Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ձեռ­նա­մարտ` ա­ռանց կա­նոն­նե­րի

Ձեռ­նա­մարտ` ա­ռանց կա­նոն­նե­րի
14.01.2020 | 03:07
Ձմե­ռը կար­ծա­ծից հե­տաքր­քիր ստաց­վեց: Այն մեկ­նար­կեց Վա­նե­ցյան-Փա­շի­նյան ձեռ­նա­մար­տով. այն­քան թեժ էր, որ շա­տե­րի մեջ ան­գամ կաս­կած ա­ռա­ջա­ցավ` ար­դյո՞ք Փա­շի­նյանն ու Վա­նե­ցյա­նը շա՜տ խոր­քե­րում պայ­մա­նա­վոր­ված չեն խա­ղում մի­մյանց հետ` Վա­նե­ցյա­նին վե­րա­պա­հե­լով Սո­լեյ­մա­նիին ցա­վակ­ցո­ղի, սո­րո­սիկ­նե­րի դեմ պայ­քա­րո­ղի, ռու­սա­կան վեկ­տո­րը «կեն­դա­նի» պա­հո­ղի (հի­շենք` օ­դում կախ­ված շշուկ­ներ կա­յին, որ Նի­կո­լը պաշ­տո­նան­կու­թյու­նից ա­ռաջ Վա­նե­ցյա­նին հա­մա­րել է ռու­սա­կան… լավ, ձևա­կեր­պենք նուրբ` Ռու­սաս­տան շատ սի­րող պեր­սոն) դե­րը, ա­սել է` ընդ­դի­մա­դիր, ինս­տի­տու­ցիո­նալ պայ­քա­րը կա­րող է վա­րել Վա­նե­ցյա­նը` ընդ­դեմ ար­հես­տա­կան-ա­մե­րի­կյան ին­տե­լեկ­տի մարմ­նա­ցում, ա­մեն ին­չի «ըն­դու­նակ», արևմտյան պա­սա­ժը «հա­մախ­մբ­ման» տա­նող` ոչ ան­հայտ դա­սա­լիք, քրեա­կան գոր­ծե­րով ան­ցած ԱԺ պատ­գա­մա­վոր Ար­ման Բա­բա­ջա­նյա­նի:
ՈՒ այս մեծ խա­ղում «ար­բիտ­րի» դե­րը կվե­րա­պահ­վի Նի­կո­լին:
Իսկ ի­րա­կա­նում, Վա­նե­ցյան-Բա­բա­ջա­նյան դուե­տը, ֆորս­մա­ժո­րա­յին զար­գա­ցում­նե­րի դեպ­քում, կլի­նեն Նի­կո­լին փո­խա­րի­նող պա­հես­տա­յին­ներ, գեո­կենտ­րոն­նե­րի հա­մար ըն­դու­նե­լի պեր­սոն­ներ: ՈՒ այս խա­ղում` թե՛ ժո­ղովր­դա­կան, թե՛ «բո­լո­րե­քյան» ա­ռա­վե­լու­թյու­նը հաս­տա­տա­պես Վա­նե­ցյա­նի կողմն է, ո­րը, ճիշտ է, թո­թո­վա­խոս է քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ, ա­նում է իր ա­ռա­ջին քայ­լե­րը, խո­ցե­լի է ո­րոշ ա­ռում­նե­րով, սա­կայն, մարդ­կա­յին տե­սա­կա­բա­նու­թյամբ, ըն­դու­նե­լի է շա­տե­րի, ե­թե ոչ բո­լո­րի կող­մից, բա­ցի սո­րո­սիկ­նե­րից:
Աբ­սու՞րդ է: ՈՒմ հա­մար` ինչ­պես: Բայց քա­նի որ «կո­պիտ դար է, կո­պիտ բար­քեր», իսկ քվան­տա­յին ռե­զո­նան­սը կյան­քի ի­րա­վունք ու­նի և խիստ ա­ռաջ­նա­հերթ է այ­սօր, վե­րը նշ­ված վար­կա­ծին կյան­քի ի­րա­վունք տանք` այլ վար­կած­նե­րի կող­քին, մա­նա­վանդ որ, քաղ­տեխ­նո­լո­գիա­ներն ու օ­վեր­տոն­նե­րի պա­տու­հան­նե­րը աշ­խա­տում են հենց ան­կան­խա­տե­սե­լիու­թյան սկզ­բուն­քով:
Մա­նա­վանդ որ, շատ մո­տիկ` Ի­րա­նում, զար­գա­ցում­նե­րի այն­պի­սի ա­սի­մետ­րիա է, որ ժամն ու վայր­կյա­նը չեն բա­վա­րա­րում ին­ֆո-հիբ­րի­դա­յին զար­գա­ցում­նե­րը կլա­նե­լու հա­մար: Ւսկ ԱՄՆ-ը շտա­պում է. նա կորց­նում կամ դան­դա­ղում է Վե­նե­սուե­լա­յում, Գուայ­դոն ոչ մի կերպ չի ար­դա­րաց­նում ի­րեն, Հոն­կոն­գում կես տա­րի է` բան չի ստաց­վում, չնա­յած հուժ­կու գու­նա­վոր հե­ղա­փո­խա­կան մու­տա­ցիա­նե­րին, Ռու­սաս­տանն ընդ­հան­րա­պես չի կա­րո­ղա­նում գու­նա­վո­րեց­նել, երկ­րորդ պտույ­տի է տա­նում Սո­րո­սին, Ի­րա­նում… Տես­նում եք` ո­րո­շա­կի շարժ կա այն ա­ռու­մով, որ բո­ղո­քի ե­լած ու­սա­նող­նե­րի շար­քերն ստ­վա­րա­նում են, և ա­ռա­ջին ան­գամ Ի­րա­նում բո­ղո­քը սակ­րա­լի դեմ է` հոգևոր ա­ռաջ­նոր­դի` «Ա­լիի», այն է` Խա­մե­նեիի, ին­չը չլս­ված-չտեսն­ված ռե­զո­նանս է, ուս­տի պետք է ար­ձա­նագ­րել, որ Սո­լեյ­մա­նիի սպա­նու­թյամբ, ուկ­րիա­նա­կան ինք­նա­թի­ռի «քվան­տա­յին» խոց­մամբ ԱՄՆ-ը ինչ-որ ա­ռու­մով ճեղ­քեց ի­րա­նա­կան մեն­թալ դաշ­տը, ու երբ ի­րան­ցին պա­հան­ջում է հոգևոր ա­ռաջ­նոր­դի հրա­ժա­րա­կա­նը, դա ար­դեն լուրջ ի­րա­վի­ճակ է, ե­թե չա­սենք` Սո­լեյ­մա­նիի սպա­նու­թյու­նից էլ ա­վե­լի հուժ­կու «սպա­նու­թյուն»:
ՈՒ այս ա­ռու­մով չենք բա­ցա­ռում, որ Փա­շի­նյան Նի­կո­լը և յուր «բաք-օ­ֆիս­ներն» այն­քան գրա­գետ ու դե­րա­բաշ­խու­մա­յին են խա­ղում, որ հնա­րա­վոր է շա՜տ խոր­քե­րում Վա­նե­ցյա­նի հետ խա­ղը գրա­գի­տու­թյան, գեո­մար­տահ­րա­վեր­ներ-հաշ­վարկ­նե­րի ար­տա­հայ­տու­թյուն լի­նի:
Մի ժպ­տա­ցեք, թե` անհ­նար է: Քա­ղա­քա­կա­նու­թյան մեջ եր­բեք չեն ա­սում` եր­բեք: Հե­տո էլ կար­ծում ենք` Իո­նի­սյան կոչ­վա­ծի բո­ղո­քի հուժ­կու նո­տան ընդ­դեմ Փա­շի­նյան, հենց այն հան­գա­ման­քով է պայ­մա­նա­վոր­ված, որ ու­ժա­յին­նե­րի նկատ­մամբ սո­րո­սենք կար­ծես թե կորց­նում են ի­րենց վե­րահս­կո­ղու­թյու­նը. չնա­յած դեռ սպա­սենք, թե ով­քեր կդառ­նան այդ կա­ռույց­նե­րի ղե­կա­վար­ներ:
Հա­ջոր­դիվ ժպ­տում ու նկա­տա­ռում եք, որ Փա­շի­նյա­նը և յուր ըն­տա­նի­քը նեյ­րո­լինգ­վիս­տի­կա­յի մեջ են, ո­րով­հետև ին­քը ևս չու­նի ու­ժա­յին­նե­րի նկատ­մամբ ամ­բող­ջա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյուն, և չի բա­ցառ­վում, որ հա­մա­կար­գից հե­ռա­ցած Վա­նե­ցյա­նը տե­ղյակ լի­նի` ինչ են խո­սել փակ հան­դիպ­ման ըն­թաց­քում Փա­շի­նյանն ու ու­ժա­յին ԺՊ-նե­րը, ինչ են ո­րո­շել` ով «Հա­լեպն» ար­տա­սա­նի ՍԴ-ի գլ­խին, ով բռ­նի ոչ միայն Հրայր Թով­մա­սյա­նի սա­նի­կի, այլև Հրայ­րի «ոտ­նե­րը»` թա­թիկ­նե­րը կտ­րե­լու հա­մար և այդ­պես շա­րու­նակ:
Դար­ձյալ ըն­դու­նեք` ով ինչ­պես կու­զի: Վար­կած է, որ կա­րող է նույն­պես կյան­քի ի­րա­վունք ու­նե­նալ, մա­նա­վանդ, ել­նե­լով «ըն­տանի­քի» բուռն հա­կազ­դե­ցու­թյու­նից, մեկ էլ քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն մտ­նե­լու պատ­րաստ­վող Վա­նե­ցյա­նի իմ­պուլ­սիվ, «կանգ առ­նե­լու» ա­նըն­դու­նակ վար­քից ել­նե­լով:
Բո­լոր դեպ­քե­րում, ա­յո, ձմե­ռը բուռն ստաց­վեց։ Շա­րու­նա­կենք դի­տել:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 3470

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ