Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Մար­դուց, որն իր ողջ գի­տակ­ցա­կան կյան­քում զբաղ­վել է ստե­լով, «մու­տի­լով­կա­ներ» տպե­լով, մարդ­կանց վրա պատ­վեր­ներ ստա­նա­լով ու ի­րա­գոր­ծե­լով, դժ­վար է լուրջ բան ակն­կա­լել»

«Մար­դուց, որն իր ողջ գի­տակ­ցա­կան կյան­քում զբաղ­վել է ստե­լով, «մու­տի­լով­կա­ներ» տպե­լով, մարդ­կանց վրա պատ­վեր­ներ ստա­նա­լով ու ի­րա­գոր­ծե­լով, դժ­վար է լուրջ բան ակն­կա­լել»
08.11.2019 | 00:32

Ինչ­պես երևում է, Հա­յաս­տա­նում բա­ցի կեղծ օ­րա­կար­գե­րից այլ բա­նով հնա­րա­վոր չէ հիմ­նա­կան խն­դիր­նե­րից հան­րա­յին ու­շադ­րու­թյու­նը շե­ղել։ Ան­հաս­կա­նա­լի ներ­կա­յա­ցում, «Հա­յոց լե­զու», «Հայ գրա­կա­նու­թյուն», «Հա­յոց պատ­մու­թյուն», «Ե­կե­ղե­ցու պատ­մու­թյուն» ա­ռար­կա­նե­րի հան­դեպ մեր­ժե­լի վե­րա­բեր­մունք, ա­սել է՝ «կպ­նում» են հան­րու­թյան զգա­յուն լա­րե­րին ու մեծ բա­նա­վե­ճի դաշտ բա­ցում, որ­տեղ կոր­չում ու մո­ռաց­վում են այն հար­ցե­րը, ո­րոնք լու­ծում­նե­րի են կա­րոտ։ Հան­րու­թյան շր­ջա­նում փո­թո­րիկ ա­ռա­ջաց­րած այս ու այլ թե­մա­նե­րի շուրջ զրու­ցում ենք տե­ղե­կատ­վա­կան անվ­տան­գու­թյան փոր­ձա­գետ ՏԻԳ­ՐԱՆ ՔՈ­ՉԱ­ՐՅԱ­ՆԻ հետ։

-Ա­մեն ինչ սկս­վեց հայտ­նի «ներ­կա­յա­ցու­մից», հե­տո շա­րու­նակ­վեց հա­յա­գի­տա­կան ա­ռար­կա­նե­րի շուրջ իշ­խա­նու­թյան ան­հաս­կա­նա­լի դիր­քո­րոշ­մամբ։ Ի վեր­ջո, ի՞նչ է կա­տար­վում մշա­կու­թա­յին և ընդ­հան­րա­պես մեր ար­ժե­քա­յին հա­մա­կար­գում։
-Կա­տար­վում է այն, ինչ սպա­սե­լի էր՝ հաշ­վի առ­նե­լով այն, թե ինչ ու­ժեր են սա­տա­րում Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նին։ Սա­տա­րող­նե­րի մի մա­սը մի­ջազ­գա­յին «կոն­ցեռ­նի» ներ­կայ­ացու­ցիչ­ներն են, ո­րոնք զբաղ­ված են գեյ-լոբ­բին­գով։ Այդ լոբ­բիստ­նե­րը, ո­րոնք ար­տա­սահ­մա­նյան տար­բեր ֆոն­դե­րի, դես­պա­նատ­նե­րի, կա­ռույց­նե­րի ա­ջակ­ցու­թյունն ու­նեն, այ­սօր ի­րենց գոր­ծու­նեու­թյու­նը Հա­յաս­տա­նում շատ ակ­տիվ են ծա­վա­լում, ի­րենց մարդ­կանց կա­րո­ղա­ցել են նշա­նա­կել կարևոր նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րում, ինչ­պի­սիք են՝ ԿԳՄՍ, աշ­խա­տան­քի և սո­ցիա­լա­կան հար­ցե­րի, ար­դա­րա­դա­տու­թյան նա­խա­րա­րու­թյուն­նե­րը։ Պայ­մա­նա­կա­նո­րեն նրանց հա­մա­րում են սո­րո­սա­կան, բայց դա շատ ա­վե­լի մեծ խումբ է։ Այդ խմ­բի ան­դամ­ներն են նաև մեր դր­սի հայ­րե­նա­կից­նե­րը, օ­րի­նակ` Ար­սի­նե Խան­ջյա­նը, Սերժ Թան­կյա­նը, ո­րոնք միշտ ԼԳԲՏ հա­մայն­քի ի­րա­վունք­նե­րի մա­սին են խո­սում։ Կան նաև պե­տու­թյան ղե­կա­վար­ներ, ո­րոնք սերտ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի մեջ են Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի հետ և հա­մար­վում են մի­ջազ­գա­յին գեյ-լոբ­բին­գի մաս­նա­կից­ներ, ինչ­պի­սին Կա­նա­դա­յի վար­չա­պետ Ջաս­թին Թրյու­դոն է։ Այն, ինչ կա­տար­վում է հի­մա, կամ Փա­շի­նյա­նը չի կա­րող դրան դի­մադ­րել, կամ նրա դի­մադ­րո­ղա­կա­նու­թյու­նը բա­վա­կա­նին ցածր է։
-Բայց Փա­շի­նյանն ու­զու՞մ է դի­մադ­րել։
-Կամ չի ու­զում դի­մադ­րել, քա­նի որ ինքն էլ է այդ սա­տա­րող խմ­բի մեջ, ու իր մշա­կու­թա­յին հա­յացք­նե­րը հենց այդ­պի­սին են։ Վեր­ջին «լայ­վը» հենց դա էլ ա­պա­ցու­ցում էր։ Այն նաև բազ­մա­թիվ ան­հե­թե­թու­թյուն­նե­րի ա­ռու­մով ու­շագ­րավ էր։ Փա­շի­նյանն ա­սաց, թե Ջոր­դա­նո Բրու­նո­յին «եր­կի­րը կլոր է» ա­սե­լու հա­մար են վա­ռել, բայց ի­րա­կա­նում այդ­պես չէ։ Դե­մա­գո­գիա­յի մեջ այն­քան էր խո­րա­ցել, որ հե­թա­նոս­նե­րին հա­մե­մա­տեց սա­տա­նիստ­նե­րի հետ։ Զգաց­վում էր, որ ու­զում է այս ա­մենն ինչ-որ ձևով ար­դա­րաց­նել, բայց ան­գամ իր դե­մա­գո­գիան չաշ­խա­տեց, քա­նի որ այդ «լայ­վի» մեկ­նա­բա­նու­թյուն­նե­րը շատ խո­սուն էին։ Սա ԿԳՄՍ-ին ար­դա­րաց­նե­լու շատ ան­հա­ջող փորձ էր։ Փա­շի­նյա­նը ռեյ­տին­գա­մոլ է, այս ա­մե­նից հետևու­թյուն­ներ կա­նի, քա­նի որ այն հա­սա­րա­կու­թյու­նը, որ ի­րեն իշ­խա­նու­թյան է բե­րել, այդ ար­ժեք­նե­րը չի ըն­դու­նում։ Այս լոբ­բին­գի նպա­տակն ա­ռա­ջին հեր­թին Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի ըն­դու­նումն է, «ֆորս­տե­րա­յին» ըն­տա­նիք­նե­րի ինս­տի­տու­տի ընդ­լայ­նու­մը։ Այ­սօր ար­դեն գի­շե­րօ­թիկ դպ­րոց­նե­րը, ման­կատ­նե­րը փակ­վում են, ա­նու­նը դնում են, թե հպարտ քա­ղա­քա­ցին պի­տի ապ­րի ըն­տա­նի­քում, բայց չեն ա­սում, թե ինչ ըն­տա­նի­քում պի­տի ապ­րեն։ Էյ­ֆո­րիա­յի տակ մնա­ցած­նե­րը պի­տի հաս­կա­նան, թե վաղն ի­րենց ե­րե­խա­ներն ին­չեր են սո­վո­րե­լու ման­կա­պար­տեզ­նե­րում, դպ­րոց­նե­րում, ե­թե ի­հար­կե, կա­րո­ղա­նան ի­րենց ե­րե­խա­նե­րին ի­րենց ըն­տա­նիք­նե­րում պա­հել։ Նոր օ­րենք­նե­րով շատ հեշտ է ըն­տա­նի­քից խլել ե­րե­խա­նե­րին՝ սկ­սած հո­գե­բա­նա­կան, ֆի­նան­սա­կան բռ­նու­թյու­նից։ Իսկ մեր «պո­ղոս­նե­րը» ոչ լավ ա­պա­հով­ված են, ոչ էլ ի­րենց ե­րե­խա­նե­րին են հետևում։ Քչերն են, որ հար­գում են ի­րենց կնո­ջը, ձեռք չեն բարձ­րաց­նում ե­րե­խա­նե­րի վրա։ Մնում է այս­քա­նից հե­տո ա­սել՝ ար­ժա­նի են։
-Հի­մա շատ հե­տաքր­քիր բա­նա­վեճ կա հա­սա­րա­կու­թյան շր­ջա­նում. թարմ օ­րի­նա­կով ա­սենք. ով­քեր դեմ են ան­հաս­կա­նա­լի ներ­կա­յաց­մա­նը, հա­մար­վում են հե­տամ­նաց, իսկ դա քա­րո­զող­նե­րը` «բաց մտ­քի» տեր, ժա­մա­նա­կա­կից ու ա­ռա­ջա­դեմ։ Սա ի՞նչ օ­րա­կարգ է։
-Սա ստան­դարտ գոր­ծըն­թաց է։ Ով­քեր ԼԳԲՏ քա­րո­զին դեմ են, ա­վան­դա­կան ար­ժեք­նե­րի պաշտ­պան են, փոր­ձում են նրանց ներ­կա­յաց­նել խուլ ան­տա­ռում ապ­րող, կա­պի­կից չտար­բե­րող, բռի, չո­բան։ Իսկ այդ քա­րո­զի ա­ռա­ջա­մար­տիկ­նե­րը չգի­տես ին­չու դի­տարկ­վում են ա­ռա­ջա­դեմ։ Իմ ման­կու­թյունն եմ հի­շում, երբ ա­ռա­ջա­դեմ մարդ էր հա­մար­վում նա, ով լե­զու­ներ գի­տեր, սպոր­տով էր զբաղ­վում, շատ գիրք էր կար­դա­ցել, ծնող­նե­րին էր հար­գում, շր­ջա­պա­տում հարգ­ված էր։ Հի­մա այս ա­մե­նը փոր­ձում են փո­խել։ Մարդն իր տան մեջ կա­րող է ա­մեն ինչ ա­նել, բայց փոր­ձում են ի­րենց տան գա­ղա­փար­նե­րը փո­ղոց հա­նել ու դա մարդ­կանց պար­տադ­րել։ Զա­վեշ­տա­լին այն է, որ ողջ աշ­խար­հում այդ մո­տե­ցու­մը փոխ­վել է, այ­սինքն՝ նեո­լի­բե­րա­լա­կա­նու­թյան գա­ղա­փար­նե­րը զի­ջում են կոն­սեր­վա­տիզ­մին, շատ եր­կր­նե­րում իշ­խա­նու­թյան են գա­լիս ըն­տա­նե­կան, ա­վան­դա­կան ար­ժեք­ներ հար­գող ու­ժեր, բայց Հա­յաս­տա­նում, չգի­տես՝ ին­չու, հա­կա­ռակ գոր­ծըն­թացն է ծաղ­կում։ 10 տա­րով կար­ծես հետ ենք մնա­ցել աշ­խար­հի մի­տում­նե­րից։ Այս ա­մենն ի­րա­կա­նաց­նող մար­դիկ շատ լավ հաս­կա­նում են, թե ի­րենք ինչ են ա­նում, ա­մեն ինչ ծրագր­ված է, ինչ­պես Վրաս­տա­նում, ՈՒկ­րաի­նա­յում։
-Որ­քա՞ն է հայ հա­սա­րա­կու­թյան դի­մադ­րո­ղա­կա­նու­թյու­նը, կկա­րո­ղա­նա՞ թա­ցը չո­րից տար­բե­րել և ի­րա­կան ար­ժեք­նե­րը գնա­հա­տել։
-Էյ­ֆո­րիա­յի տակ մար­դիկ կան, ո­րոնք պատ­րաստ են կուլ տա­լու այս ա­մե­նը՝ չհաս­կա­նա­լով, որ ի­րենց ըն­տա­նիք­ներն ու ե­րե­խա­ներն են ա­ռա­ջին հար­վա­ծի տակ հայ­տն­վե­լու։ Այս ողջ քա­րո­զի տակ մեծ ֆի­նանս­ներ կան։ Դու կնո­ջը հա­մո­զում ես, որ դու կին չես, այլ տղա­մարդ ու պետք է պայ­քա­րես քո էու­թյու­նը քո մարմ­նին հա­մա­պա­տաս­խա­նեց­նե­լու հա­մար, իսկ սա բա­վա­կան թանկ է՝ հոր­մո­նալ բու­ժում, սե­ռա­փո­խու­թյուն։ Տար­բեր հաշ­վարկ­նե­րով մեկ մար­դը ցածր եր­կա­մուտ ու­նե­ցող եր­կր­նե­րում ծախ­սե­լու է 10-15 հա­զար դո­լար, իսկ ար­տա­սահ­մա­նում դա 100 հա­զար­նե­րի է հաս­նում։ Դա մի­լիարդ­նե­րի հաս­նող բիզ­նես է։ Նույն նպա­տա­կով է նաև մա­րի­խուա­նա­յի օ­րի­նա­կա­նաց­ման օ­րեն­քը, պա­լիա­տիվ բժշ­կու­թյունն է զար­գա­նում։ Մեզ մոտ ԼԳԲՏ-ի և մա­րի­խուա­նա­յի ա­ռա­ջա­մար­տիկ­նե­րը կա­պեր ու­նեն դե­ղա­գոր­ծա­կան կազ­մա­կեր­պու­թյուն­նե­րի հետ, զբաղ­վում են նրանց լոբ­բին­գով՝ ա­ռաջ տա­նե­լով ի­րենց գա­ղա­փար­նե­րը։ Բայց այս ա­մե­նը ժո­ղովր­դի ընտ­րու­թյունն է։ 80-տո­կո­սա­նոց ընտ­րու­թյուն ե­ղավ, թող ժո­ղո­վուրդն էլ տա­կից դուրս գա։
-Դուք այս ա­մե­նից ստաց­վող գու­մար­նե­րի մա­սին եք խո­սում, իսկ Փա­շի­նյանն իր վեր­ջին «լայ­վե­րից» մե­կում մե­ղադ­րում է նախ­կին «կո­ռուպ­ցիո­նե­րնե­րին», որ հս­կա­յա­կան գու­մար­ներ են տա­լիս իբր բամ­բա­սանք­ներ տա­րա­ծե­լու հա­մար, բայց այդ ա­մենն իշ­խա­նու­թյան հան­դեպ հա­սա­րա­կու­թյան վս­տա­հու­թյա­նը չի վնա­սում։ Ի՞նչ վս­տա­հու­թյան մա­սին է նա խո­սում, ար­դյոք այդ վս­տա­հու­թյունն օր օ­րի չի՞ նվա­զում։ Հի­մա 80-տո­կոս վս­տա­հու­թյուն ու­նի՞ այս իշ­խա­նու­թյու­նը։
-Վս­տա­հու­թյու­նը բա­վա­կան նվա­զել է, Փա­շի­նյա­նը ստիպ­ված դի­մում է «ֆեյ­քե­րի» ֆաբ­րի­կա­յին, ան­գամ ինքն ի­րեն է ար­դեն «լայ­քում»։ Հա­յաս­տա­նում հա­մար մեկ­ սու­տա­սա­նը Փա­շի­նյանն է, բազ­միցս իր ստե­րի, վի­ճա­կագ­րա­կան կեղծ տվյալ­նե­րի վրա բռն­վել է։ Մար­դուց, որն իր ողջ գի­տակ­ցա­կան կյան­քում զբաղ­վել է ստե­լով, «մու­տի­լով­կա­ներ» տպե­լով, մարդ­կանց վրա պատ­վեր­ներ ստա­նա­լով ու ի­րա­գոր­ծե­լով, դժ­վար է լուրջ բան ակն­կա­լել։
-Վար­չա­պետ դառ­նա­լով է՞լ չի ա­զատ­վել այդ հո­գե­բա­նու­թյու­նից։
-Ոչ, նա մնա­ցել է երկ­րի գլ­խա­վոր խմ­բա­գի­րը, ռեյ­տին­գա­մո­լը։ Էյ­ֆո­րիան նվա­զում է, ու դա հեր­քել հնա­րա­վոր չէ։ Թվեր են շա­րու­նա­կում կրա­կել, բայց մարդ­կանց կեն­սա­մա­կար­դա­կը չի բա­րե­լավ­վում։ Խո­սում են աշ­խա­տա­վար­ձե­րի ո­րո­շա­կի ա­վե­լաց­ման մա­սին, բայց դրան զու­գա­հեռ մար­դիկ են աշ­խա­տան­քից կր­ճատ­վում։ Չկա այն տն­տե­սա­կան թռիչ­քը, ո­րը նա խոս­տա­ցել էր, չկան կա­խար­դա­կան փայ­տի­կը, մի­լիարդ­նե­րը, որ, ըստ նրա, թա­լա­նել էին։ Շա­տե­րի մեջ, ո­րոնք այդ­քան զոմ­բիա­ցած չեն, ար­դեն սկ­սում են հար­ցեր ա­ռա­ջա­նալ։ Մի հիաս­թա­փու­թյուն էլ ե­ղավ վեր­ջին ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րի ֆո­նին, երբ իշ­խա­նու­թյու­նը փոր­ձեց սլաք­ներն ուղ­ղել դե­պի ԿԳՄՍ նա­խա­րար Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյան..., բայց այս նա­խա­րա­րը չէր սել­ֆի ա­նում Էլ­թոն Ջո­նի հետ, Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նին չէին գե­յե­րը Ֆրան­սիա­յում սուրճ մա­տու­ցում։ Իշ­խա­նու­թյան կող­մից ա­նազ­նիվ է ե­ղա­ծի ողջ բե­ռը դնել Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի վրա՝ նրան քա­վու­թյան նո­խազ դարձ­նե­լով։ Փա­շի­նյանն էլ սա հաս­կա­ցավ ու իր վեր­ջին «լայ­վով» պաշտ­պա­նեց նրան, քա­նի որ վեր­ջինս ՔՊ-ի այն քիչ մարդ­կան­ցից մեկն է, որ ու­ղե­ղով, մարմ­նով ու ա­մեն ին­չով նվիր­ված է Փա­շի­նյա­նին։ Կորց­նե­լով Հա­րու­թյու­նյա­նին, Փա­շի­նյա­նը մեծ լծակ­ներ է կորց­նում։ Ակն­հայտ է, որ իշ­խա­նու­թյու­նում ոչ բո­լորն են Փա­շի­նյա­նին սա­տա­րում, շա­տե­րը հար­մար պա­հին «քցե­լու» են նրան։
-Բա­ցի ար­ժե­հա­մա­կար­գա­յին այս խառ­նաշ­փո­թից, մեկ այլ ո­լոր­տում՝ ի­րա­վա­կան դաշ­տում ևս ան­հաս­կա­նա­լի ի­րա­վի­ճակ է։ Երկ­րի գլ­խա­վոր խմ­բա­գիրն այս ո­լոր­տից ի՞նչ է ու­զում։
-Այս­տեղ այլ մո­տե­ցում­ներ ու­նի Փա­շի­նյա­նը։ Ի­րա­վա­կան դաշ­տում նա անձ­նա­կան վրեժխ­նդ­րու­թյամբ դրդ­ված հիմ­նա­կան նա­խա­ձեռ­նողն է ու փոր­ձում է դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյու­նը ևս իր լծի տակ դնել։ Եվ այս ցան­կու­թյա­նը խան­գա­րում է ՍԴ-ն։ Քա­նի որ ի­րա­վա­կան ճա­նա­պար­հով չի կա­րող ար­դյուն­քի հաս­նել, զա­վեշ­տա­լի գոր­ծեր են հա­րուց­վում, սկ­սել է «բեսպ­րե­դե­լով» վերջ­նա­կա­նա­պես դա­տա­կան իշ­խա­նու­թյունն իր տա­կը դնել և դառ­նալ բա­ցար­ձակ տի­րա­կալ, բռ­նա­կալ, ինչ­պես ինքն է ի­րեն պատ­կե­րաց­նում։ Ժա­մա­նա­կին ա­սում էր, որ իր կուռ­քե­րից մեկն էլ Մու­սո­լի­նին է, ո­րը, ինչ­պես գի­տենք, լրագ­րող էր ու հա­մա­րյա նույն գոր­ծու­նեու­թյունն էր ծա­վա­լում, ինչ Փա­շի­նյա­նը։ Էլ չա­սենք, թե ինչ­պես իր կյան­քը ա­վար­տեց նա։ Փա­շի­նյանն անձ­նա­կան թշ­նա­մու­թյուն, վրեժխ­նդ­րու­թյուն ու­նի Քո­չա­րյա­նի և բո­լոր այն մարդ­կանց հան­դեպ, ո­րոնք ժա­մա­նա­կին նպաս­տել են, որ Փա­շի­նյա­նը հայ­տն­վի ճա­ղե­րի հետևում։ Հի­մա հատ-հատ մու­ռը հա­նում է, լի­նի հա­սա­րակ «կլյուչ­նիկ», թե երկ­րի նա­խա­գահ, ան­կախ հան­գա­ման­քից` այդ ա­մենն օ­րի­նա­կան է, թե ոչ։ Հի­մա այդ ԼԳԲՏ հա­մայն­քը նաև շատ լավ օգ­տա­գործ­վում է ՍԴ նա­խա­գաի դեմ պայ­քա­րում, քա­նի որ այս ՍԴ-ի կազ­մը հաս­տա­տա­պես հա­կա­սահ­մա­նադ­րա­կան է ճա­նա­չե­լու Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի ո­րոշ դրույթ­ներ։
-Անձ­նա­կան վրեժխ­նդ­րու­թյամբ, թշ­նա­մու­թյամբ եր­կիր կա­ռա­վա­րե­լով ու՞ր ենք հաս­նե­լու։
-Դժ­վար է ա­սել։ Երբ ինձ խնդ­րում են կան­խա­տե­սում­ներ ա­նել, միշտ ա­սում եմ, որ ա­ռա­ջի­կա 2 ժամ­վա կան­խա­տե­սում չեմ կա­րող ա­նել, էլ ուր մնաց եր­կա­րա­ժամ­կետ։ Փա­շի­նյանն ան­կան­խա­տե­սե­լի, շուտ նե­ղաց­կոտ, շատ է­մո­ցիո­նալ, 180 աս­տի­ճա­նով ի­րար հա­կա­սող քայ­լեր ա­նող մարդ է։ Կա­րող է խիստ հա­կա­ռու­սա­կան մի քայլ ա­նել, հե­տո ռու­սամետ։ Կա­րող է ա­ռանց հաշ­վար­կե­լու գնալ Ա­դամ Շի­ֆի հետ ըն­կե­րու­թյուն ա­նել (վեր­ջինս ԱՄՆ-ում կազ­մա­կերպ­ված հան­րա­հա­վա­քում ե­լույթ է ու­նեցել)՝ ա­ռանց հաս­կա­նա­լու, որ Շի­ֆը Թրամ­փի հա­մար մեկ թշ­նա­մին է։ Փա­շի­նյանն ա­նընդ­հատ փոր­ձում է մանևրել, ի­րա­վի­ճա­կա­յին վար­չա­պետ է։ Նույ­նիսկ կա­ռա­վա­րու­թյու­նը եր­կա­րա­ժամ­կետ տն­տե­սա­կան ծրա­գիր չու­նի, մենք չենք հաս­կա­նում` Հա­յաս­տանն աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ճա­նա­պար­հով ու՞ր է գնա­լու, 3-4 տար­վա կտր­ված­քով որևէ բան չկա։
-Այ­սօր չու­նենք ճիշտ կա­ռա­վար­վող եր­կիր, չու­նենք պրո­ֆե­սիո­նալ կա­ռա­վա­րու­թյուն, բայց չու­նենք նաև այդ ա­մե­նին փո­խա­րի­նող կամ գո­նե հա­կակշ­ռող ուժ։ Ան­հատ­նե­րի մա­կար­դա­կով կան ի­րա­կան ընդ­դի­մա­դիր­ներ, բայց չկա հա­մա­խումբ, ուժ, ին­չու՞։
-Տար­բեր պատ­ճառ­նե­րով չի ձևա­վոր­վել այդ ու­ժը։ Ժա­մա­նա­կին հա­մա­տա­րած էյ­ֆո­րիա էր և հնա­րա­վոր չէր հա­կընդ­դեմ ուժ ստեղ­ծել։ Սա շատ լավ օգ­տա­գոր­ծում էր իշ­խա­նու­թյու­նը՝ փոր­ձե­լով «սև» դաշտ մտց­նել բո­լոր նրանց, ով­քեր ընդ­դի­մա­նում էին նրանց։ Շա­տերն այդ օ­րե­րին ստիպ­ված լռում էին։ Ար­տա­խոր­հր­դա­րա­նա­կան կամ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ո­րոշ ու­ժե­րին լռեց­նում էր նրանց ղե­կա­վար­նե­րի վրա գոր­ծեր հա­րու­ցե­լով կամ նրանց, այս­պես ա­սած, «փչաց­նե­լով»։ Ընդ­դի­մա­դիր ու­ժե­րից մե­կի կար­կա­ռուն դեմ­քե­րի վրա քրեա­կան գոր­ծեր են հա­րու­ցել, մյուս ընդ­դի­մա­դիր ուժն էլ եր­րորդ ու­ղին է փնտ­րում, բայց դեռ չգի­տի դա որն է, ստիպ­ված հա­ճախ սպա­սար­կում է Փա­շի­նյա­նի շա­հե­րը։ ՀՅԴ-ն դեռ չի հաս­կա­նում, թե որ­տեղ պի­տի տե­ղա­վոր­վի, քա­նի որ դր­սի դաշ­նակ­ցու­թյու­նը սր­տանց ա­ջակ­ցում է Փա­շի­նյա­նին, հան­րա­հա­վաք­նե­րին մարդ­կանց է բե­րում, իսկ այս­տե­ղի ՀՅԴ-ն չգի­տի ինչ ա­նի։ Հի­մա ձևը գտել են, Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյա­նի հրա­ժա­րա­կանն են պա­հան­ջում։ Նոր ձևա­վոր­վող միա­վոր­ներ կան՝ «Ա­դեկ­վատ», «Վե­տօ», ո­րոնք թարմ ու­ժեր են։ Սա­կայն հի­մա մի այլ հե­տաքր­քիր ուժ է ձևա­վոր­վում։ Փա­շի­նյա­նին թվում է, թե դա ինքն է ղե­կա­վա­րում, բայց ի­րա­կա­նում այն Փա­շի­նյա­նի տակն է փո­րում։ Դա Ար­ման Բա­բա­ջա­նյանն է ու նրա շուրջ ձևա­վոր­վող ու­ժը։ Բա­բա­ջա­նյանն ան­ցել է այն ռի­տո­րի­կա­յին, ո­րով Փա­շի­նյա­նը ե­կավ իշ­խա­նու­թյան, բայց հե­տո ա­ռաջ չգ­նաց։ Ժո­ղո­վուրդն իշ­խա­նու­թյուն տվեց Փա­շի­նյա­նին, որ­պես­զի հնե­րին պատ­ժի։ Հի­մա քա­նի որ պատ­ժե­լու գոր­ծըն­թա­ցը խիստ հա­րա­բե­րա­կան է, ո­րով­հետև ու­նի սիր­ված օ­լի­գարխ­ներ, ու­ժա­յի­նի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, ո­րոնց չի պատ­ժել։ Ժո­ղովր­դի մի մա­սի մոտ թեր­հա­վա­տու­թյուն կա, թե ին­չու նրանց չի պատ­ժել։ ՈՒ այս դաշ­տում հայ­տն­վել է Ար­ման Բա­բա­ջա­նյա­նը, ո­րը փոր­ձում է ի­մի­տա­ցիա ա­նել, թե իր գոր­ծո­ղու­թյուն­ներն ա­նում է Փա­շի­նյա­նի հա­մար, բայց ի­րա­կա­նում մե­դիա օ­րա­կար­գը լց­նում է ի­րե­նով։ Այս ա­ռու­մով շատ խե­լա­ցի է ու շատ հաշ­վարկ­ված է քայ­լերն ա­նում։
-Փա­շի­նյանն այս ա­մե­նը չի՞ նկա­տում, հա­զիվ թե ա­ռանց նրա հա­վա­նու­թյան Բա­բա­ջա­նյա­նը կա­րո­ղա­նար հան­դի­պել Նաի­րի Հու­նա­նյա­նի հետ։
-Երևի այն­քան «կուտ» է տվել Փա­շի­նյա­նին, թե իր զին­վորն է, իր հա­մար է ա­նում։ Ի­րա­կա­նում նա լրիվ ա­ռան­ձին խաղ է տա­նում։ Ի դեպ, ո­րոշ հար­ցե­րում Բա­բա­ջա­նյա­նը պո­պու­լիզ­մից շատ ա­վե­լի մեծ գի­տե­լիք­ներ ու­նի, քան Փա­շի­նյա­նը։ Նա, օ­րի­նակ, դեմ է Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յին, Ա­մուլ­սա­րի շա­հա­գործ­մա­նը։ Այ­սինքն, հաս­կա­նում է, թե որ­տեղ է ժո­ղովր­դի մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը։ Նույ­նը կա­րե­լի է ա­սել նաև «Սաս­նա ծռե­րի» մա­սին, ո­րոնք ձևա­կա­նո­րեն ա­ջակ­ցում են Փա­շի­նյա­նին, բայց հե­րիք է, մի փոքր թու­լա­նա, թի­կուն­քից հար­վա­ծե­լու են, քնած սպա­սում են։ Այս շար­քին կա­րե­լի է դա­սել նաև ՀԱԿ-ը, որն իր մարդ­կանց տե­ղա­վո­րել է Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նում, բայց նրա դա­վա­ճա­նու­թյու­նը չի նե­րել։ Չնա­յած Փա­շի­նյա­նի հոգևոր հայ­րը Տեր-Պետ­րո­սյանն է, ո­րը նրա աշ­խար­հա­յաց­քի վրա դա­ջել է իր մո­տե­ցում­նե­րը, բայց 2011-12-ի Փա­շի­նյա­նի դա­վա­ճա­նու­թյու­նը չեն մո­ռա­նա։ Հար­մար ա­ռի­թի դեպ­քում նրանք ևս թի­կուն­քից խփե­լու են։ Այ­սօր Փա­շի­նյա­նի փո­խա­րեն ես այդ­քան չէի ոգևոր­վի։ Ա­վե­լին, ե­թե ՍԴ նա­խա­գա­հի պաշ­տո­նում Վա­հե Գրի­գո­րյա­նը հաս­տատ­վի, ա­պա... ե­թե Փա­շի­նյա­նին թվում է, թե նա իր մարդն է, չա­րա­չար սխալ­վում է։
-Ստաց­վում է՝ Փա­շի­նյա­նը քա­ղա­քա­կան դաշ­տում մե­նա՞կ է մնա­ցել՝ հաշ­վի առ­նե­լով նաև այն հան­գա­ման­քը, որ սե­փա­կան թի­մում էլ հա­զար ու մի թևեր կան։
-Նա ու­նի նի­կո­լա­կան թիմ, ո­րը մեծ չէ, մոտ շր­ջա­պա­տը 5-6 հո­գի է՝ Ա­րա­յիկ Հա­րու­թյու­նյան, Լի­լիթ Մա­կունց, Մխի­թար Հայ­րա­պե­տյան։
-Այ­սինքն, նրանք, ով­քեր ի­րեն­ցից ուժ չեն ներ­կա­յաց­նում։
-88-հո­գա­նոց մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը հայ­տն­վել է խոր­հր­դա­րա­նում միայն այն բա­նի հա­մար, որ Փա­շի­նյանն է այդ­պես ցան­կա­ցել։ Ե­թե այլ 88 հո­գու ցու­ցակ լի­ներ, նրանք կանց­նեին։ Հի­մա բա­վա­կան զա­վեշ­տա­լի է, երբ նրանք հո­խոր­տում են այս կամ այն մար­դուն պատ­ժե­լու, ի­րենց վար­կա­նի­շի մա­սին։ Այդ 88 հո­գուց 20-25-ը սո­րո­սա­կան­ներն են, ո­րոնց կա­րե­լի է գու­մա­րել 15 լևո­նա­կան­նե­րի, ո­րոնք ևս Սո­րո­սի հետ կապ ու­նեն։ Խմ­բակ­ցու­թյան առն­վազն կեսն ի­րե­նը չէ, նվիր­ված նի­կո­լա­կան­ներ չեն։ Սա­կայն դեռևս կա­րո­ղա­նում է խա­ղաց­նե­լով պա­հել այս թի­մը։ Տե­սանք, թե Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի և Ա­մուլ­սա­րի դեպ­քում ինչ­պես Փա­շի­նյա­նը հետ­քայլ ա­րեց՝ հաս­կա­նա­լով, որ եր­կու­սը միա­սին չի կա­րո­ղա­նա­լու «ձգել»։ Փա­շի­նյա­նը նաև խն­դիր ու­նի այն ա­ռու­մով, որ հնե­րին նս­տեց­նում է, բայց դրա­նից իր վար­կա­նի­շը չի բարձ­րա­նում։ Կա կա­ռա­վար­ման ձև՝ հաց և տե­սա­րան­ներ։ Այն­քան տե­սա­րան­ներ են ե­ղել, որ էլ չեն ազ­դում, իսկ հաց էլ ա­ռանձ­նա­պես չկա։ Ի՞նչ պի­տի ա­նի, Սերժ Սարգ­սյա­նի՞ն բան­տար­կի։ Սա վեր­ջին խա­ղա­քարտն է։ Խա­բում, ա­սում է, թե այս­քան աշ­խա­տա­տեղ է բաց­վել, բա­ցի Սամ­վել Ա­լեք­սա­նյա­նի վեր­ջին գոր­ծա­րա­նից որևէ նոր աշ­խա­տա­տեղ չի ստեղծ­վել, որ­տե­ղի՞ց են այդ տաս­նյակ աշ­խա­տող­նե­րը։ Ո­մանց ստ­վե­րից են բե­րել, բայց այս դեպ­քում էլ կր­ճա­տում­ներ են ե­ղել, ո­րով­հետև 10 մար­դուց 6-ին օ­րի­նա­կան ձևա­կեր­պել են, մնա­ցա­ծին աշ­խա­տան­քից ա­զա­տել։ Հա­ցի կա­րոտ ժո­ղո­վուր­դը փոր­ձում է հիաս­թափ­ված ար­տա­գաղ­թել։

-Ի՞նչ բե­կում կա­րող է լի­նել այս ի­րա­վի­ճա­կում։
-Բե­կում յու­րա­քան­չյուր պա­հի կա­րող է լի­նել։ Մի բե­կում կա­րող է լի­նել, ե­թե իշ­խա­նա­կան խմ­բակ­ցու­թյու­նից 45 հո­գի դուրս է գա­լիս և ի­րենց խմ­բակ­ցու­թյունն են ստեղ­ծում, սկս­վում է խոր­հր­դա­րա­նա­կան ճգ­նա­ժամ։ Այ­սինքն՝ Փա­շի­նյա­նը խոր­հր­դա­րա­նում կորց­նե­լու է իր մե­ծա­մաս­նու­թյու­նը։ Բե­կում կա­րող է լի­նել աշ­խար­հա­քա­ղա­քա­կան ի­րա­վի­ճա­կով թե­լադր­ված։ Հի­մա փոր­ձում է բո­լո­րին լա­վու­թյուն ա­նել, բայց հի­շենք Մոլ­դո­վա­յի օ­րի­նա­կը։ Օ­լի­գարխ էր եր­կի­րը ղե­կա­վա­րում ու փոր­ձում էր և՛ Ռու­սաս­տա­նին, և՛ ԱՄՆ-ին, և՛ ԵՄ-ին խա­ղաց­նել, բայց ար­դյուն­քում 3 ու­ժե­րը միա­ցան և նրան դուրս շպր­տե­ցին։ Հի­մա նա փա­խել է Մոլ­դո­վա­յից։ Բե­կում կա­րող է լի­նել պա­տե­րազ­մի, ժո­ղովր­դի հիաս­թա­փու­թյան, է­լի­տա­նե­րի շար­ժի դեպ­քում։ Փա­շի­նյա­նը դեռ կա­րո­ղա­նում է մանևրե­լով այս ա­մե­նը ձգել, բայց ա­մե­նա­վատն այն է, որ այս ա­մե­նից եր­կիրն է տու­ժում, չի զար­գա­նում։ Ի­րա­վի­ճա­կը գնա­լով վա­տա­նում է։ Խն­դիրն այ­սօր Փա­շի­նյա­նը չէ, այլ այն ընտ­րա­զանգ­վա­ծը, ո­րը վա­ղը կա­րող է մեկ այլ պո­պու­լիս­տի իշ­խա­նու­թյան բե­րել։ Պետք է մեր մի­ջի պո­ղո­սին սպա­նենք, որ­պես­զի հաս­կա­նանք` փա­շի­նյա­նա­տիպ պո­պու­լիստ­նե­րը չու­նեն պե­տա­կան հա­մա­կար­գում ան­գամ բաժ­նի պե­տի տե­ղա­կա­լի պաշ­տոն զբա­ղեց­նե­լու ի­րա­վունք։


Զրույ­ցը՝ Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 6011

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ