Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Որ ճա­նա­պար­հով կհե­ռա­նա Փա­շի­ն­յա­նը

Որ ճա­նա­պար­հով կհե­ռա­նա Փա­շի­ն­յա­նը
19.05.2020 | 00:06
ՈՒ­ղի­նե­րը բազ­մա­թիվ են, ան­կան­խա­տե­սե­լիու­թյան գոր­ծոնն էլ բազ­մա­պատ­կում է տար­բե­րակ­նե­րը, այ­նու­հան­դերձ, հիմ­նա­կա­նը ե­րեքն են` ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ, հրա­ժա­րա­կան, նոր վար­չա­պե­տի ընտ­րու­թյուն խոր­հր­դա­րա­նում:
Շա­տերն են այ­սօր պն­դում` 2020-ը կա­վար­տենք ա­ռանց Նի­կո­լի: Ազ­նիվ լի­նենք և ար­ձա­նագ­րենք. քանդ­վող եր­կի­րը, մահ սփ­ռող կո­րո­նա­վի­րու­սը, քայ­քայ­վող հո­գի­ներն ու տն­տե­սու­թյու­նը եր­բեք ու եր­բեք պատ­ճառ չեն լի­նե­լու Նի­կո­լի հե­ռաց­ման: Հա­յաս­տա­նյան իշ­խա­նա­փո­խու­թյան օ­րի­նա­չա­փու­թյու­նը ե­զա­կի պատ­ճառ է ու­նե­ցել` Ար­ցա­խյան հարց։ Սո­վե­տից ան­կա­խա­ցանք Ար­ցա­խով, Լևոն Տեր-Պետ­րո­սյանն իշ­խա­նու­թյու­նը տվեց Ար­ցա­խով, Ար­ցա­խի պատ­ճա­ռով տե­ղի ու­նե­ցավ Հոկ­տեմ­բե­րի 27-ը, Մար­տի մեկը` նույն­պես (եր­կար չբա­ցատ­րեմ` պետք էր ա­րյան մեջ թա­թա­խել Սերժ Սարգ­սյա­նին, որ­պես­զի նրա վրա հնա­րա­վոր լի­ներ ճն­շում­ներ գոր­ծադ­րել), թավ­շյա «հե­ղա­փո­խու­թյու­նը» նույն­պես Ար­ցա­խի պատ­ճա­ռով էր, ո­րով­հետև, ե­թե Սերժ Սարգ­սյա­նը հա­մա­ձայ­ներ Ղա­րա­բա­ղի խնդ­րի ա­ռա­ջարկ­ված «լուծ­մա­նը», կմ­նար վար­չա­պետ:
Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը շատ լավ է հաս­կա­նում` ի­րեն բե­րել են Ար­ցա­խի հա­մար (ձրի պա­նիրն ու իշ­խա­նու­թյու­նը թա­կար­դում են լի­նում), իսկ Ար­ցախ ա­սե­լով պետք է հաս­կա­նալ` կամ Ռու­սաս­տա­նը վերջ­նա­կա­նա­պես ոտ­քը պն­դում է այս տա­րա­ծաշր­ջա­նում` դառ­նա­լով միակ խա­ղա­ցո­ղը, կա՛մ ԱՄՆ-ը նրան դուրս է մղում տա­րա­ծաշր­ջա­նից, Թուր­քիա­յին նշա­նա­կում ար­բիտր:
ՈՒր է հա­սել Փա­շի­նյա­նը, որն ար­դեն կես տա­րի է դե­ֆակ­տո չու­նի իշ­խա­նու­թյուն. մե­կընդ­միշտ կորց­րել է վեր­հս­կո­ղու­թյու­նը բո­լոր կար­գի գոր­ծըն­թաց­նե­րի վրա։ Նրա միակ ռե­սուր­սը ռեպ­րե­սիվ մե­քե­նան կի­րա­ռելն էլ, ինչն այլևս չի ստաց­վում, բայց քա­նի որ Ար­ցա­խյան հար­ցում ա­նո­րո­շու­թյուն է, Փա­շի­նյանն ի­ներ­ցիա­յով դեռ պտտ­վում է կրա­կե օ­ղա­կում:
Ինչ­քան կա­րող է այս վի­ճա­կը շա­րու­նակ­վել: Հա­մե­նայն դեպս, դա­տե­լով խոր­քա­յին խա­ղա­ցող­նե­րի չերևա­ցող քայ­լե­րի կաս­կա­դից, երևա­ցող­նե­րի վե­րա­դա­սա­վո­րում­նե­րից, կա­րե­լի է ա­սել` ա­մեն րո­պե կա­րող է ֆորս-մա­ժոր լի­նել, և ներ­հա­յաս­տա­նյան խա­ղա­ցող­նե­րը փոր­ձում են կո­րո­նա­վի­րու­սի պայ­ման­նե­րում հնա­րա­վո­րինս պատ­րաստ լի­նել, որ Նի­կո­լը «չընկ­նի ի­րենց գլ­խին»:
Փա­կե­լով ար­ցա­խյան թե­ման, ա­սենք, որ այն, ինչ­պես միշտ, կախ­ված է Ռու­սաս­տան-ԱՄՆ տան­դե­մի պայ­մա­նա­վոր­վա­ծու­թյուն­նե­րից, Ռու­սաս­տա­նում այս պա­հին տե­ղի ու­նե­ցող զար­գա­ցում­նե­րից (շա­տերն են ար­դեն տևա­կան ժա­մա­նակ փոր­ձում հաս­կա­նալ` ինչ տրանս­ֆոր­մաց­րա­յի է են­թարկ­վե­լու Ռու­սաս­տա­նը կո­րո­նա­վի­րու­սից հե­տո, նույ­նը պետք է ա­սել նաև ԱՄՆ-ի մա­սին, ուր Թրամփ-Օ­բա­մա-Բայ­դեն «ձեռ­նա­մար­տը» բա­վա­կա­նին հե­տաքր­քիր տեսք է ստա­նում։ Կար­ծել, որ ա­մեն բան շատ ա­րագ տե­ղի կու­նե­նա, բնա­կա­նա­բար, չար­ժե, սա­կայն Ռու­սաս­տա­նում ըն­դու­նել են հե­ռա­հար քվեար­կու­թյան նոր­մը, ին­չը նշա­նա­կում է` Սահ­մա­նադ­րու­թյունն ա­ռա­ջի­կա­յում կդր­վի քվեար­կու­թյան, դա էլ իր հեր­թին նշա­նա­կե­լու է, որ Պու­տի­նը կշա­րու­նա­կի պաշ­տո­նա­վա­րել ու պաշ­տո­նա­վա­րել, աշ­նանն էլ ԱՄՆ-ի նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­ներն են, այն­պես որ, ե­թե ինչ-որ բան պետք է լի­նի, կլի­նի աշ­նա­նից ոչ շուտ:
Դառ­նա­լով Նի­կո­լի հե­ռաց­ման ե­րեք հիմ­նա­կան «ու­ղի­նե­րին»` պետք չէ որևէ մե­կը ժխ­տել, բո­լորն էլ կյան­քի ի­րա­վունք ու­նեն, և սխալ­վում են նրանք, ով­քեր պն­դում են, թե Նի­կո­լը ոչ մի գնով հրա­ժա­րա­կան չի տա, և ա­ռա­վել հա­վա­նա­կան են մյուս եր­կու սցե­նար­նե­րը` վար­չա­պե­տի փո­փո­խու­թյուն, ար­տա­հերթ ընտ­րու­թյուն­ներ:
Ինչ­պես տես­նում եք` վար­չա­պե­տի մի­ջան­կյալ թեկ­նա­ծու­նե­րը` Էդ­մոն Մա­րու­քյան, Տիգ­րան Ա­վի­նյան, Ար­թուր Վա­նե­ցյան (ա­սում են սո­րո­սա­կան­նե­րից էլ «ոմն» Ար­ման Բա­բա­ջա­նյան), «կա­պել են կար­միր գո­տին, հա­գել կո­շիկ­նե­րը»` կանգ­նել: Ա­ռա­ջի­կա­յում կանդ­րա­դառ­նանք նրանց բո­լո­րի «լու­սա­վոր» ու «ան­լույս» կող­մե­րին, որ­պես խա­ղա­ցող­ներ, հաշ­վե­լու` սցե­նա­րի նման զար­գաց­ման դեպ­քում ով կդառ­նա «ջո­կեր»:
Ինչ վե­րա­բե­րում է խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րին, դա բարդ, սա­կայն ա­ռա­վել քա­ղա­քա­կան գոր­ծըն­թաց է, ո­րով­հետև հնա­րա­վոր չէ հին գի­նին նոր տի­կե­րում լց­նել, ան­մի­ջա­պես կպատռ­վի, ա­սել է` նոր վար­չա­պե­տի ընտ­րու­թյամբ «քայ­լո­նե­րի» թի­մը կմ­նա պառ­լա­մեն­տում, իսկ դա ար­դեն ոչ թե շախ­մատ, այլ «զի­լի­նա» կլի­նի (ար­տա­հերթ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րի «լույս ու ստ­վե­րին» ևս ա­ռա­ջի­կա­յում կանդ­րա­դառ­նանք):
Մինչ այդ ար­ձանագ­րենք` չի բա­ցառ­վում վե­րը նշ­ված ե­րեք սցե­նար­նե­րի հա­մակ­ցու­մը. Նի­կո­լը հրա­ժա­րա­կան է տա­լիս, խոր­հր­դա­րանն ընտ­րում է ժա­մա­նա­կա­վոր վար­չա­պետ, ո­րի առջև

պայ­ման է դր­վում` գնալ ար­տա­հերթ խոր­հր­դա­րա­նա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րի:

Կար­մեն ԴԱՎ­ԹՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6067

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ