Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ոստի­կա­նը ոչ թե մեր, այլ օր­վա իշ­խա­նու­թ­յան սպա­սար­կուն է

Ոստի­կա­նը ոչ թե մեր, այլ օր­վա իշ­խա­նու­թ­յան սպա­սար­կուն է
19.06.2020 | 00:53
Չգի­տեմ՝ ոս­տի­կա­նը մերն է, թե ոչ, բայց մի բան հս­տակ է՝ նրա գոր­ծե­լաո­ճը չի փոխ­վում: Ա­րա­րա­տի մարզ­պետ Գա­րիկ Սարգ­սյա­նի ա­կան­ջը կան­չի` «ոս­տի­կա­նու­թյու­նը միշտ էլ օր­վա իշ­խա­նու­թյանն է ծա­ռա­յում»: Այ­սօր­վա «գա­հա­կալ­նե­րը» պա­հան­ջում են՝ ար­տա­կարգ ռե­ժի­մի քո­ղի ներ­քո ցրել բո­լոր տե­սա­կի ցույ­ցե­րը, չէ՞ որ ժող­վր­դի սերն ու հա­մակ­րան­քը վա­յե­լող իշ­խա­նու­թյան դեմ ոչ ոք բո­ղո­քել չի կա­րող: Նե­րե­ցեք, ոչ թե չի կա­րող, այլ ի­րա­վունք չու­նի, քան­զի նո­րե­րը սեր են քա­րո­զում: Էս­թե­տիկ սեր, ին­չի ա­մեն երկ­րորդ խոսքն «աս­ֆալ­տին փռելն» ու «պա­տե­րին ծե­փելն» է, «վզ­նե­րից բռ­նելն» ու «դուրս շպր­տելն» է: Հո­գե­բան­նե­րի ու փի­լի­սո­փա­նե­րի մի ամ­բողջ բա­նակ է պետք չլս­ված ու չտեսն­ված սի­րո այս նոր բա­նաձևը վեր­ծա­նե­լու և աշ­խար­հին մա­տու­ցե­լու հա­մար: Ինչևէ, բուն ա­սե­լի­քիս գամ: Լրագ­րող­ներս ոս­տի­կան­նե­րի բռ­նի ու ան­հա­մա­չափ գոր­ծո­ղու­թյուն­նե­րից միշտ ենք տու­ժել: Ան­կեղծ չի լի­նի, ե­թե ա­սեմ, որ իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նից հե­տո մտա­ծել եմ՝ ոս­տի­կա­նու­թյունն այլևս եր­բեք ձեռք չի բարձ­րաց­նի ՀՀ քա­ղա­քա­ցու, ա­ռա­վել ևս՝ մաս­նա­գի­տա­կան պար­տա­կա­նու­թյուն­ներն ի­րա­կա­նաց­նող լրագ­րող­նե­րի վրա: Ա­վե­լին՝ հա­մոզ­ված եմ ե­ղել՝ ե­թե հարկ լի­նի, «դու­բին­կա­նե­րը» նո­րից գոր­ծի են դր­վե­լու: Ա­սա­ծիս ա­պա­ցույցն օ­րերս ԱԱԾ-ի դի­մաց մաս­նա­գի­տա­կան պար­տա­կա­նու­թյուն­նե­րը կա­տա­րող գոր­ծըն­կեր­նե­րիս նկատ­մամբ ոս­տի­կան­նե­րի ի­րա­կա­նաց­րած հա­տուկ գոր­ծո­ղու­թյուն­ներն էին, ին­չի ժա­մա­նակ նրանք ոչ միայն հրմշ­տել, այլև հար­վա­ծել էին լրագ­րող­նե­րին, փառք Աստ­ծո՝ դեռևս միայն ձեռք ու ոտ­քով: ՈՒ­ժա­յին­նե­րի քայ­լե­րից ա­ռա­վել քան ցա­վա­լի է այն չի­նով­նիկ­նե­րի հայ­տա­րա­րու­թյու­նը, ո­րոնք, նախ­քան տա­քուկ ու ա­մե­նա­զոր ա­թոռ զբա­ղեց­նե­լը, ի­րենք էլ լրագ­րող են ե­ղել ու ոս­տի­կան­նե­րի բռ­նի ու­ժը սե­փա­կան մաշ­կի վրա զգա­ցել: Այժմ, սա­կայն, փո­խա­նակ դա­տա­պար­տե­լու, հայ­տա­րա­րում են, թե «նոր» Հա­յաս­տա­նում ոս­տի­կան­ներն ա­ջու­ձախ թա­վիշ են սփ­ռում: Զո­րակ­ցու­թյունս հայտ­նե­լով ԱԱԾ-ի դի­մաց մաս­նա­գի­տա­կան պար­տա­կա­նու­թյուն­նե­րը կա­տա­րե­լու ժա­մա­նակ «մեր» ոս­տի­կան­նե­րի կող­մից ծեծ կե­րած լրագ­րող գոր­ծըն­կեր­նե­րիս՝ ա­զատ խոս­քի մա­սին «լո­լո­ներ» կար­դա­ցող պատ­գա­մա­վոր­նե­րին հի­շեց­նում եմ՝ փա­փուկ ա­թո­ռից մի օր շատ ցա­վոտ վայր եք ընկ­նե­լու, ու ոս­տի­կա­նա­կան մա­հա­կը, դա­մոկ­լյան սրի նման, նաև ձեր գլ­խա­վե­րում է կախ­վե­լու:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 11251

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ