Այսօր Հուշարձանների և տեսարժան վայրերի միջազգային օրն է։ Ամբողջ աշխարհում արժևորում են հուշարձանների նշանակությունը կազմակերպելով տարբեր միջոցառումներ։ Այս ամենին զուգահեռ բռնազավթված Արցախում Ադրբեջանի պետական վարչակարգը ամբողջ աշխարհի աչքի առաջ ոչնչացնում է մոլորակի մշակութային ժառանգության մաս հանդիսացող քաղաքակրթական արժեքները։

Բայց զգո՞ւմ եք, թե ինչպես է համոզում։ Ուղղակի գյուղացիները տեղյակ չեն, հավանաբար հեռուստացույց չեն ունեցել, որպեսզի հետևեն Արցախում և Սյունիքում ինչ ու ինչպես է եղել...

«Արտաքին ազդեցության գործակալների մասին» օրենքի շուրջ ծավալվող կրքերը Վրաստանում թեժանում են։ Օրենքի էությունը, հիշեցնեմ, կայանում է ընդամենը նրանում, որ ոչ պետական ուղիներով երկիր մտնող ֆինանսական միջոցները անհրաժեշտ է ենթարկել թափանցիկ հաշվետվության...

Ռուսական խաղաղապահ զորախմբի Արցախից հեռանալը նախ և առաջ ամրագրում է թուրքական գործոնի էական ուժեղացումն ու ամրապնդումը մեր տարածաշրջանում:

Միջպետական ավտոճանապարհի Դիլիջանի ոլորաններում դարավանդը քերել, այնտեղ խորհրդային վագոններ են տեղադրել;

Նոամ Չոմսկու մեթոդ 8-ը կոչվում է «բարձրացնել մեղքի զգացումը»:

Անկեղծ ասած՝ էս ամբողջ պատմության մեջ ընդամենը մի բան կա, որ ոչ թե զզվանք, այլ զարմանք ա առաջացնում. ի՞նչ գործ ուներ Ազգային ժողովի պատգամավորն ավտոբուսում՝ ամբոխի մեջ։ Մենք ոչ Նորվեգիա ենք, ոչ էլ Շվեդիա։ Փառք Աստծո՝ մեր բարգավաճ երկրում մարդիկ նորմալ փող են աշխատում ու կարող են իրենց թույլ տալ սեփական մեքենա ունենալ։ Էն էլ՝ Ազգային ժողովի պատգամավորը։ Ո՜վ չգիտի, որ ոմանք նույնիսկ սեփական մեքենատրակտորային կայան ունեն՝ սեփական վարորդներով, նաժիշտներով, հարճերով, ներքինիներով ու նազիր-վեզիրներով։ Նենց որ՝ էդ հարցը մութ մնաց։

Իսլամի, մահմեդականության հիմնադիր քոչվոր, աղքատ բեդվին Մուհամմեդը, որ բարոյականություն էր քարոզում Հիջազում, շատ շուտ մոռացավ և շեղվեց իր իսկ քարոզած բարոյականությունից՝ ամուսնանալով մի հարուստ այրու հետ։ Նա կարճ ժամանակ անց հղփացավ ու իր անբարո «բարոյականությամբ» հանդերձ, կարողացավ ողջ արաբական թերակղզին միավորել մեկ միասնական պետության մեջ։ Իր քարոզների համար Մուհամմեդը ենթարկվում էր կռապաշտների հալածանքներին, ապրում փախստականի կյանքով, ու թեև խաղաղ քարոզիչ էր, բայց շուտով ստիպված եղավ նետվել պատերազմների մեջ։

Որքան մարդ կարող է անբարոյական լինել, որ իր կամակատար մենթերի, ջանդակապաշտպան կարմիրբերետավորների, գործ սարքող քննիչների և դատախազների, վնգստացող դատավորների միջոցով կառավորվող երկիրը ժողովրդավար անվանի:

Այնպիսի լույս, այնպիսի ուրախություն կհորդի ձեր այս տնից, որ ակամա կհամակի բոլոր ներս մտնողներին: Բոլորովին մի կարծեք, թե առանձնահատուկ ճիգեր պիտի թափեք` եկողներին օգնելու: Պարզապես սիրեք նրանց, դիմավորեք նրանց փափկանկատ խոսքերով ու սիրալիր արտահայտություններով. այս է իրական օգնությունը: