Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Ճշմա­րիտ եմ ա­սում ձեզ, ե­թե չդառ­նաք ու չլի­նեք մա­նուկ­նե­րի պես, Երկն­քի ար­քա­յութ­յու­նը չեք մտ­նի (Մատթ. 18;3)

Ճշմա­րիտ եմ ա­սում ձեզ, ե­թե չդառ­նաք ու չլի­նեք մա­նուկ­նե­րի պես, Երկն­քի ար­քա­յութ­յու­նը չեք մտ­նի (Մատթ. 18;3)
20.03.2020 | 00:54
«Ես ե­կել եմ իմ ման­կու­թյու­նից այն­պես, ինչ­պես մի որևէ երկ­րից են գա­լիս:
«Չէ՞ որ բո­լոր մե­ծա­հա­սակ­ներն էլ մի ժա­մա­նակ մա­նուկ են ե­ղել, պար­զա­պես նրան­ցից քչերն են այդ մա­սին հի­շում»:
Ան­տուան դը Սենտ Էք­զյու­պե­րին հի­րա­վի այն եր­ջա­նիկ մե­ծա­հա­սակ­նե­րից էր, ում հա­ջող­վել էր ա­նաղ­ճատ պահ­պա­նել ման­կա­կան մաք­րու­թյու­նը, ան­մի­ջա­կա­նու­թյու­նը և հի­շո­ղու­թյու­նը:
Մարդ­կու­թյու­նը գա­լիս է իր ման­կու­թյու­նից, ո­րից քիչ բան է մտա­բե­րում: Եվ ա­մեն ման­կան ծնունդն ու ճի­չը նրա հա­վա­քա­կան հի­շո­ղու­թյան մեջ փոք­րիկ առ­կայ­ծում­ներն են այն կա­րո­տա­լի ժա­մա­նակ­նե­րի, երբ ին­քը շր­ջա­պատ­ված էր ծնո­ղա­կան գո­րո­վով և հո­գա­տա­րու­թյամբ: Մարդ­կու­թյան կյան­քը մեղ­քով բեկ­ված խո­ղո­վա­կով ան­կա­սե­լիո­րեն հո­սում է դե­պի ծե­րու­թյուն և մահ: Այդ է վկա­յում ա­մեն մի մար­դու կյան­քի ըն­թաց­քը. «Մար­դը ծն­վում է, տա­ռա­պում ու մա­հա­նում»,- ամ­փո­փում է վա­ղե­մի ի­մաս­տու­թյու­նը: Ա­մեն ինչ, որ սկիզբ ու­նի, ու­նի նաև վերջ, սա­կայն ա­մեն մարդ ներ­քին, մինչև վերջ չգի­տակց­ված հա­մո­զում ու­նի, որ ին­քը «ի սկզ­բա­նե էր» և կմ­նա հա­վի­տյան: Հա­կա­ռա­կի մա­սին պն­դող­նե­րը պար­զա­պես ողջ լի­նե­լու փաս­տով չեն պատ­կե­րաց­նում ու խո­րու­թյամբ չեն զգում սե­փա­կան ապ­րում­նե­րը: Այդ հա­մո­զու­մը օ­բյեկ­տի­վո­րեն բխում է այն փաս­տից, որ մար­դու մեջ կա անս­կիզբ ու ան­վախ­ճան Աստ­ծուց մի մաս­նիկ:
Հա­ճախ մար­դիկ մո­ռա­նում են ի­րենց ման­կու­թյու­նը, ո­րով­հետև այն­տեղ ցա­վը ա­վե­լի շատ է, քան ու­րա­խու­թյու­նը: Նրանց մնա­ցած ողջ գո­յու­թյու­նը վե­րած­վում է դա­ժան ու ո­խա­կալ հաշ­վե­հար­դա­րի: Շատ ծնող­ներ հաշ­մում են ի­րենց պաշ­տե­լի զա­վակ­նե­րի ման­կու­թյու­նը, դրա­նով իսկ` ողջ կյան­քը, նրանց հո­գին է­գոիզ­մով սնու­ցե­լով և մար­մի­նը նյու­թա­կան ճո­խու­թյամբ պա­րար­տաց­նե­լով: Խեղ­ված ու թու­նա­վոր­ված ման­կու­թյուն ու­նե­ցած­ներն են, որ խե­ղում են նաև ողջ մարդ­կու­թյան ա­պա­գան: «Պլա­նա­վո­րում են» մեր ըն­տա­նիք­նե­րը կե­սա­րյան հա­տում­նե­րով և պատ­վաս­տում­նե­րով: Կան­խար­գե­լում են դրախ­տի վե­րա­դար­ձը, Ար­քա­յու­թյան կան­խա­վա­յե­լու­մը:
Մար­դը իր սե­րունդ­նե­րի մեջ փնտ­րում է իր դրախ­տը: Աշ­խարհ է գա­լիս մե­կը, ով կար­ծես թե չկար ու ե­ղավ, և բե­րում է իր հետ մի բան, որ մի ժա­մա­նակ կար, բայց կորս­վեց: Ա­մեն մի ման­կան ծնուն­դով մար­դը մի գիրկ դրախտ փայ­փա­յե­լու և մշա­կե­լու հնա­րա­վո­րու­թյուն է ստա­նում: Մար­դը ա­մեն մի ման­կան ծնուն­դով ի­րեն վե­րա­դար­ձող ման­կու­թյան աչ­քե­րին նա­յե­լու ու այդ աչ­քե­րում իր փրկ­ված գա­լի­քը փնտ­րե­լու փոր­ձա­ռու­թյունն է ապ­րում:
Ման­կան նման լի­նել` բնավ չի նշա­նա­կում ման­կա­միտ, ար­կա­ծախն­դիր և ան­պա­տաս­խա­նա­տու լի­նել, ինչ­պես փոր­ձում են հա­վաս­տիաց­նել ո­րոշ այդ­պի­սի­ներ` չք­մե­ղո­րեն ի­րենց վար­քը ար­դա­րաց­նե­լով:
«Եղ­բայր­նե՛ր, մտ­քով ե­րե­խա մի՛ ե­ղեք, այլ ե­ղե՛ք ե­րե­խա չա­րու­թյուն գոր­ծե­լու մեջ, բայց մտ­քով ե­ղե՛ք չա­փա­հաս» (Ա կորնթ.14; 20): Լի­նել ման­կան պես, նշա­նա­կում է լի­նել ման­կան պես ան­կեղծ, ան­մի­ջա­կան և ծնո­ղա­կան գո­րո­վա­գութ ու սի­րա­ռատ գր­կին վս­տա­հող:
Մա­նուկ­նե­րի հետ կապ­ված շատ պատ­վի­րան­ներ կան. «Թու՛յլ տվեք այդ մա­նուկ­նե­րին և մի՛ ար­գե­լեք, որ նրանք Ինձ մոտ գան, ո­րով­հետև եր­կն­քի ար­քա­յու­թյու­նը այդ­պի­սի­նե­րինն է» (Մատթ. 19;14)։ «Մի՛ զայ­րաց­րեք ձեր զա­վակ­նե­րին, այլ մե­ծաց­րեք նրանց Տի­րոջ խրա­տով և ու­սու­մով» (Եփ.6;4)։ «Զգու՛յշ ե­ղեք, որ այս փոք­րիկ­նե­րից մե­կին չար­հա­մար­հեք. ա­սում եմ ձեզ, որ Եր­կն­քում նրանց հրեշ­տակ­նե­րը մշ­տա­պես տես­նում են ե­րեսն Իմ Հոր, որ Եր­կն­քում է» (Մատթ. 18;10): Սա­կայն ա­ռա­ջին հա­յաց­քից ե­րե­խա­նե­րին չվե­րա­բե­րող, թեև ե­րե­խա­նե­րին ուղղ­ված` «Պատ­վի՛ր քո հորն ու մո­րը,- որ ա­ռա­ջին պատ­վի­րանն է` տր­ված խոս­տու­մով,- որ­պես­զի լավ լի­նի քեզ հա­մար, և եր­կար կյանք ու­նե­նաս երկ­րի վրա» (Եփ. 6; 2-3) պատ­վի­րա­նը ա­ռա­վե­լա­պես վե­րա­բե­րում է ման­կու­թյա­նը, նախ և ա­ռաջ, սե­փա­կան ման­կու­թյու­նը, սե­փա­կան սկիզ­բը չմո­ռա­նա­լու պատ­վի­րան է: Անհ­րա­ժեշ­տա­բար պար­տադր­վող, պատ­վաստ­վող բա­րո­յա­կան գի­տակ­ցու­թյուն: Ո­րով­հետև, ե­թե ծնո­ղի հո­գա­տա­րու­թյու­նը զա­վա­կի հան­դեպ կա­րող է զուտ բա­րո­յա­կա­նու­թյուն չպա­հան­ջող բնազդ լի­նել, ա­պա զա­վա­կի հո­գա­տա­րու­թյու­նը ծնո­ղի հան­դեպ կա­րող է լի­նել զուտ բա­րո­յա­կան գի­տակ­ցու­թյան խթա­նու­մով:
Ման­կու­թյունն էր բա­ցա­կան­չում. «Օվ­սան­նա՜ Բարձ­րյա­լին»: Մարդ­կու­թյան Ման­կու­թյու­նը վե­րա­դար­ձել էր: Ա­պա­հով­ված էր մարդ­կու­թյան շա­րու­նա­կա­կա­նու­թյու­նը, այն դեպ­քում, երբ նա ոչ շատ վա­ղուց կանգ­նած էր ստույգ կոր­ծան­ման եզ­րին:
Մարդ­կու­թյու­նը չի գո­սա­նում. ծաղ­կում է Հույս-Ման­կու­թյու­նը,
Մարդ­կու­թյու­նը չի կաս­կա­ծում. հա­վա­տում է Ման­կու­թյա­նը,
Մարդ­կու­թյու­նը, թե ար­թուն է` պահ­պա­նում է Ման­կան քու­նը,
Մարդ­կու­թյու­նը չի խար­խա­փում. շո­ղում է Լույս-Ման­կու­թյու­նը,
Մարդ­կու­թյու­նը, թե չի կա­ղում`
Ման­կու­թյունն է վա­զում, խա­ղում,
Խթա­նում է Մարդ­կու­թյա­նը...
Մարդ­կու­թյու­նը կա հա­րա­կա, քա­նի դեռ Կյանք-Ման­կու­թյուն կա:
Լի­լիթ ՀՈՎ­ՀԱՆ­ՆԻ­ՍՅԱՆ
Գո­րիս
Դիտվել է՝ 2821

Մեկնաբանություններ