«Փաստ չէ, որ ռուս խաղաղապահների հեռանալը Լեռնային Ղարաբաղից նույնական է Ռուսաստանի դուրս գալուն կովկասյան աշխարհաքաղաքական խաղից։ Անդրկովկասի նշանակությունը չափազանց մեծ է Եվրասիայի և, մասնավորապես, Մոսկվայի համար: Կարելի՞ է խոսել Ռուսաստանի նահանջի մասին, թե՞ իրականում մենք խոսում ենք կովկասյան տարածաշրջանային անվտանգության ողջ համակարգի վերագործարկման մասին: Մոսկվայի վիճակն ամենևին էլ այդքան անհուսալի չէ»,- ասել է ռուս քաղաքագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը։                
 

Իմքայլականների պարագայում ամոթն անսահմանափակ է

Իմքայլականների պարագայում ամոթն անսահմանափակ է
17.11.2020 | 18:15

Ու դուք դեռ խոսու՞մ եք։ Պարզվում է, որ ամոթն անսահմանափակ կարող է լինել, եթե խոսքը խորհրդարանում ծվարած իմքայլականների մասին է։ Ժողովուրդը լավ խոսք ունի, հիմա դուք պիտի մկան ծակին հազար թուման (ձեր դեպքում բոլոր ստացած պարգևավճարները)տայիք ու գլուխներդ այնտեղից չհանեիք։ Բայց արի ու տես, որ ոչ միայն խոսում են, հոխորտում, մեղադրում, պատկերացնու՞մ եք, հող հանձնողները, մեղադրում են, այլև սպառնում են ընդդիմադիրներին, թե գիտե՞ք, ԱԺ-ի կոտրված բռնակների համար պատասխան եք տալու։ Անմեղսունակների հավաքածու։


Այսօր խորհրդարանի օրակարգում մեկը հարց պիտի լիներ, կես բառ էլ խոսելու իրավունք չունեցող 88 պատգամավորներն անձայն, մի մարդու նման պիտի գային ու վարչապետի հրաժարականի հարցը դնեին։ Սա միակ քայլն է, որ նրանք այս ազգային խայտառակության օրերին պիտի անեին, սակայն ում, ինչ ենք ասում։ Նրանք խոսում են իբր բռնությունը, ատելությունը դատապարտելու մասին՝ անգամ չգիտակցելով, որ իրենց բուծած բռնարարներից, ատելություն գերերացնողներից բացի այս երկրում էլ նման որակի մարդիկ չկան։ Հիմա ոչ թե ատելություն է թևածում մեր երկրում, այլ հայրենիքը կորցրած մարդկանց ցասում, զայրույթ, տունը, հողը կորցրած մարդկանց հառաչ, զոհված տեղերքի մայրերի մրմուռ։ Ատելությամբ իշխանության եկածներին միշտ հետապնդում է ատելությունը, բայց դա նրանց ներսում է, ոչ մեկն իր ժողովրդի հանդեպ ատելություն չունի։


Հասարակությունն այսօր իմքայլականներին, այսպես ասած, «մարդասիրական միջանցք» է տվել, որպեսզի մարդկանց ցասումի ու ոտքերի տակ չհայտնվեն, ողջ կյանքում դավաճանի պիտակով ման չգան։ Անգամ Անդրանիկ Քոչարյանի սպիտակ մազերը, ինչպես ինքն է նշում, իրեն ոչինչ չեն հուշում, որպեսզի օր առաջ իրեն խորհրդարան բերածին ու իր թիմակիցներին հասկացնի, թե աթոռից կառչելու ժամանակն անցել է։ Չեն հուշում, որովհետև Հայաստանում երբեք պետական պատասխանատու պաշտոններ զբաղեցրած մարդկանց գործունեությանն իրական, քաղաքական գնահատականներ չեն տրվել։


Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 6254

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ