Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

«Քա­ղա­քի ու­րախ կամ տխուր լի­նե­լը կախ­ված է ի­րեն նա­յող աչ­քե­րի ու­րախ կամ տխուր լի­նե­լուց»

«Քա­ղա­քի ու­րախ կամ տխուր լի­նե­լը կախ­ված է ի­րեն նա­յող աչ­քե­րի ու­րախ կամ տխուր լի­նե­լուց»
31.01.2020 | 12:07

Մեր քա­ղա­քի, քա­ղա­քում ապ­րող մարդ­կանց, հա­սա­րա­կա­կան ան­ցու­դար­ձի, ըն­թեր­ցա­նու­թյան պա­կա­սի ու կարևո­րու­թյան մա­սին է մեր զրույ­ցը ար­ձա­կա­գիր ԳՐԻ­ԳԻ հետ: Գրի­գը եր­կու գր­քի հե­ղի­նակ է: Կան նաև ըն­թա­ցիկ ու սպաս­վող նո­րու­թյուն­ներ՝ թարգ­մա­նու­թյուն­նե­րի, վե­րա­հրա­տար­կու­թյան ու նոր գր­քի տես­քով:

-«Ինձ ա­սում են՝ լե­զուն այն­պի­սին է, կար­ծես դու ու հարևա­նիդ տղան նս­տած զրու­ցում եք: Ես ու­րա­խա­նում եմ, ո­րով­հետև իմ նպա­տա­կը հենց դա է` պար­զա­պես զրու­ցել»։ Այս քաղ­ված­քը մեր նա­խորդ զրույ­ցից է: Ե­թե գրո­ղը միառ­ժա­մա­նակ գրե­թե չի ներ­կա­յա­նում նոր գոր­ծե­րով, նոր գր­քով, ու­րեմն զրույ­ցը չի՞ ստաց­վում, ընդ­հատ­վե՞լ է, թե՞ ըն­թաց­քի մեջ է:
-Մեր նա­խորդ զրույ­ցից շատ ժա­մա­նակ է ան­ցել, այս պա­հին ինձ հա­մար զրույ­ցի լե­զուն փոխ­վել է, հի­մա նպա­տա­կը այլ կերպ պատ­մելն է, այն­պես, որ ա­ռաջ­նա­յի­նը լե­զուն լի­նի, հե­տո միայն՝ այն, ինչ պատ­մում եմ:
-Մե՞ծ, թե՞ փոքր ըն­թեր­ցո­ղի հետ է ա­վե­լի հեշտ զրու­ցե­լը:
-Չեմ կա­րող ա­սել, եր­կուսն էլ հե­տաքր­քիր են:
-«Հի­սու­սի կա­տուն» պատմ­վածք­նե­րի ժո­ղո­վա­ծու է, «Առևան­գում, որ ցն­ցեց կա­տու­նե­րի քա­ղա­քը»՝ պա­տա­նե­կան դե­տեկ­տիվ: Հա­ջոր­դիվ ի՞նչ է սպաս­վում:
-Հա­ջոր­դիվ՝ ինք­նա­կեն­սագ­րա­կան վեպ, որ պատ­մում է հետ­պա­տե­րազ­մյան տար­բեր եր­կր­նե­րից բուժ­ման նպա­տա­կով Գեր­մա­նիա մեկ­նած ե­րե­խա­նե­րի մա­սին:
-Գրա­դաշ­տի մա­սին ի՞նչ կա­սեք: Գր­քի բիզ­նես աս­վա­ծը ո՞ր փու­լում է Հա­յաս­տա­նում: Իբրև գրող ին­չի՞ց եք գոհ, ին­չի՞ց դժ­գոհ:
-Գր­քի բիզ­նե­սի մա­սին ո­չինչ չեմ կա­րող ա­սել, այդ մա­սին պետք է հարց­նել հրա­տա­րա­կիչ­նե­րին կամ գրա­վա­ճառ­նե­րին, բայց գիրք կար­դա­ցող­նե­րը շա­տա­ցել են, ա­վե­լի շատ են ըն­թեր­ցում հայ ժա­մա­նա­կա­կից գրող­նե­րին, վեր­ջին­նե­րիս գր­քե­րը վե­րահ­րա­տա­րակ­վում են, իմ «Հի­սու­սի կա­տուն» էլ շու­տով նո­րից կվե­րահ­րա­տարկ­վի, բայց միայն գիրք գրե­լով սե­փա­կան ապ­րուս­տը հո­գա­լը մնում է ե­րա­զանք, հույս ու­նեմ՝ մոտ ա­պա­գա­յում դա էլ կլի­նի, ես հա­վա­տում եմ:
-Դր­սում ներ­կա­յա­նա­լու ծրագ­րեր կա՞ն:
-ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րու­թյան «Հայ գրա­կա­նու­թյու­նը թարգ­մա­նու­թյուն­նե­րում» դրա­մաշ­նոր­հով ար­դեն տար­բեր լե­զու­նե­րով թարգ­ման­վել-տպագր­վել են Գուր­գեն Խան­ջյա­նի, Հրա­չյա Սա­րի­բե­կյա­նի, Սու­սան­նա Հա­րու­թյու­նյա­նի և ու­րիշ գրող­նե­րի գր­քեր: Անգ­լե­րեն Լոն­դո­նում տպագր­վել է նաև «Հի­սու­սի կա­տուն», այլ լե­զու­նե­րով թարգ­մա­նե­լու ա­ռա­ջարկ­ներ էլ կան, տես­նենք՝ ոնց կլի­նի, սա­կայն մի բան ակն­հայտ է՝ ԿԳՄՍ նա­խա­րա­րու­թյան այս ծրա­գի­րը կարևոր է և ող­ջու­նե­լի:
-Գիրք, որ կար­դա­ցել եք ու խոր­հուրդ կտա­յիք կար­դալ մեր ըն­թեր­ցո­ղին, գու­ցե նաև ա­սեիք՝ ին­չի հա­մար:
-Որևէ գիրք ա­ռանձ­նաց­նել չեմ ցան­կա­նում, խոր­հուրդ կտամ կար­դալ ժա­մա­նա­կա­կից գրող­նե­րի գոր­ծե­րը, ո­րով­հետև վեր­ջին­ներս, ի տար­բե­րու­թյուն դա­սա­կան­նե­րի, փո­ղի կա­րիք ա­վե­լի շատ ու­նեն։ Իսկ ե­թե ա­վե­լի լուրջ, ա­պա խոր­հուրդ կտամ կար­դալ ու շատ կար­դալ, ինչ ու­զում է լի­նի:
-Այ­նուա­մե­նայ­նիվ, կա՞ մեր ժա­մա­նա­կա­կից­նե­րի մեջ նոր ա­նուն, որ կա­ռանձ­նաց­նեիք:
-Ջե­սահ ու Գրիշ Սար­դա­րյան, ո­րոնք դեռ գր­քեր չու­նեն, բայց նրանց գր­վածք­նե­րը կա­րե­լի է գտ­նել է­լեկտ­րո­նա­յին գրա­կան հար­թակ­նե­րում:
-Որ­պես­զի մար­դը ե­րե­կո­յան գիրք վերց­նի ու ըն­թեր­ցա­նու­թյան մեջ ընկ­ղմ­վի, պետք է ըն­թեր­ցա­սի­րու­թյու՞ն, լավ գի՞րք, թե՞ ժա­մա­նակ, գու­մար՝ լավ գիրք գնե­լու հա­մար, տրա­մադ­րու­թյուն:
-Կար­ծում եմ՝ պետք է ցան­կու­թյուն:
-Պե՞տք է զա­տել ին­ֆոր­մա­ցիան, որ հաս­նում է մեզ ա­մեն վայր­կյան (հա­մա­ցան­ցից, փո­ղո­ցից): Կա՞ն վեր­նագ­րեր, հոդ­ված­ներ, գրա­ռում­ներ, ո­րոնց չեք հետևում սկզ­բուն­քո­րեն: Ինչ­պե՞ս եք դա­սա­կար­գում կարևորն ու ան­կարևո­րը:
-Ցա­վոտ հարց է. ին­ֆոր­մա­ցիա­յի բազ­մա­զա­նու­թյու­նը, պարզ­վեց, այդ­քան էլ լավ բան չէ ինձ նման մար­դու հա­մար։ Կեն­ցա­ղա­յին օ­րի­նակ բե­րեմ. հի­մա ֆիլմ չեմ կա­րո­ղա­նում նա­յել, այն­քան եր­կար եմ փնտ­րում՝ ինչ նա­յել, կար­դում ֆիլ­մի մա­սին, նա­յում, թե ինչ­պի­սի վար­կա­նիշ ու­նի և այլն, և այլն, որ այդ­պես էլ ո­չինչ չեմ նա­յում: Հի­մա փոր­ձում եմ փախ­չել սոց­ցան­ցե­րից, բայց դեռ չի ստաց­վում:
-Հա­սա­րա­կա­կան-քա­ղա­քա­կան բուռն զար­գա­ցում­նե­րը, մեր երկ­րում ու դր­սի աշ­խար­հում կա­տար­վող ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րը սնու՞մ են գրո­ղին, թե՞ սպա­ռում են նրան: Ո­րով­հետև, ու­զես թե չու­զես այդ ա­մե­նի մի մասն ես:
-Կար­ծում եմ՝ և՛-և՛, կարևո­րը ծայ­րա­հե­ղու­թյան մեջ չընկ­նելն է, ին­չը շատ դժ­վար է մեր այս ժա­մա­նակ­նե­րում:
-Մեր ժա­մա­նա­կի պատ­մու­թյու­նը տա­րի­ներ հե­տո դա­սագր­քե­րում է լի­նե­լու: Ի՞նչ է սո­վո­րե­լու ա­պա­գա­յի ե­րե­խան այ­սօր­վա մեր պատ­մու­թյու­նից: Եվ ո՞րն է այս­տեղ գրա­կա­նու­թյան դե­րը, ինչ­պես ըն­դուն­ված է ա­սել՝ պատ­մու­թյու­նը ա­զա­տե՞լ կեղ­ծի­քից:
-Լավ գրա­կա­նու­թյու­նը հա­զա­րա­դեմ է, սա­կայն ինձ թվում է, որ այն, ինչ­պի­սին էլ լի­նի, միշտ այլ կերպն է, միշտ՝ ու­րի­շը, հետևա­բար այն ոչ թե ա­զա­տում է պատ­մու­թյու­նը կեղ­ծի­քից, այլ հնա­րա­վո­րու­թյուն է ըն­ձե­ռում վաղ­վա մար­դուն տար­բեր դի­տան­կյուն­նե­րից տես­նե­լու այ­սօր­վա ի­րա­կա­նու­թյու­նը: Սա ինչ-որ տեղ ճշ­մար­տու­թյուն գտ­նե­լու և պատ­մու­թյան հետ ա­ռե­րես­վե­լու ճա­նա­պարհ է:
-Մենք խո­սում ենք թա­վի­շից, սի­րուց, ա­տե­լու­թյու­նից, սևից, սպի­տա­կից: Ա­սում ենք՝ ինչ-որ բան է փոխ­վել:
-Զար­մա­նա­լի է, բայց ինձ թվում է, որ խո­սել փո­փո­խու­թյան կարևո­րու­թյան մա­սին և պատ­րատ լի­նել այն ըն­դու­նե­լու, տար­բեր բա­ներ են, չգի­տեմ, բարդ հարց է:
-Ա­սում էիք, որ հաղ­թե­լու հա­մար ներ­սում պի­տի թշ­նա­մի չու­նե­նանք: Ինչ­պե՞ս: Ի՞նչն է պատ­ճա­ռը թշ­նա­ման­քի, գու­ցե բազ­մա­կար­ծու­թյու­՞նը, շա­հե­րի բա­խու­՞մը, կամ գու­ցե սոց­ցան­ցե­րը սրու՞մ են մարդ­կանց թշ­նա­ման­քը: Մյուս կող­մից էլ՝ նույն սոց­ցան­ցե­րը կար­ծես թույլ չեն տա­լիս նրանց, ով­քեր ուժ և իշ­խա­նու­թյուն ու­նեն, ա­նել սր­տի ու­զա­ծը:
-Դե, սոց­ցան­ցե­րը նման են դա­նա­կի. մե­կը դա­նա­կով մարդ է սպա­նում, մյու­սը՝ հաց կտ­րում, իսկ իմ կար­ծի­քը այս պա­րա­գա­յում չի փոխ­վել՝ հաղ­թե­լու հա­մար ներ­սում պի­տի թշ­նա­մանք չու­նե­նանք:
-Պաշտ­պան­վա՞ծ է ՀՀ քա­ղա­քա­ցին:
-Դրա­կան տե­ղա­շարժ կա, սա­կայն դեռ շատ գործ կա ա­նե­լու:
-Երևա­նը տխու՞ր քա­ղաք է:
-Քա­ղա­քի ու­րախ կամ տխուր լի­նե­լը կախ­ված է ի­րեն նա­յող աչ­քե­րի ու­րախ կամ տխուր լի­նե­լուց, մենք դեռ տխուր աչ­քեր ու­նենք, չնա­յած ինձ շատ են դուրս գա­լիս մեր, այս­պես ա­սած, թի­նեյ­ջեր­նե­րը՝ գու­նա­վոր ու պայ­ծառ, բայց հա­ճախ նրանց այդ կեր­պարն էլ ցա­վի, ցա­վը թաքց­նե­լու և ցա­վին հա­կազ­դե­լու ար­դյունք է:
-Ի՞նչն է ապ­րեց­նում և ի՞նչն է հիաս­թա­փեց­նում մեր քա­ղա­քում:
-Ապ­րեց­նում են մար­դիկ, և հիաս­թա­փեց­նող­ներն էլ մար­դիկ են, ինձ հա­մար հի­մա, ա­ռա­վել քան երբևէ, դժ­վար է սո­ցիու­մի հետ հաշտ ապ­րե­լը:
-Իսկ աշ­խար­հու՞մ:
-Նույ­նը. դժ­վար է ապ­րել մի աշ­խար­հում, ուր կյանքն այդ­քան ան­սո­վոր է, իսկ մա­հը՝ այդ­քան սո­վո­րա­կան:
-Ավ­ստ­րա­լիա­յի հր­դեհ­նե­րի ժա­մա­նակ հու­զիչ տե­սա­րան­ներ կա­յին, մար­դիկ փր­կում էին կեն­դա­նի­նե­րին՝ վտան­գե­լով սե­փա­կան կյան­քը: Նույն մար­դը սպա­նում է իր նմա­նին, եր­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յին է հրահ­րում: Ըստ Ձեզ՝ ու՞ր է գնում քա­ղա­քա­կիրթ աշ­խար­հը:
-Չգի­տեմ, ես իմ բա­ժին հողն եմ մշա­կում:
-Է­լեկտ­րո­նա­յին գիրք աս­վա­ծին ինչպե՞ս եք վե­րա­բեր­վում:
-Շատ լավ, ես հա­ճույ­քով եմ կար­դում է­լեկտ­րո­նա­յին գր­քեր և երբ հա­վա­նում եմ գիր­քը, ան­պայ­ման գնում եմ թղ­թա­յին տար­բե­րա­կը:
-Մենք ըն­թեր­ցա­սե՞ր չենք, թե՞ ժա­մա­նակ, գու­մար, տրա­մադ­րու­թյուն չու­նենք գր­քե­րով կյան­քը զար­դա­րե­լու: Գիր­քը և գրո­ղը սկ­սել են հե­տին պլա­նից դուրս գալ, դա ակն­հայտ է, բայց այն, ինչն ան­վա­նում ենք «բում», ի­րա­կա­նում փոքր տե­ղա­շարժ է ու նեղ շր­ջա­նակ­նե­րի հա­մար:
-Ես հա­վա­տում եմ, որ գիրք կար­դալ չսի­րող մարդ չկա, կա գիրք կար­դալ չկա­րո­ղա­ցող մարդ, պետք է սո­վո­րեց­նել՝ ինչ­պես կար­դալ և ինչ­պես կի­րա­ռել կար­դա­ցա­ծը, իսկ գր­քի մա­սին խո­սե­լը, ան­գամ չա­փա­զանց­ված խոսք ա­սելն այ­սօր կարևոր է, ո­րով­հետև ա­մեն ինչ սկս­վում է խոս­քից, ես հա­վա­տում եմ:
Զրու­ցեց
Ար­մի­նե ՍԱՐԳ­ՍՅԱ­ՆԸ

Դիտվել է՝ 6204

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ