Մոմի հանգերով շշունջն է լսվում կրկին երկնային. Ափերս դրած Քո ափերի մեջ, Հավատի կանաչ ընձյուղը կտցիս, Ես վեր եմ ելնում ամպերի միջով, Փեշիդ եմ հասնում ու խոստովանում, Որ սիրում եմ Քեզ, Արքան ես Դու իմ` ՈՒ չկա Քեզնից մեկը առավել:
Աշխարհաքաղաքական տեսության մեջ կա մի մոտեցում, որը, կարծում եմ, մշտապես արդիական է, այն է՝ եթե գերտերությունը գեոտնտեսական շահեր է հետապնդում որևէ տարածքում, ապա խոչընդոտում է այդտեղի ավտոխտոն ժողովուրդների անկախացմանը...