Արտաքնահարդար բաժա՛կս անմաքուր, ծեփված ու ներկված որմը՛ս գարշելի:

Մի մեծ մեղք կա, որ շատերս գործում ենք, ու դրա պատճառով չենք ստանում այն խոստումը, որ գալիս է այդ պատվիրանի հետ: Երբ Աստված ապրելու օրենքը տվեց, ասաց. «դուք դրանք սովորեցրե՛ք ձեր որդիներին և դրանց մասին խոսեցե՛ք տանը նստելիս ու ճանապարհ գնալիս, պառկելիս ու վեր կենալիս։ Դրանք գրեցե՛ք ձեր տների մուտքերին ու դռների վրա, որպեսզի ձեր կյանքը երկար լինի, իսկ ձեր որդիների կեանքը... լինի այնքան երկար, որքան որ երկինքը կլինի երկրի վրա» (Բ.Օր 11:19-21):

Անճա՛ռ Ահավո՛ր, ինչո՞ւ կարծրացնես սիրտը եղկելուս՝ չերկնչել Քեզնից:

Մեր տոնացույցի կամ օրացույցի մեջ այս անունով կիրակի գոյություն չունի, դրա համար էլ վերցված է չակերտների մեջ: Մեր տոնացույցի մեջ Հինանց վեցերորդ կիրակին անանուն է:

Մշակությունս փոքր է, մի՛ թող, որպես անբերրի հողում սերմանվող՝ իզո՛ւր ջանքերով անպտուղ մնալ:

Հայ Առաքելահիմն Սուրբ Եկեղեցին, հոգևոր դասը դարձան օրինակ աննկուն պայքարի չարի դեմ, խաբեության ու կեղծիքի, դավաճանության ու ուրացման:

Մի մարդ արդարության հետևից գնաց և բազմաթիվ անգամներ մինչ ի մահ ամոթահար եղավ, որովհետև շատ մեղավոր էր, ապա գնաց սիրո հետևից, և լույս ծագեց՝ հույսը սկսեց ծիլի նման գարնանային զվարթ արթնությունը, հավատը գոտևորվեց, որ Քրիստոս հենարան խարիսխ է մեղավորին առաջնորդելու, և հասցնելու պատվավոր ապաշխարության՝ գովեստներով ու քաջալերանքներով, ճշմարիտ սիրողի, ծնողական հանդիմանանքներով հանդերձ:

Թող չլինի՛ ինձ՝ երկնել, սակայն ծնունդ չունենալ...

Թող չլինի՛ ինձ՝ առա՛ջ ընթանալ, սակայն չհասնել, Քե՛զ ձայնել...

Թող չլինի՛ ինձ՝ կո՛ւրծք ծեծել, սակայն, ողորմությունից մնալ ձեռնունայն...