Արիացրո՛ւ ինձ, Տե՛ր, որպեսզի պահեմ պատվիրանները, լինեմ ժուժկալ, հաղթեմ բանսարկուի դեմ պատերազմում, մարմնով մեռնեմ, [մեղքի համար] և պայծառանամ ճգնության մեջ: Լցրո՛ւ ինձ, Տե՛ր, երկյուղով ու զղջմամբ, արտասուքներով ու հառաչանքներով, սիրով և սրբությամբ, շնորհներով և ճշմարտությամբ, գիտությամբ ու բոլոր առաքինություններով:

Ի՛մ հրեշտակ, արի ինձ մոտ, օգնիր ինձ, և մի՛ թող ինձ դժվար պահերին:

«Երբ լսեք պատերազմների և խռովությունների մասին, չզարհուրեք. որովհետև պետք է նախ այդ բաները պատահեն, բայց աշխարհի վախճանը շուտով չի լինելու»:

Տարիներ առաջ, իսկ եթե ավելի հստակ 2005 թվականին, երբ 10-րդ դասարանի ավարտական շեմին էի մոտեցել և պատրաստվում էի Գևորգյան հոգևոր ճեմարանի ընդունելության քնություններին, իմ կյանքի այդ կարևոր շրջանում, երբ ընկել էի հուսահատության մեջ, երբ չէի հասցնում գրականության, պատմության, անգլերենի և հայոց լեզվի առարկայական ծրագրերը պարապել և ծնողներս միայն կարողացել էին հոգալ հայոց լեզվի պարապունքների գումարը, սիրտս հուսահատությունից դողում էր, կամ գուցե վախից: Այս փուլում մայրս էր, որ մինչ օրս հիշում եմ նրա խոսքերը և ձայնը, որ շատ վստահ և հուսադրող ձայնով ինձ հետ խոսելով ասաց.

Տէր Աստուա՛ծ մեր, Դու պահեա՛ զմեզ խաղաղութեամբ ի գիշերիս յայսմիկ եւ յամենայն ժամանակի:

Լոյս փառաց Բանդ Աստուած որ ծագեցեր ի մեզ զլոյս գիտութեան, կարդամք առ Քեզ Տէր. առաւօտու աղոթք մեր հաճոյասցին Քեզ:

Աղաչում և խնդրում ենք Քեզանից, ո՛վ բազմագութ Աստված, մեր ազգի հին ու նոր ամբողջ հավատքով ու հույսով ի Քեզ ննջածների, համար:

Յարեւելից մինչեւ ի մուտս արեւու օրհնեալ ես, Տէ՛ր, վասն զի Թագաւոր քաղցր ես, եւ անուն Քո ահեղ է ընդ ամենայն տիեզերս:

Հայտնի բանաստեղծ Արամայիս Սահակյանը մասնագիտությամբ պատմաբան էր և լավ հավատացյալ: Նա մի օր մի շարք գրքեր բերեց մեծ Հայրենականի մասին, դրանք ռուսերեն հին հրատարակություններ էին: Այդ պատմական-վավերագիր գրություններում վկայվում էր, որ 1942 թ. Լիբիայի հոգեւոր առաջնորդը՝ Եղիա անունով, ազգությամբ ասորի, ծոմապահությամբ եւ աղոթքներով փակվում է քարե նկուղում եւ խնդրում Տիրամոր բարեխոսությունը Ռուսաստանի հաղթանակի համար: Աղոթքի ու ճգնության երրրոդ օրը Տիրամայրը տեսիլքի մեջ երեւում է նրան եւ թելադրում Հիսուս Քրիստոսի հրամանները՝ ուղղված Ստալինին, որպեսզի նա բանտերից ազատ արձակի հոգեւորականներին, իսկ բռնատիրված եկեղեցիները նորոգելով՝ վերադարձնի նրանց, ապա Ռուսաստանը կսկսի հաղթել:

Շողշողացող լույսերի մեջ երկնքից իջավ Աստվածածինը 1985 թվականի հուլիսին, երկու հավատացյալ եղբայրներ Երեւանից մեկնեցին Արցախ. նրանք ծագումով արցախցի էին, բայց ծնվել էին Երեւանում: