Կառավարության կառուցվածքային փոփոխությունը գլուխ բերելուց հետո էլ ոլորտներում քաոսային տրամադրությունները, անորոշությունը չեն նվազել։ Իբր փուլ առ փուլ են մաղում աշխատակիցներին, սակայն ոչ գնացողը գիտի, որ պիտի գնա, ոչ էլ մնացողն է մնալու՞, թե՞ ոչ։ Այս անհասկանալի իրավիճակում ոչ ոք չի ցանկանում աշխատել, որովհետև չգիտի` ղեկավարությունն իր հաշվով ինչ ծրագրեր ունի։
Մեր տեղեկություններով, կրճատումներին զուգահեռ ծանոթով գործը չկորցնելու հրամայականն է առաջնային դարձել, շատերը դժգոհում են, որ ոչ մի չափորոշիչ սահմանված չէ, թե ինչու այս կամ այն բաժնի երկու նույն աշխատանք կատարող աշխատակիցներից մեկը պետք է մնա, իսկ մյուսին հեռացնեն։ Դրա համար էլ այս օրերին նախարարություններում, հատկապես սուպերնախարարություններում, որտեղ աջ ձեռքը չգիտի, թե ձախն ինչ ոլորտով է զբաղվում, ամենալուրջ հարցը «մարդ» գտնելն է, որը կարող է բարեխոսել աշխատակցի համար։ Այսինքն, որքան էլ ցանկանում ենք, հին ու ԽԾԲ ժամանակներին հրաժեշտ տալ չի ստացվում։
Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ