Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Կի­նո­կենտ­րո­նում աշ­խա­տան­քա­յին ան­նոր­մալ պայ­ման­ներ են

Կի­նո­կենտ­րո­նում աշ­խա­տան­քա­յին ան­նոր­մալ պայ­ման­ներ են
13.12.2019 | 00:59
«Վա՜յ, մա­մա ջան, էս ու՞ր եմ ըն­կել»,- կա­սեր հայտ­նի ֆիլ­մի հե­րոս Խա­չի­կյա­նը, ո­րի այս միտքն ան­մի­ջա­պես հի­շե­ցի, երբ հայ­տն­վե­ցի հայ կի­նո­յի «Հայ­ֆիլմ» բնօր­րա­նում, ճա­կա­տագ­րի հեգ­նանք, աղ­քատ բա­րե­կա­մի կար­գա­վի­ճա­կով վար­ձա­կա­լու­թյամբ այն­տեղ ծվա­րած Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին կի­նո­կենտ­րո­նում։ Ա­ռա­ջին իսկ տպա­վո­րու­թյու­նից քա­րա­ցա, բա­ռեր չես գտ­նի նկա­րագ­րե­լու այն թշ­վառ վի­ճա­կը, ո­րում հայ­տն­վել է այս կա­ռույ­ցը։ Մարդ­կա­յին պատ­կե­րա­ցու­մից դուրս է, թե ինչ ա­գա­հու­թյամբ են այս հս­կա­յա­կան կա­ռույ­ցը թա­լա­նել ու ան­տե­րու­թյան մատ­նել։ Այս­տեղ կեն­դա­նու­թյան միակ շոր­շո­փի մա­սին հի­շեց­նո­ղը կի­նո­կենտ­րո­նի ցու­ցա­նակն է, որ­տեղ հաս­տա­տա­պես սխալ կա, պետք է ա­վե­լաց­նել, որ այս­տեղ ե­ղել է «Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին կի­նո­կենտ­րո­նը» (ըստ շր­ջա­նառ­վող լու­րե­րի, շատ շու­տով ան­ցյա­լի գիր­կը կանց­նի և այդ այդ ցու­ցա­նա­կը, քան­զի ա­սում են, շու­տով այս կա­ռույ­ցի գլուխն էլ են ու­տե­լու)։
Եր­բեմ­նի ծաղ­կուն «Հայ­ֆիլմ» գա­լիս ա­ռա­ջին միտքն այն է, թե այս ինչ ցու­նա­մի է ան­ցել այս կա­ռույ­ցի ու նրա հա­րա­կից տա­րած­քի վրա­յով։ Հաս­կա­ցանք, որ պե­տու­թյու­նը չի կարևո­րում այս կա­ռույցն ու անհ­րա­ժեշտ չի հա­մա­րում կի­նո­յին վե­րա­դարձ­նել նախ­կին համն ու հո­տը՝ սկ­սե­լով կի­նո­կենտ­րո­նի վե­րա­կա­ռու­ցու­մից, ո­րով­հետև այ­սօր «Մել» ֆիլմն է կի­նոար­վես­տի չա­փա­նի­շը, ան­հաս­կա­նա­լի «պեր­ֆոր­մանս­ներն» են «գլուխ­գոր­ծոց» հա­մար­վում, դրանք էլ պի­տի ֆի­նան­սա­վոր­վեն ու լայն տա­րա­ծում գտ­նեն, բայց գո­նե նախ­կի­նում ե­ղած ար­ժեք­նե­րը պահ­պա­նեն, ոչ թե վայ­րա­գո­րեն ոչն­չաց­նեն։
Փաստն այն է, որ այ­սօր պե­տու­թյու­նը չի կա­րո­ղա­նում այս հս­կա­յա­կան շեն­քին կյանք հա­ղոր­դել, իսկ մաս­նա­վո­րեց­ման մա­սին խո­սակ­ցու­թյուն­ներն ան­գամ աշ­խա­տա­կից­նե­րը սար­սա­փով են լսում։ Հի­շեց­նենք, որ տա­րի­ներ ա­ռաջ մաս­նա­վո­րեց­վեց «Հայ­ֆիլ­մը», ըստ աշ­խա­տա­կից­նե­րի, մեծ-մեծ խոս­տում­ներ տր­վե­ցին, մի պահ ան­գամ մտա­ծել են, որ հե­սա-հե­սա «Հո­լի­վուդ» են դառ­նա­լու, սա­կայն պար­տա­վո­րու­թյուն­նե­րը չկա­տա­րե­լու պատ­ճա­ռով պե­տու­թյա­նը վե­րա­դարձ­ված կա­ռույ­ցի ան­գամ «պրո­վոդ­ներն» էին քան­դել տա­րել, ինչ­պես ա­սում են, պա­տերն էլ էին «կր­ծել»։
Հի­մա ամ­բող­ջո­վին խար­խուլ կա­ռույ­ցի ըն­դա­մե­նը մի հար­կի մի մաս­նա­բաժ­նում են «ծվա­րել» կի­նո­կենտ­րո­նի աշ­խա­տա­կից­նե­րը՝ չու­նե­նա­լով աշ­խա­տան­քա­յին տար­րա­կան պայ­ման­ներ։ Մաս­նա­վո­րա­պես ե­ղա­նա­կա­յին այս պայ­ման­նե­րին բնո­րոշ ցուր­տը ձեզ կեն­դա­նի վկա ու օ­րի­նակ։ Եր­բեմ­նի նա­խա­րար Ար­մեն Ա­մի­րյա­նից կի­նո­կենտ­րո­նին ժա­ռան­գու­թյուն հա­սած Շու­շա­նիկ Միր­զա­խա­նյան ղե­կա­վա­րի` հար­ցին լու­ծում տա­լու կա­րո­ղու­թյան վրա հույս չի կա­րե­լի դնել, թե­պետ մյուս կող­մից նրան էլ հաս­կա­նալ կա­րե­լի է՝ ե­րեք տա­րի ա­ռաջ ինչ նշա­նակ­վել է, այդ­պես էլ ժա­մա­նա­կա­վոր պաշ­տո­նա­կա­տար է մնա­ցել։ Այս սր­տով այս կինն ինչ պի­տի ա­նի՝ սե­փա­կան դար­դը թո­ղած մար­դը ժա­մա­նակ ու­նի՞ աշ­խա­տա­վոր­նե­րի աշ­խա­տան­քա­յին պայ­ման­նե­րով, հայ կի­նո­յի ճա­կա­տագ­րով զբաղ­վե­լու։ ՈՒս­տի գտել է իր հա­մար ա­մե­նա­հար­մար ձևը՝ գոր­ծու­ղու­մից գոր­ծու­ղում է թևա­ծում, ձեռ­քի հետ էլ ինտ­րիգ­ներ հյու­սում, բան­սար­կու­թյուն­ներ հրահ­րում։ Այս և հա­րա­կից շատ այլ խն­դիր­նե­րի կանդ­րա­դառ­նանք մեր հա­ջորդ նյու­թե­րում¤։
Եվ ու­րեմն` աշ­խա­տան­քա­յին պայ­ման­նե­րը։ Աշ­խա­տա­սե­նյակ­նե­րում գո­նե նոր­մա­յին մոտ ջեր­մաս­տի­ճա­նի ա­պա­հո­վու­մը դար­ձել է ան­հա­սա­նե­լի ե­րա­զանք։ Այդ­պի­սի պայ­ման­նե­րում անհ­նար է աշ­խա­տե­լը։ Աշ­խա­տա­կից­նե­րը կա­մաց-կա­մաց հա­մա­կերպ­վում են այն փաս­տի հետ, որ մի օր կսառ­չեն ու կկպ­չեն ա­թոռ­նե­րից։ Ե­թե վաղ ա­ռա­վո­տից մինչև ե­րե­կո մի փոքր սե­նյա­կում ան­գամ 2 է­լեկտ­րա­կան ջե­ռու­ցի­չով հա­ջող­վում է +15 աս­տի­ճան ա­պա­հո­վել, ու­րեմն տոնն ա­պա­հով­ված է (հի­շեց­նենք, որ աշ­խա­տա­վայ­րե­րում ջեր­մաս­տի­ճա­նի նոր­ման +18-ից է սկս­վում)։ Որ սե­նյա­կի դու­ռը բա­ցես՝ մար­դիկ մուշ­տակ­նե­րով, գլ­խար­կով նս­տած են։ Ե­թե 10 րո­պեից ա­վե­լի մնաս մի­ջանց­քում, հնա­րա­վոր է ա­ռա­ջին աս­տի­ճա­նի ցր­տա­հա­րու­թյուն էլ ստա­նաս։ Այս ի­րա­վի­ճա­կում, սա­կայն, աշ­խա­տա­կից­նե­րին հու­մո­րը չի լքել, նրանք ջեր­մաս­տի­ճա­նի մա­սին գրե­թե ա­մեն օր բարձ­րա­ձայ­նում են ֆեյս­բու­քում։ «Աշ­խա­տան­քի ենք ե­կել, սե­նյա­կում ջեր­մաստ­ճա­նը +14 է, ու դա չնա­յած նրան, որ ա­ռա­վո­տյան ու­թից ե­կող մեր աշ­խա­տա­կի­ցը «քո­քել է» եր­կու ջե­ռու­ցիչ­նե­րը: Ան­նոր­մալ աշ­խա­տան­քա­յին պայ­ման­նե­րի մա­սին ի­մաստ չու­նի տե­ղե­կաց­նել հիմ­նար­կու­թյան պայ­մա­նա­կան ղե­կա­վա­րու­թյա­նը, ո­րով­հետև ե­թե հարց լու­ծող լի­ներ, մաս­նա­վո­րա­պես հա­մա­կարգ­չիս հար­ցը լու­ծած կլի­ներ, որն ար­դեն կլոր եր­կու տա­րի չի աշ­խա­տում։ Հենց այս­պես էլ ապ­րում ենք: Ա­մե­նա­կարևո­րը՝ չոռ չկպ­չի ղե­կա­վա­րու­թյա­նը: Ար­դեն քայլ առ քայլ մո­տե­նում է այն պա­հը, երբ ծով մար­դա­սի­րու­թյունդ ստիպ­ված ես դնել մի կողմ ու սր­տանց ա­սել՝ գրո­ղի ծո­ցը, թե չոռ չի կպ­չի ղե­կա­վա­րու­թյա­նը, ո­րով­հետև սե­նյա­կում ե­ղած ջեր­մաս­տի­ճա­նի պատ­ճա­ռով մատ­ներս ար­դեն սառ­չում են, և թույլ է աշ­խա­տա­կից­նե­րից մե­կի ինք­նաս­փո­փան­քը՝ ե­թե դի­մա­ցել ենք ան­ցած ու նա­խորդ տա­րի­նե­րի ձմեռ­նե­րին, այս տա­րի էլ կդի­մա­նանք: ՈՒ­զե­ցի հա­վա­տալ, բայց աչ­քե­րի մեջ ան­վս­տա­հու­թյուն տե­սա: Կա­րող է հարց տաք՝ բա ղե­կա­վա­րու­թյուն չկա՞, որ մտ­նեք մի եր­կու բան ա­սեք: Պա­տաս­խա­նեմ՝ ղե­կա­վա­րու­թյունն այս հիմ­նար­կու­թյու­նում նրա հա­մար է, որ... լավ, ա­ռայժմ խնա­յենք»,- Ֆեյս­բու­քում պար­բե­րա­բար ցուրտ սե­նյակ­նե­րում տի­րող ի­րա­վի­ճա­կի մա­սին է գրում կի­նո­կենտ­րո­նի աշ­խա­տա­կից Մար­տին Հու­րի­խա­նյա­նը։ Իսկ պատ­կե­րաց­նու՞մ եք, ե­թե խիստ ձմեռ լի­նի, ինչ սյուր­ռեա­լիս­տա­կան ֆիլ­մում կհայ­տն­վեն հայ կի­նո­յի ցր­տա­հար­ված աշ­խա­տա­կից­նե­րը։
ՈՒ այս­պի­սի աշ­խա­տան­քա­յին պայ­ման­ներն ա­մենևին էլ կենտ­րո­նի ղե­կա­վա­րին չեն ան­հան­գս­տաց­նում, նա աշ­խա­տան­քի է ներ­կա­յա­նում 12։00-ից ոչ շուտ, ա­նակն­կալ ո­րո­շում աշ­խա­տան­քա­յին ժա­մի ա­վար­տից հե­տո էլ ժո­ղով­ներ ա­նել, նա­խընտ­րում է ոչ մի գոր­ծու­ղում բաց չթող­նել, թեև կենտ­րո­նում հա­մոզ­ված են, որ դրանք ոչ մի ի­րա­կան ար­դյունք չեն ու­նե­նում։ Կա նաև հար­ցի մյուս կող­մը։ Աշ­խա­տան­քի պե­տա­կան տես­չու­թյու­նը, որ վե­րաց­վեց, հե­տո ձուլ­վեց այլ կա­ռույ­ցի, ի վեր­ջո, չպե՞տք է վե­րահս­կո­ղու­թյուն, դի­տար­կում ի­րա­կա­նաց­նի այս­պի­սի դեպ­քե­րում։ Կենտ­րո­նի աշ­խա­տա­կից­նե­րը պար­բե­րա­բար բարձ­րա­ձայ­նում են խնդ­րի մա­սին, բայց` զրո վե­րա­բեր­մունք և՛ ղե­կա­վա­րու­թյան, և՛ պե­տա­կան հա­մա­պա­տաս­խան մարմ­նի կող­մից։
Պատ­կան մար­մին­նե­րի ան­տար­բե­րու­թյու­նը դեռ մի կողմ, բայց «Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին կի­նո­կենտ­րո­նի» ղե­կա­վար Շու­շա­նիկ Միր­զա­խա­նյա­նի քար ան­տար­բե­րու­թյունն աշ­խա­տա­կից­նե­րին հու­նից հա­նել է. ինչ­պե՞ս կա­րե­լի է այդ­քան ան­պա­տաս­խա­նա­տու վարք դրսևո­րել, խոս­քը մարդ­կանց ա­ռող­ջու­թյան և քիչ թե շատ նոր­մալ աշ­խա­տան­քա­յին պայ­ման­նե­րում աշ­խա­տե­լու մա­սին է։ Միր­զա­խա­նյա­նը կա­րող է հեր­թա­կան ա­նար­դյունք գոր­ծու­ղու­մից հրա­ժար­վել և այդ գու­մա­րով ըն­դա­մե­նը մի հար­կա­բա­ժին ա­պա­հո­վել ջե­ռուց­ման հա­մա­կար­գով։
Հի­շեց­նենք նաև, որ «Հա­յաս­տա­նի ազ­գա­յին կի­նո­կենտ­րո­նին» բյու­ջեից տա­րե­կան հատ­կաց­վում է շուրջ 500 մլն դրամ։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5091

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ