Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թ­յուն­նե­րը կտ­րուկ վատ­թա­րա­ցել են

Հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թ­յուն­նե­րը կտ­րուկ վատ­թա­րա­ցել են
19.05.2020 | 00:47
Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի այն հայ­տա­րա­րու­թյու­նից հե­տո, թե Հա­յաս­տանն ար­տա­քին նոր քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է ստեղ­ծում, ռու­սա­կան իշ­խող վեր­նա­խա­վին վերջ­նա­կա­նա­պես հու­նից հա­նել է։ Հի­շեց­նենք, որ Փա­շի­նյանն այս հայ­տա­րա­րու­թյունն ա­րել էր ԱԺ-ում` 2019-ի բյու­ջեի կա­տա­րո­ղա­կա­նը քն­նար­կե­լու ժա­մա­նակ։ Նույն օ­րը ՌԴ արտ­գործ­նա­խա­րար Սեր­գեյ Լավ­րո­վը հե­ռա­խո­սազ­րույց ու­նե­ցավ Հա­յաս­տա­նի արտ­գործ­նա­խա­րար Զոհ­րաբ Մնա­ցա­կա­նյա­նի հետ։ Հաշ­վի առ­նե­լով ար­ցա­խյան բա­նակ­ցու­թյուն­նե­րի այ­սօր­վա ակ­տիվ փու­լը և ՌԴ ար­գործ­նա­խա­րա­րի այդ առն­չու­թյամբ հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը, քա­ղա­քա­կան շր­ջա­նակ­նե­րում են­թադ­րե­ցին, որ հե­ռա­խո­սազ­րույ­ցի հիմ­նա­կան մե­խը դա է ե­ղել։ Սա­կայն մեր աղ­բյուր­նե­րի փո­խանց­մամբ, ի­րա­կա­նում Լավ­րո­վին լրիվ այլ հարց էր նյար­դայ­նաց­րել։ Նա բա­վա­կան կոշտ հե­ռա­խո­սազ­րույց է ու­նե­ցել Մնա­ցա­կա­նյա­նի հետ և պար­զա­բա­նում պա­հան­ջել, թե այդ ինչ նոր քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տը ստեղ­ծում, չլի­նի՞ Արևմուտքն ա­վե­լի հա­րա­զատ է դար­ձել Փա­շի­նյա­նին։ Ի դեպ, Ռու­սաս­տա­նից «պոկ­վե­լու» քա­ղա­քա­կա­նու­թյան վտանգ­նե­րը նոր չէ, որ ռու­սա­կան կող­մը զգում է և տար­բեր ա­ռիթ­նե­րով բա­ցատ­րու­թյուն պա­հան­ջում Հա­յաս­տա­նից։
Ինչ­պես երևում է, խն­դի­րը միայն կոշտ ար­ձա­գան­քով չի ա­վարտ­վում։ Նույն աղ­բյու­րի պնդ­մամբ, Կրեմ­լում լր­ջո­րեն քն­նար­կում են այն հար­ցը, թե այ­սու­հետ ինչ դիր­քա­վո­րում պի­տի ու­նե­նան Հա­յաս­տա­նում, և ով­քեր են ի­րենց քա­ղա­քա­կան ի­րա­կան դաշ­նա­կից­նե­րը։ Իսկ և՛ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի, և՛ Հա­յաս­տա­նի արտ­գործ­նա­խա­րա­րի այն հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը, թե ռու­սա­կան կող­մի հետ ո­րոշ խն­դիր­ներ կան, ի­րա­կա­նում ոչ թե խն­դիր­ներ են, այլ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի կտ­րուկ վատ­թա­րա­ցում։ Ա­մենևին պա­տա­հա­կան չէր, որ Մա­յի­սի 9-ին Պու­տի­նը հե­ռա­խո­սազ­րույց չու­նե­ցավ Փա­շի­նյա­նի հետ։ Ա­վե­լին, մեր զրու­ցակ­ցի պնդ­մամբ, այ­սօր ռուս­նե­րը միայն Զոհ­րաբ Մնա­ցա­կա­նյա­նի հետ են ցան­կա­նում շփ­վել, այն էլ` միայն զայ­րա­ցած ու բա­վա­կա­նին կոշտ, և, չնա­յած այս մա­սին Մնա­ցա­կա­նյա­նի ա­մե­նօ­րյա տե­ղե­կաց­մա­նը, Փա­շի­նյանն ա­նե­րեր է մնում։
Ա­վե­լին, չի բա­ցառ­վում, որ ա­ռա­ջի­կա­յում այս հա­րա­բե­րու­թյուն­ներն ա­վե­լի սր­վեն, ո­րով­հետև և՛ տն­տե­սա­կան, և՛ քա­ղա­քա­կան հար­թու­թյու­նում ընդ­գծ­ված հա­կա­ռու­սա­կան քայ­լեր են ի­րա­կա­նաց­վում, ին­չը, բնա­կա­նա­բար, անն­կատ չի մնա­լու։ Այս հա­մա­տեքս­տում դժ­վար չէ հաս­կա­նալ նաև, թե Հա­յաս­տա­նի արտ­գործ­նա­խա­րարն ին­չու է ան­մի­ջա­պես բռնկ­վում քա­ղա­քա­ցու սո­վո­րա­կան հար­ցից. ի­րա­կա­նում նա էլ է կրակն ըն­կել։ Մի կող­մից, Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի քայ­լերն ու գոր­ծո­ղու­թյուն­ներն է դժ­վա­րա­նում բա­ցատ­րել, հա­մո­զել, թե Հա­յաս­տա­նը շա­րու­նա­կում է մնալ Ռու­սաս­տա­նին դաշ­նա­կից եր­կիր, մյուս կող­մից էլ, դի­վա­նա­գի­տու­թյունն է պարտ­վում, երբ ռու­սա­կան կող­մը հա­կա­փաս­տարկ­ներ է դնում սե­ղա­նին։
Փաս­տո­րեն հայ-ռու­սա­կան հա­րա­բե­րու­թյուն­ներն այ­սօր ծանր օ­րեր են ապ­րում, և լա­վա­տե­սա­կան սցե­նար­նե­րի հույս էլ, կար­ծես, չկա։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 6841

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ