Թուրքիայի նախագահ Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը նախատեսում է մայիսի 9-ին առաջին անգամ այցելել Սպիտակ տուն նախագահ Ջո Բայդենի պաշտոնավարումից հետո: Սա նշանակում է, որ վերականգնվում են այս երկրների ռազմական կապերը: Թուրքիայի կողմից ՆԱՏՕ-ին Շվեդիայի անդամակցության հաստատումից հետո Վաշինգտոնը 23 միլիարդ դոլար արժողությամբ պայմանագիր է ստորագրել՝ ամերիկյան արտադրության F-16 մարտական ինքնաթիռներ, հրթիռներ և ռումբեր Անկարային վաճառելու համար:                
 

Աստ­ված զղ­ջա՞ց, որ ստեղ­ծել է մար­դուն

Աստ­ված զղ­ջա՞ց, որ ստեղ­ծել է մար­դուն
03.04.2020 | 00:05
Մեջ­բե­րումն Աստ­վա­ծաշն­չից է: Վե­րա­բե­րում է ջր­հե­ղե­ղյան ժա­մա­նակ­նե­րին, երբ «գեթ մեկ ար­դար չկար» (Նո­յից բա­ցի), ու մար­դիկ կա­տա­րում էին միայն ի­րենց սր­տի ցան­կու­թյուն­նե­րը` խառ­նակ­վում, այ­լա­սեր­վում ու կորց­րել էին օր­գա­նա­կան կապն ի­րենց Ստեղ­ծո­ղի հետ ու ի­րենք էին «ստեղ­ծում»: Աստ­ված իր «մնա­ցոր­դը» փր­կե­լու հա­մար լվաց աշ­խար­հը:
Ծա­նո՞թ վի­ճակ է: Ան­շուշտ: Այ­սօր բո­լորս մի­մյանց ու ինք­ներս մեզ հարց­նում ենք` ինչ­քա՞ն կտևի այս ա­մե­նը, որ­քա՞ն զո­հեր կլի­նեն, մի՞­թե հնա­րա­վոր չէ այս­քան զար­գա­ցած աշ­խար­հում գտ­նել բա­լա­սանն ու բժշկ­վել:
Ո՛չ: Մի շարք պատ­ճառ­նե­րով:
Հոգևոր: Ա­սել ենք. աշ­խար­հը ծա­նոթ հե­քիա­թի քա­ղա­քի է նման­վել։ Քա­ղաք, ուր ա­մեն ինչ քա­րա­ցել է և կեն­դա­նու­թյուն է ու­զում: Կեն­դա­նու­թյուն չի գա­լու դր­սից, անհ­նար է: Մար­դը ներ­սից պետք է կեն­դա­նա­նա, իսկ թե դա որ­քան դժ­վար է, գի­տեն այդ պայ­քա­րը մղող­նե­րը, ծն­կող­նե­րը, պարտ­վող­նե­րը, եր­բեմն` մի կերպ շն­չակ­տուր ոտ­քի կանգ­նող­ներն ու է­լի ընկ­նող­նե­րը… ո­րով­հետև «գեթ մեկ ար­դար չկա», զա­տու­մը սե­փա­կան «ե­սից» անհ­նար է, ե­թե չես կառ­չում, ՃԱ­ՆԱ­ՉՈՒՄ, ձուլ­վում գլ­խա­վոր ՈՒ­ղե­նի­շին` Ստեղ­ծո­ղին: Այլ ու­ղի չկա:
Գլո­բալ-քա­ղա­քա­կան: Ընդ ո­րում, այս դեպ­քում ևս կար­ծես «հոգևո­րով» են ա­ռաջ­նորդ­վել, ա­ռա­վել ստույգ` հա­յե­լա­յին-լյու­ցի­ֆե­րյան «պատ­կե­րով»:
Կո­րո­նա­վի­րուս (նկա­տենք` այն «թագ» նշա­նա­յին ան­վամբ դրել են մար­դու գլ­խին, իսկ մեր գլու­խը Հի­սուսն է) ա­սել է` ա­ռա­ջին քայ­լով նրանք մար­դուն զա­տել են Հի­սու­սից… Պաու­զա վերց­նենք. հոգևոր, քրիս­տո­նեա­կան Զա­տիկն աշ­խար­հից զա­տումն ու Հի­սու­սին միա­նալն է, ի­րենք հա­կա­ռակ ու­ղիով են տա­րել գոր­ծըն­թա­ցը (հեչ պա­տա­հա­կան չհա­մա­րեք նաև, որ հենց զատ­կա­կան շր­ջա­նում «գա­հը» դր­վեց մարդ­կու­թյան գլ­խին):
ՈՒ­շա­դիր. այս վի­րու­սը, ո­րը ման­րակր­կիտ, խոր­քա­յին մշակ­մամբ է «դր­վել» մարդ­կանց գլ­խին, կազմ­ված է չղ­ջի­կի և օ­ձի «մատ­րի­ցա­նե­րից»: Բա­ցատ­րե՞նք, թե ա­ռանց այդ էլ հաս­կա­նա­լի է: Չղ­ջի­կը, որ­պես կեն­դա­նի, «չա­րի» մարմ­նա­վո­րումն է. նա գտն­վում է զատ­ման եզ­րում` լույ­սի ու մու­թի ա­րան­քում, թռ­չում է այդ ժա­մե­րին, և որ­պես նշա­նա­յին հա­մա­կարգ, խա­վա­րի՝ գի­շեր­վա լուրն է «բե­րում»:
Օձն այն կեն­դա­նին է, ո­րը ոչ միայն ա­հա­վոր թու­նա­վոր է, այլև, որ­պես նշա­նա­յին հա­մա­կարգ, կա­րո­ղա­ցավ հա­մո­զել մար­դուն` ու­տել մեղ­քի ծա­ռից:
Հի­մա հաս­կա­նում եք, չէ՞, ին­չու Ռու­սաս­տա­նի, Չի­նաս­տա­նի, Ի­րա­նի նման եր­կր­նե­րը` հա­մա­տեղ, չեն կա­րո­ղա­նում ի վեր­ջո գտ­նել բա­լա­սա­նը` վակ­ցի­նան, այս չա­րի­քի դեմ. ի­րենք պետք է ևս հոգևոր ու­ղե­նիշ­նե­րով և ոչ միայն լա­բա­րա­տոր ու­սում­նա­սի­րու­թյուն­նե­րով «մո­տե­նան» այս վի­րու­սին:
Ընդ ո­րում, այս ա­մե­նում սահ­մռ­կե­ցու­ցի­չը միայն այն չէ, որ ըստ մե­ծա­գույն պլա­նի` կո­րո­նա­վի­րու­սը պետք է տա­նի մի­լիո­նա­վոր մարդ­կանց կյան­քեր` «թեթևաց­նե­լու» երկ­րա­գուն­դը մար­դուց, վե­րա­բա­ժա­նե­լու Պոտս­դա­մի հա­մա­ձայ­նագ­րով երկ­րորդ հա­մաշ­խար­հա­յի­նից հե­տո ամ­րագր­ված տի­րա­պե­տու­թյան, ազ­դե­ցու­թյան, ռե­սուր­սա­յին գո­տի­նե­րը, աշ­խար­հի նոր տի­րա­կալ նշա­նա­կե­լու հա­մար:
Մի ա­սեք` չի կա­րող պա­տա­հել. նկա­տի ու­նենք չի­պա­վոր­ման հե­ռան­կա­րը: Այդ մա­սին շատ վա­ղուց է խոս­վում, և ա­մեն բան` է­լեկտ­րո­նա­յին անձ­նա­գիր, ստո­րագ­րու­թյուն, տվյալ­ներ, տե­ղո­րո­շում, օն­լայն ու­սու­ցում, օն­լայն հա­րա­բե­րու­թյուն­ներ-կա­պեր, բան­կա­յին գոր­ծարք­ներ…. բո­լո­րը տա­նում են դեպ այդ­տեղ` «666»-ով չի­պա­վո­րե­լու մարդ­կանց, աշ­խար­հը դարձ­նե­լու մեկ հա­մա­կենտ­րո­նաց­ման ճամ­բար` մեկ կե­տից վե­րահ­սկ­մամբ:
Դա­ժա՞ն է: Այն խոս­քը չէ: Կա­րո՞ղ է փոք­րիկ, փխ­րուն մար­դը դի­մագ­րա­վել, դի­մա­կա­յել այս­քա­նին: Ին­քը` ոչ: Իր մեջ ապ­րող Աստ­ված` Ա­ՅՈ՛: ՆԱ ա­սել է` դար­ձեք ինձ, և ԵՍ կդառ­նամ դե­պի ձեզ:
Ա­մեն գի­շեր իր լու­սա­բացն ու­նի: ՈՒ ՆԱ գի­տե ի­րեն­նե­րին օգ­նե­լու ձևե­րը: Մնում է հան­ձն­վել Ի­ՐԵՆ:
Մնում է հաս­կա­նալ, որ այս տխուր-դա­ժան պատ­մու­թյու­նը մի հե­րոս ու­նի:
ՀԻ­ՍՈՒ՛Ս: ՈՒ­րիշ ոչ ոք: Որն այս կի­րա­կի` Ծաղ­կա­զար­դին, կգա Տի­րոջ ա­նու­նով:
-Օրհ­նյալ է Տի­րոջ ա­նու­նով ե­կո­ղը:
Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ
Դիտվել է՝ 5676

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ