Բնույթով մեր միտքը խավարած է եւ հեռացած Աստծո կյանքից՝ մեր մեջ եղած տգիտության պատճառով:
Մեր սիրտը կուրացած է:

Անգամ ագռավն է խելոքացել:
Նա փորձում է կռկռալը թարգել ու սիրուն ձևերով ծլվլալ։

Մինչ կապիտուլյանտ Նիկոլը փայլաթիթեղից պատրաստված Հայկական ԽՍՀ-ի քարտեզը ձեռքը պտտվում է Հայաստանում ու քաղաքականապես տգետ և պատմական ամնեզիայով տառապող զանգվածներին համոզում է, որ իր ձեռքի «ֆոլգան» է Հայաստանը ու ինքն էլ, իբր, պատրաստ է այդ սահմաններում պաշտպանել ՀՀ-ն, բացարձակ չանդրադառնալով այն փաստին, որ իր կառավարման տարիներին ՀՀ-ն կորցրել է մոտ 200 քառակուսի կիլոմետր տարածք ու Ադրբեջանն էլ բացարձակ նպատակ չունի մեկ միլիմետր այդ տարածքներից և Արծվաշենից հետ վերադարձնել Հայաստանին, բայց ինքը Տավուշի մարզի 4 գյուղերի տարածքներ է նվիրում Բաքվին ու սեփական դավաճանությունը քողարկելու նպատակով դրանք հռչակում է ադրբեջանական:

Երբեմն կարելի է այս օրերին լսել քրթմնջոցներ, որոնց ընդհանուր իմաստը հանգում է հետևյալին, թե բա՝ ինչու՞ են եկեղեցականները պայքարի առաջին շարքում, կամ՝ հոգևորականները թող աղոթքով զբաղվեն ու նմանօրինակ այլ բաներ:

Եթե հազարամյակներ շարունակ եղել ես գոյության պայքարի կենտրոնում ու մի կերպ դիմացել ես պատմության հողմերին և դեռևս լավ ծանոթ չես աշխարհի գործերին ու աշխարհքաղաքական պայքարի այբուբենին նույնիսկ, ապա, հիրավի, այդ դեպքում ապրելու միակ ձևը մնում են պատահականությունն ու բախտը բերելը։

Միայն Արցախ բառը 30 տարի ապահովել է Հայաստանի անվտանգությունը և տարածքային ամբողջականությունը:
Արցախը միայն մեր Հայրենիքի դարպասը չէր, Արցախը Հայաստանի թիկունքը պահող միակ ու անփոխարինելի պատնեշն էր...

Եթե Հեյդարին էլ չհաշվենք, մեկ ա, Իլհամը Ադրբեջանի նախագահ է արդեն 20 տարուց ավելի։ Դե պարզ ա, որ ժողովուրդը հոգնած կլինի, բայց դե հիմա էյֆորիայի մեջ են...

Իրենք խուճապի մեջ են։ Թվում է՝ հակառակը պիտի լիներ, քանի որ փողոցներում մարդկանց թիվը փոքր է։ Բայց իրենք գիտեն, որ իրենց հանդեպ դժգոհությունը շատ ու շատ ավելի մեծ է...

Համարվում է, որ ՀՀ ԱԺ ընդդիմությունը ինչ-որ չափով ռուսամետ է, իսկ, ասենք, ԱԺ նախագահ Ալենն ու ՔՊ մի շարք դեպուտատներ համարվում են հակառուս (չնայած, իմ նայելով, Հայաստանում չկա լուրջ ուժ ունեցող, ով Արևմուտքին դեմ լինի)։ Համենայն դեպս, իրենց գործողություններից էդ տպավորությունն է։

ՈՒզում եմ ասել՝ էսքան ժողովուրդը ո՞նց կարա սխալ լինի, մեկ էլ հիշում եմ, թե ինչպես «ձայն բազմացը» 18-ին ողջ երկու երկիր մի պատահական բարեկենդանի հանձնեց, հիմա նրանից մաս-մաս ուզում է հետ խլել, չի ստացվում...