Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հո­գուդ մեջ պի­տի հա­մոզ­վես, որ ինչ­պես մարդ խրա­տում է իր որ­դուն, այն­պես էլ քո Տեր Աստ­ված պի­տի խրա­տի քեզ

Հո­գուդ մեջ պի­տի հա­մոզ­վես, որ ինչ­պես մարդ խրա­տում է իր որ­դուն, այն­պես էլ քո Տեր Աստ­ված պի­տի խրա­տի քեզ
17.12.2019 | 00:05
Յու­րա­քան­չյուր ան­հատ և ազգ պետք է գի­տակ­ցի, որ Աստ­ված նախ և ա­ռաջ սի­րող Հայր է:
Ինչ­պես յու­րա­քան­չյուր ճշ­մա­րիտ ծնող լա­վա­գույն նկա­տա­ռում­նե­րով և ա­մե­նա­բա­րի մտադ­րու­թյուն­նե­րով դաս­տիա­րա­կում և խրա­տում է իր զա­վա­կին, նույն­պես և Աստ­ված խրա­տում է մեզ:
«Ե­թե չլ­սեք Ինձ, Իմ կար­գադ­րու­թյուն­նե­րից ձանձ­րա­նա­լով՝ չկա­տա­րեք Իմ պատ­վի­րան­նե­րը, վե­րաց­նեք Իմ հաս­տա­տած ուխ­տը, ա­պա ես նույ­նը կա­նեմ ձեր նկատ­մամբ. տագ­նա­պա­լից տա­ռա­պանք­նե­րի կմատ­նեմ ձեզ, քո­սով ու դեղ­նախ­տով կհի­վան­դաց­նեմ ձեզ, որ պա­կա­սի ձեր աչ­քի լույ­սը, և դուք հա­լու­մաշ լի­նեք: Այն­ժամ զուր տե­ղը պի­տի ցա­նեք ձեր սեր­մե­րը, և ձեր ար­տե­րի բեր­քը ձեր հա­կա­ռա­կորդ­նե­րը պի­տի ու­տեն:
Ձեզ սրա­կո­տոր պի­տի ա­նեմ՝ լու­ծե­լու հա­մար Իմ ուխ­տի վրե­ժը: Եվ ե­թե ամ­րա­նաք ձեր քա­ղաք­նե­րում, Ես ձեզ մահ պի­տի ու­ղար­կեմ, և դուք պի­տի մատն­վեք թշ­նա­մի­նե­րի ձեռ­քը:
Ձեր քա­ղաք­նե­րը ա­վե­րակ պի­տի դարձ­նեմ, պի­տի ա­մա­յաց­նեմ ձեր սր­բա­րան­նե­րը և ձեր զո­հա­բե­րու­թյուն­նե­րի ա­նուշ բույ­րը այլևս չպի­տի հո­տո­տեմ:
Պի­տի ա­վե­րեմ ձեր եր­կի­րը, և նրա մեջ ապ­րող ձեր թշ­նա­մի­նե­րը պի­տի զար­մա­նան դրա վրա: Ձեզ պի­տի ցրեմ տար­բեր ժո­ղո­վուրդ­նե­րի մեջ, և ձեզ վրա ի­ջած սու­րը պի­տի կո­տո­րի ձեզ: Ձեր եր­կի­րը ա­վե­րակ պի­տի դառ­նա, իսկ ձեր քա­ղաք­նե­րը՝ ա­մա­յի:
Դուք պի­տի կոր­չեք ժո­ղո­վուրդ­նե­րի մեջ, և ձեր թշ­նա­մի­նե­րի եր­կի­րը ձեզ կուլ պի­տի տա: Ձեզ­նից վե­րապ­րած­նե­րը ի­րենց գոր­ծած մեղ­քե­րի հա­մար պի­տի կո­տոր­վեն ի­րենց թշ­նա­մի­նե­րի երկ­րում և ի­րենց հայ­րե­րի մեղ­քե­րի հա­մար նրանց հետ միա­սին հա­լու­մաշ պի­տի լի­նեն: Այդ ժա­մա­նակ է, որ նրանք պի­տի խոս­տո­վա­նեն ի­րենց ու ի­րենց հայ­րե­րի գոր­ծած մեղ­քե­րը, պի­տի հա­մոզ­վեն, որ հան­ցանք են գոր­ծել և ար­հա­մար­հել են Ինձ. նրանք հա­կա­ռակ­վե­ցին ինձ, Ես էլ նրանց հա­կա­ռակ­վե­ցի բար­կու­թյամբ և ոչն­չաց­րի նրանց ի­րենց թշ­նա­մի­նե­րի երկ­րում: Այն­ժամ պի­տի ա­մա­չի նրանց հե­թա­նոս սիր­տը, և ի­րենք պի­տի զգան ի­րենց գոր­ծած մեղ­քե­րի ծան­րու­թյու­նը» (Ղևտ 26; 14-41):
Այս տո­ղե­րը հայ ժո­ղովր­դի պատ­մու­թյան էջ են հի­շեց­նում, այ­նինչ դրանք ուղղ­ված են Աստ­ծո ժո­ղովր­դին: Հին ուխ­տում դա հրեա ազգն էր, նոր ուխ­տում՝ քրիս­տո­նյա ազ­գե­րը, այդ թվում և հայ ազ­գը: Մեծ պա­տիվ է Աստ­ծո ժո­ղո­վուրդ, որ­դի լի­նե­լը, բայց և՝ մե­ծա­գույն պա­տաս­խա­նատ­վու­թյուն: Այս սպառ­նա­լից պա­տու­հաս­նե­րը ար­դեն մենք ճա­շա­կել ենք մեր պատ­մու­թյան ըն­թաց­քում, ուս­տի, օ­րի­նակ ու­նե­նա­լով այս ա­մե­նը, հա­վա­տա­րիմ մնանք Նրա պատ­վի­րան­նե­րին, որ­պես­զի ժա­ռան­գենք Նրա հա­վի­տե­նա­կան օրհ­նու­թյուն­նե­րը, ըստ Նրա ան­սուտ խոս­քի. «Ե­թե են­թարկ­վես այս բո­լոր օ­րենք­նե­րին և պա­հես ու գոր­ծադ­րես դրանք, ա­պա քո Տեր Աստ­վա­ծը կկա­տա­րի Իր ա­րած ուխտն ու ո­ղոր­մա­ծու­թյու­նը, ինչ­պես որ երդ­վել է մեր հայ­րե­րին: Նա կսի­րի, կօրհ­նի ու կբազ­մաց­նի քեզ: Նա կօրհ­նի քո ո­րո­վայ­նի ծնունդ­նե­րը, քո երկ­րի բեր­քը՝ ցո­րե­նը, գի­նին ու յու­ղը, քո ար­ջառ­նե­րի նա­խիր­նե­րը, քո ոչ­խար­նե­րի հո­տե­րը այն երկ­րում, որ երդ­վեց Տե­րը տալ քո հայ­րե­րին: Օրհ­նյալ կլի­նես դու, քան բո­լոր ազ­գե­րը: Դու և քո ա­նա­սուն­նե­րը ա­մուլ ու ստերջ չեք լի­նի: Տե­րը քե­զա­նից կվե­րաց­նի բո­լոր հի­վան­դու­թյուն­նե­րը: Դու կս­պա­ռես ա­վարն այն բո­լոր ազ­գե­րի, ո­րոնց քո ձեռքն է մատ­նել քո Տեր Աստ­վա­ծը: Քո աչ­քը թող չխ­նա­յի նրանց, և չպաշ­տես նրանց կուռ­քե­րը, ո­րով­հետև նրանք քեզ հա­մար ո­րո­գայթ են» (Թվեր 7; 12-16): Յու­րա­քան­չյուր ազգ կամ մարդ պատժ­վում է իր գոր­ծած մեղ­քե­րի պատ­ճա­ռով և օր­հն­վում իր իսկ հո­գու խոր­քից բխած հա­վատ­քի բա­րի գոր­ծե­րով:
Այ­սօր շա­տե­րը դժ­գո­հում են, թե իշ­խա­նա­վոր­նե­րը ա­պաշ­նորհ են, հոգևո­րա­կան­նե­րը՝ ա­նար­ժան, այ­սօր չկան հե­րոս­ներ և նվի­րյալ­ներ: Իսկ ինչն է պատ­ճա­ռը: Երբ հե­րոս­նե­րը կան, և կա նվի­րյալ հոգևո­րա­կա­նը, ազ­գը ա­ռանց տա­տան­վե­լու ի­րեն հաս­տա­տագ­րում է ծնո­ղա­կան կար­գա­վի­ճա­կում, իսկ երբ երևան են գա­լիս «քաջ նա­զար­ներն» ու ա­պի­կար­նե­րը, ազ­գը չք­մե­ղա­նում է և նրանց ար­մատ­նե­րը իր մեջ չի էլ փոր­ձում փնտ­րել: Այ­սօր քրիս­տո­նյա հայ ազ­գը ու­նի հե­րոս­ներ և նվի­րյալ­ներ ծնե­լու միայն մեկ հնա­րա­վո­րու­թյուն, միայն մեկ ու­ղի. իս­կա­պես ար­ժա­նա­նալ և հա­վա­տա­րիմ մնալ քրիս­տո­նյա կոչ­մա­նը՝ ստանձ­նե­լով Աստ­ծո զա­վակ լի­նե­լու պա­տիվ-պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նը:
Եվ «հի­րա­վի, ե­թե պատ­կա­ռում ենք մեր մարմ­նա­վոր հայ­րե­րից, ո­րոնք մեզ խրա­տում են, որ­չա՜փ ևս ա­ռա­վել պետք է հնա­զանդ­վենք հո­գի­նե­րի Հո­րը, որ ապ­րենք. քա­նի որ նրանք մի փոքր ժա­մա­նակ և ըստ ի­րենց կա­մե­ցո­ղու­թյան են խրա­տում, իսկ Նա՝ մեր օգ­տի հա­մար, որ­պես­զի հա­ղոր­դա­կից լի­նենք նրա սր­բու­թյա­նը» (Եբր. 12;9-10): Եվս մեկ ան­գամ լսենք մեր Երկ­նա­վոր Հոր կան­չը և ստանձ­նենք մեր լու­սա­վոր ա­պա­գա­յի ե­րաշ­խի­քը՝ հնա­զան­դու­թյու­նը Նրա օ­րենք­նե­րին:
«Ես այ­սօր, ա­հա, ձեր առջև դնում եմ օրհ­նու­թյուն­ներ ու ա­նեծք­ներ: Օրհ­նու­թյուն կս­տա­նաք, ե­թե լսեք ձեր Տեր Աստ­ծու պատ­վի­րան­նե­րը, ո­րոնք ես այ­սօր պատ­գա­մում եմ ձեզ, ա­նեծք­ներ՝ ե­թե չլ­սեք ձեր Տեր Աստ­ծու պատ­վի­րան­նե­րը, ո­րոնք ես այ­սօր պատ­գա­մում եմ» (Երկ­րորդ օ­րենք 11;26-28):
Տեր Ա­հա­րոն քա­հա­նա ՄԵԼ­ՔՈՒ­ՄՅԱՆ
Գո­րի­սի տա­րա­ծաշր­ջա­նի հոգևոր հո­վիվ
Դիտվել է՝ 1946

Մեկնաբանություններ