Արևագալներն այլևս չեն շոյում,
Թող Քո սուրբ կամքը լինի:
Խոնարհում եմ հիվանդ գլուխս
ոտներիդ մոտ,
Փորձում լսել ձայնդ, կամքդ:
Օգնի՜ր դուրս գալ այս տիղմից բոսոր,
Ձեռքբերումներս հողով մի՛ ծածկիր,
Դու մեծ Աստված ես, երբեք չես նայում
մեր փոքրությանը,
Դու խոստացել ես`
Մեզ որբ չես թողնի:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ