Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Կաղ ու կույր դի­վա­նա­գի­տու­թ­յամբ եր­կար չես կա­րող ապ­րել այս տա­րա­ծաշր­ջա­նում

Կաղ ու կույր դի­վա­նա­գի­տու­թ­յամբ եր­կար չես կա­րող ապ­րել այս տա­րա­ծաշր­ջա­նում
28.07.2020 | 00:29

Հա­յե­րի և ադր­բե­ջան­ցի­նե­րի միջև այս օ­րե­րի բա­խում­նե­րը հեր­թա­կան ան­գամ ի դերև հա­նե­ցին ո­մանց այն հույ­սե­րը, թե հնա­րա­վոր է տա­րածք­ներ զի­ջել ու խա­ղաղ գո­յակ­ցել, Ար­ցա­խում հա­մա­տեղ բնակ­վել ադր­բե­ջան­ցի­նե­րի հետ։ Պատ­կե­րաց­նու՞մ եք, թե ազ­գա­յին հո­ղի վրա ա­ռա­ջա­ցած խն­դիր­նե­րի պատ­ճա­ռով ինչ կա­րող է լի­նել ի­րար կող­քի «խա­ղաղ գո­յակ­ցող» հա­յի ու ադր­բե­ջան­ցու միջև։ Բո­լոր այն ու­ժե­րը, ո­րոնք ար­ցա­խյան հա­կա­մար­տու­թյան լու­ծու­մը տես­նում են տա­րածք­նե­րի զիջ­ման և ադր­բե­ջան­ցի­նե­րի հետ «լե­զու գտ­նե­լու» մեջ, թերևս հաս­կա­ցան ի­րենց նա­հան­ջո­ղա­կան կեց­ված­քը. այս օ­րե­րի ի­րա­դար­ձու­թյուն­նե­րը լա­վա­գույն պա­տաս­խանն էին այդ ա­մե­նին։ Այդ ա­ռու­մով բա­վա­կան պատ­կե­րա­վոր է հն­չում ՌԴ-ում ՀՀ դես­պա­նի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, թե «Սում­գա­յի­թը խա­ղա­լիք կթ­վա»։


Բա­ցի այն, որ Ար­ցա­խում տա­րածք զի­ջե­լով խախտ­վում է մեր անվ­տան­գու­թյան գո­տին, այլև, ինչ­պես ա­սում են, ու­տե­լիս է ա­խոր­ժա­կը բաց­վում, ի­մա՝ Ադր­բե­ջա­նը չի բա­վա­րար­վի իր ու­նե­ցա­ծով։ Այս պա­րա­գա­յում խո­սել ադր­բե­ջան­ցու «կա­ռու­ցո­ղա­կան» մո­տե­ցում­նե­րի, խն­դի­րը ե­րեք կող­մե­րին ըն­դու­նե­լի տար­բե­րա­կով լու­ծե­լու մա­սին առն­վազն ան­հե­թե­թու­թյուն է, ե­թե չա­սենք՝ դա­վա­ճա­նու­թյուն, ո­րով­հետև Ադր­բե­ջա­նի ըն­դու­նե­լի տար­բե­րա­կը Ար­ցա­խով, Սյու­նի­քով Երևան հաս­նելն է և թուր­քա­կան աշ­խար­հի հա­մար իր մեծ եղ­բոր՝ Թուր­քիա­յի հետ ա­զատ մի­ջանցք բա­ցելն է։


Այս հե­ռան­կա­րը չտես­նող և զար­գա­ցում­նե­րի տրա­մա­բա­նու­թյու­նից դուրս ե­կած իշ­խա­նու­թյու­նը չի կա­րող ա­մեն ան­գամ ջրից չոր դուրս գալ բա­նա­կի հա­ջո­ղու­թյուն­նե­րի հաշ­վին։ Կաղ ու կույր դի­վա­նա­գի­տու­թյամբ եր­կար չես կա­րող ապ­րել մի տա­րա­ծաշր­ջա­նում, որ­տեղ բո­լորն ար­դեն քեզ գոր­ծըն­կեր ու դաշ­նա­կից չեն, իսկ խո­շոր տե­րու­թյուն­ներն էլ ի­րենց հար­ցերն են կար­գա­վո­րում քո հաշ­վին։ ՈՒժն ու խել­քը ոչ թե ա­մեն օր ա­վե­լի բարձր գո­ռալն է, թե ինք­նա­վար ենք ու ոչ մե­կին բա­նի տեղ չենք դնում, այլ որ­քան հնա­րա­վոր է շատ բա­րե­կամ­ներ ու գոր­ծըն­կեր­ներ ձեռք բե­րե­լը։ Ա­վե­լին՝ ոչ թե բո­լո­րի դեմ հրա­պա­րա­կավ սրեր ճո­ճելն է, այլ հետ­նա­բե­մում սե­փա­կան շա­հե­րը բո­լոր հնա­րա­վոր ու անհ­նար ձևե­րով ա­ռաջ տա­նելն է, ոչ թե կեղծ խա­ղա­սի­րու­թյուն քա­րո­զելն է, այլ այդ խա­ղա­ղու­թյան հա­մար ա­մեն օր աշ­խա­տելն է, շատ հա­մա­խոհ­ներ գտ­նե­լը։ Եվ ա­մե­նա­կարևո­րը. երբ երկ­րիդ ու սփյուռ­քում ապ­րող մի­լիո­նա­վոր հայ­րե­նա­կից­նե­րիդ հա­մար խառ­նակ օ­րեր են, պետք է ոչ թե թող­նես ու հան­գիստ գնաս ար­ձա­կուրդ, այլ որ­պես երկ­րի ղե­կա­վար, ձեռ­քերդ քշ­տած ա­մեն ինչ ա­նես, որ օր ա­ռաջ խա­ղա­ղու­թյուն ու անվ­տան­գու­թյուն բե­րես երկ­րիդ ու ազ­գիդ։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 13284

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ