, ե­թե չկա­րո­ղա­նանք, են­թադ­րենք, այլ աղ­բյուր­նե­րից ֆի­նան­սա­վո­րում ա­ռա­ջար­կել։ Ես եր­կու գոր­ծարք Ֆրան­սիա­յում եմ ա­րել ու դրանց ի­րա­կա­նաց­ման հա­մար այլ թարգ­մա­նու­թյան ծախ­սե­րի ֆի­նան­սա­վո­րում եմ գտել։ Վեր­ջերս Անգ­լիա­յում նա­խա­րա­րու­թյան ծրագ­րի շր­ջա­նա­կում լույս տե­սան Սու­սան­նա Հա­րու­թյու­նյա­նի, Կա­րի­նե Խո­դի­կյա­նի, Ա­րամ Պա­չյա­նի գր­քե­րը։
-Որ­քա՞ն գու­մար է նա­խա­րա­րու­թյու­նը տրա­մադ­րում թարգ­մա­նու­թյան հա­մար։
-Մեկ գր­քի թարգ­մա­նու­թյան հա­մար ա­ռա­վե­լա­գույ­նը 2-3 հա­զար դո­լար։ Նախ՝ խոս­քը մեծ գու­մար­նե­րի մա­սին չէ, երկ­րորդն էլ, այս պայ­ման­նե­րում, երբ այդ­քան ծրագ­րեր են կր­ճատ­վում, կա­րե­լի էր նույ­նիսկ կրկ­նա­պատ­կել այդ գու­մա­րը։ Ես 10 տա­րի է այս ո­լո­րո­տում եմ ու եր­կար տա­րի­ներ պայ­քա­րել եմ այս ծրագ­րի հա­մար։ Ա­ռա­ջին ան­գամ նման ծրա­գիր ի­րա­կա­նաց­վեց 2015-ին՝ ֆի­նան­սա­վոր­վեց Ցե­ղաս­պա­նու­թյան թե­մա­յով գր­քե­րի հրա­տա­րա­կու­մը։ Եր­կու տա­րի հե­տո նոր միայն մեկ­նար­կեց «Հայ գրա­կա­նու­թյու­նը թարգ­մա­նու­թյուն­նե­րում» դրա­մաշ­նոր­հա­յին ծրա­գի­րը։ Սկզ­բում շատ քիչ էին դի­մորդ­նե­րը, տա­րեց­տա­րի շա­տա­նում են։
-Ի՞նչ տրա­մադ­րու­թյուն­ներ են տի­րում հա­մաշ­խար­հա­յին գրահ­րա­տա­րակ­չա­կան շու­կա­յում։
-Եվ­րո­պա­կան եր­կր­նե­րը լուրջ օգ­նու­թյուն են հատ­կաց­նում այդ ո­լոր­տին՝ ոչ միայն հրա­տա­րակ­չու­թյուն­նե­րին, այլև ան­հատ հե­ղի­նակ­նե­րին։ Շատ եր­կր­ներ ի­րենց գրա­կան փա­ռա­տո­ներն առ­ցանց են ա­նում։ Եվ է­լի մի շարք օ­րի­նակ­ներ կա­րող եմ բե­րել, երբ պե­տու­թյու­նը փոր­ձում է այս կամ այն կերպ ա­ջակ­ցել, որ չտու­ժի գրահ­րա­տա­րակ­չա­կան ո­լոր­տը։
-Մեր գրող­նե­րի մի մա­սը բա­ցա­սա­բար է վե­րա­բե­րվում «Հայ գրա­կա­նու­թյու­նը թարգ­մա­նու­թյուն­նե­րում» ծրագ­րին՝ հա­մա­րե­լով այն ֆի­նանս­նե­րի զուր վատ­նում։ Ին­չո՞վ եք բա­ցատ­րում այդ մո­տե­ցու­մը։
-Կա­սեմ ա­վե­լին. գի­տենք, որ փոխ­նա­խա­րարն իր ե­լույ­թում ա­սել է՝ ա­սենք, գր­քե­րը հրա­տա­րակ­վե­ցին, հե­տո՞ ինչ։ Ա­ռա­ջին հեր­թին դա է տա­րօ­րի­նակ։ Հի­մա գրող­նե­րին անդ­րա­դառ­նամ. ոչ բո­լոր գրող­ներն ու­նեն գրա­կան գոր­ծա­կալ­ներ, հրա­տա­րա­կիչ­ներ, հետևա­բար նրանք ի­րենց զգում են հե­տին պլա­նում։ Դա էլ է խն­դիր, որ այդ գրող­նե­րին ներ­կա­յաց­նող չկա։ Պատ­ճառն ինչ է՝ ի­րե՞նք չեն կա­րող ներ­կա­յա­նալ, թե՞ ի­րեն­ցով զբաղ­վող չկա, ես չեմ կա­րող պա­տաս­խա­նել այդ հար­ցին։ Եվ երկ­րորդ՝ չկա վս­տա­հու­թյուն ընտ­րա­կան կո­մի­տե­նե­րի հան­դեպ, որ ձևա­վոր­վում են գր­քե­րի ընտ­րու­թյան ժա­մա­նակ։ Այ­սինքն, դրա­մաշ­նոր­հի դի­մու­մը գա­լիս է, բայց ընտ­րա­կան կո­մի­տեն կա­րող է մեր­ժել։ Ժա­մա­նակ է պետք, որ վս­տա­հու­թյու­նը այդ կո­մի­տե­նե­րի հան­դեպ ամ­րապ­նդ­վի։
-Վե­րա­դառ­նանք վար­չա­պե­տին ուղղ­ված նա­մա­կին. ի՞նչ պա­տաս­խան եք ան­կն­կա­լում։
-Մենք հետևո­ղա­կան կլի­նենք, թեև շատ հույս չու­նենք։ Լավ կլի­ներ, որ քն­նար­կում կազ­մա­կեր­պեին, գու­ցե կա­րո­ղա­նա­յինք ներ­կա­յաց­նել ծրագ­րի կարևո­րու­թյու­նը։ ՈՒղ­ղա­կի այս ո­լոր­տում տար­բեր խմ­բեր տար­բեր կար­ծիք­ներ են հայտ­նում, ու այդ խմ­բե­րի մի մասն ընդ­հան­րա­պես տե­ղյակ չէ, թե այս գոր­ծըն­թացն ինչ­պես է տե­ղի ու­նե­նում։ Նրանք ա­նար­դա­րու­թյան պահ են միշտ տես­նում, բայց սա շու­կա է։
«ՎԵՐ­ՋԻՆ ՀԱՇ­ՎՈՎ ՄՇԱ­ԿՈՒՅ­ԹԸ ԺՈ­ՂՈՎՐ­ԴԻ ՀՈ­ԳԻՆ Է, ԽԻՂ­ՃԸ, ԱՊ­ՐՈՒՄ­ՆԵ­ՐԸ, ԻՂ­ՁԵՐՆ ՈՒ ՁԳ­ՏՈԻՄ­ՆԵ­ՐԸ»
Ար­ձա­կա­գիր ՍՈՒ­ՍԱՆ­ՆԱ ՀԱ­ՐՈՒ­ԹՅՈՒ­ՆՅԱ­ՆԻ «Ագ­ռավ­նե­րը Նո­յից ա­ռաջ» վե­պը հրա­տա­րակ­վել է «Հայ գրա­կա­նու­թյու­նը թարգ­մա­նու­թյուն­նե­րում» ծրագ­րի շր­ջա­նա­կում։
-Անս­պա­սե­լի՞ էր ծրագ­րի դա­դա­րեց­ման լու­րը։ «Ե­թե մշա­կույթ չկա, ին­չի՞ հա­մար ենք պա­տե­րազ­մում» չեր­չի­լյան բա­նաձևը մեր դեպ­քում, կար­ծես, չի գոր­ծում։
-Ա­նա­սե­լի նվաս­տաց­նող ու հոգ­նեց­նող է տա­րի­ներ շա­րու­նակ ա­շա­կեր­տից մինչև նա­խա­րար բո­լո­րին ա­նընդ­հատ բա­ցատ­րել գրա­կա­նու­թյան կարևո­րու­թյու­նը ու այդ­պես էլ ար­դյուն­քի չհաս­նել։ Ե­կող ու գնա­ցող իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ե­րա­զան­քը միշտ լի­նում է բա­րե­կե­ցիկ, ար­ժա­նա­վա­յել եր­կիր կա­ռու­ցե­լը, բայց, չգի­տես ին­չու, նրանք առ օրս ի­րենց ե­րա­զան­քի եր­կի­րը պատ­կե­րաց­նում են ա­ռանց մտ­քի ու մտա­վո­րա­կա­նու­թյան։ Հե­տաքր­քիր է՝ ո՞ր երկ­րի փոր­ձը կամ մարդ­կու­թյան զար­գաց­ման ո՞ր փուլն է նրանց հու­շում, որ ա­ռա­ջըն­թա­ցը բեռ­նա­կիր­ներն ու հան­ցա­գործ­ներն են ա­պա­հո­վում։ Ինձ հա­մար ան­հաս­կա­նա­լի է՝ ի՞նչ ինք­նար­հա­մար­հանք ու ա­տե­լու­թյուն պի­տի ու­նե­նա մար­դը սե­փա­կան ծագ­ման հան­դեպ, որ մշա­կույ­թի հետ այս­պես վար­վի, այս­պի­սի ո­րո­շում­ներ ըն­դու­նի։ Վեր­ջին հաշ­վով, մշա­կույ­թը ժո­ղովր­դի հո­գին է, խիղ­ճը, ապ­րում­նե­րը, իղ­ձերն ու ձգ­տում­նե­րը, այլ խոս­քով՝ նկա­րա­գի­րը։
-Որ­պես թարգ­ման­վող հե­ղի­նակ՝ ի՞նչ կա­սեք ծրագ­րի ար­դյու­նա­վե­տու­թյան, չե­ղարկ­վե­լու դեպ­քում՝ վնաս­նե­րի մա­սին։
-Չեմ էլ ու­զում խո­սել այս ծրագ­րի օ­գուտ­նե­րի կամ վնաս­նե­րի մա­սին, ո­րով­հետև քիչ թե շատ գրա­գետ մար­դը դրա ի­մաս­տը հաս­կա­նում է։ Բայց կար­ծում եմ, որ ե­թե բա­նը հա­սել է այս չն­չին բյու­ջեով ծրագ­րին, ու­րեմն չե­ղարկ­վե­լու է նաև գրող­նե­րին գրե­լու կամ հրա­տա­րակ­վե­լու հա­մար տր­վող ա­ջակ­ցու­թյու­նը։ Եվ այս­տեղ ար­դեն կա­րե­լի է խո­սել նա­խա­րա­րու­թյան վա­րած հա­կամ­շա­կու­թա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մա­սին։ Իսկ մենք դժ­գո­հում էինք, թե մշա­կու­թա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն չկա։ Այ­նինչ՝ մար­դիկ հս­տակ գի­տեն ի­րենց ա­նե­լի­քը... Պե­տու­թյան փո­ղերն էլ կծախ­սեն այլ եր­կր­նե­րի գրա­կա­նու­թյու­նը թարգ­մա­նե­լով, օ­տար գրող­նե­րին գր­կած բե­րել-տա­նե­լով... Հե­տաքր­քիր է՝ ո՞վ է այն պաշ­տո­նյան, ո­րը գրո­ղի ու գրա­կա­նու­թյան հաշ­վին կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ է պայ­քա­րում։
Վա­րա­կի այս­պես անխ­նա տա­րած­ման պատ­ճառ­նե­րից մեկն էլ մարդ­կանց մաս­սա­յա­կան ան­գի­տու­թյունն է. նա­խորդ տա­րի­նե­րին այն­քան են ա­նու­շադ­րու­թյան մատն­վել կր­թու­թյունն ու մշա­կույ­թը, որ այ­սօր ժո­ղո­վուր­դը թաղ­ված է խա­վա­րի մեջ և մտա­ծում է, որ «թիզ չա­փե­լով» կա­րող է փրկ­վել վա­րա­կից։ Այս պայ­ման­նե­րում հենց մշա­կույ­թի՛ն է պետք զարկ տալ։ Էլ չեմ խո­սում այն մա­սին, որ այս ըն­թաց­քում բո­լոր խա­վե­րին ֆի­նան­սա­կան ա­ջակ­ցու­թյուն տր­վեց, գրող­նե­րը շր­ջանց­վե­ցին. երևի այդ­պի­սիք չկան երկ­րում, գո­յու­թյուն չու­նեն։ ՈՒ­զում են հայ­րե­նա­սե՞ր լի­նել, խնդ­րեմ, նա­խա­րա­րու­թյան աշ­խա­տող­նե­րի մի ամս­վա աշ­խա­տա­վար­ձը փո­խան­ցեք կո­րո­նա­վի­րու­սի դեմ պայ­քա­րի հիմ­նադ­րա­մին։ Այ դա կլի­նի շո­շա­փե­լի գու­մար։ Թե չէ, այս ծրագ­րին հատ­կաց­վա­ծը ի՜նչ մի գու­մար է, որ դրա­նով էլ հայ­րե­նիք են փր­կում։ Մի խոս­քով, քա­նի որ ոչ միայն այս, այլև փո­ղի հետ առ­նչ­վող բո­լոր ծրագ­րե­րի մա­սին ին­ֆոր­մա­ցիան հույժ գաղտ­նի է, և դրան հա­սու են միայն նա­խա­րա­րու­թյան ո­րոշ աշ­խա­տա­կից­ներ, ո­րոն­ցից ճիշտ բան ի­մա­նա­լը պար­զա­պես հե­րո­սու­թյուն է, ա­ռա­ջար­կում եմ հրա­պա­րա­կել ան­ցյալ տա­րի այս ծրագ­րին հատ­կաց­ված գու­մա­րի չա­փը. քա­նի՞ հա­րյուր հա­զար կամ մի­լիոն դո­լար է, որ դրա­նով վերք կա­րե­լի է բու­ժել։ Կր­ճա­տե՞լ այդ խղ­ճուկ ծախ­սե­րը՝ խնդ­րեմ, տա­սի փո­խա­րեն հին­գը հրա­տա­րա­կեք, բայց ծրա­գի­րը ե­թե փակ­վեց, ու­րեմն է­լի մի քա­նի տա­րի ջանք պի­տի գոր­ծադ­րենք հա­մաշ­խար­հա­յին ըն­թաց­քին միա­նա­լու հա­մար։ Հա­մա­ձայն եմ, ծրագ­րի կազ­մա­կերպ­ման հետ կապ­ված վի­ճե­լի հար­ցեր շատ կան, բայց, հար­գե­լի­ներս, պետք է պայ­քա­րել ոչ թե մշա­կույ­թի ու գրա­կա­նու­թյան դեմ, այլ այդ բնա­գա­վա­ռում տեղ գտած թե­րու­թյուն­նե­րի։ Վեր­ջին հաշ­վով, երբ խո­սում ենք ժա­մա­նա­կին հա­մըն­թաց քայ­լե­լու, մեր խն­դիր­նե­րը աշ­խար­հին լսե­լի դարձ­նե­լու, մեր ճշ­մար­տա­ցիու­թյու­նը ա­պա­ցու­ցե­լու և այլ­նի մա­սին, ձեր պատ­կե­րաց­մամբ ո՞նց ենք ա­նե­լու։ Մի՞­թե այ­սօր որևէ գրա­գետ մար­դու հա­մար գաղտ­նիք է, որ մշա­կույ­թը ևս զենք է և՝ ա­մե­նա­զո­րա­վո­րը։
-Չե՞ք կար­ծում, որ մեր երկ­րում գրող­ներն էլ ինչ­պես հարկն է չեն ներ­կա­յաց­վում-արժևոր­վում։
-Որ­պես թարգ­ման­վող հե­ղի­նակ ցա­վով հա­վե­լեմ, որ մենք չու­նենք ճա­շակ, կրթ­վա­ծու­թյուն, գնա­հատ­ման չա­փա­նիշ­ներ ու նաև խիղճ՝ մեր կող­քի տա­ղան­դին տես­նե­լու հա­մար, ուս­տի այ­սօր­վա հա­յաս­տա­նաբ­նակ գրո­ղին ո­չինչ չի մնում, քան օ­տար երկ­րում թարգ­ման­վե­լը և գնա­հատ­վե­լը, որ­պես­զի իր հայ­րե­նի­քում հար­գանք նվա­ճի։
Զրու­ցեց
Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԸ
Դիտվել է՝ 10064

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ