Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ընդ­դի­մու­թ­յու­նը դեռ չի հաս­կա­ցել՝ ում հետ գործ ու­նի

Ընդ­դի­մու­թ­յու­նը դեռ չի հաս­կա­ցել՝ ում հետ գործ ու­նի
19.11.2020 | 23:47

Ա­ռանց փոքր-ինչ ան­հար­մար զգա­լու Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը ոչ միայն շա­րու­նա­կում է կառ­չել իր ա­թո­ռից, այլև ինչ-որ ճա­նա­պար­հա­յին քար­տեզ է հրա­պա­րա­կում ու դրա հա­մար ևս 6 ա­միս պաշ­տո­նա­վա­րե­լու ժա­մա­նակ ա­ղեր­սում։ 2,5 տա­րում ան­գամ ո­լոր­տա­յին եր­կու հարց չլու­ծած ղե­կա­վա­րը, պա­տե­րազ­մի ար­հա­վիր­քով ու ա­ռող­ջա­պա­հա­կան կո­լապ­սում գտն­վող երկ­րում ու­զում է 6 ամ­սում բա՞ն փո­խել։ Նա չի ու­զում հրա­ժա­րա­կան տալ, ու խն­դիրն այն է, թե ինչ ճա­նա­պար­հով պի­տի այս մար­դուն «պո­կել» իր ա­թո­ռից։


Ընդ­դի­մու­թյունն ընտ­րել է գլ­խա­վո­րա­պես սահ­մա­նադ­րա­կան ճա­նա­պար­հը։ Նրանք փոր­ձում են սահ­մա­նադ­րա­կան ճա­նա­պար­հով հե­ռաց­նել մի մար­դու, ո­րը օ­րենք ու Սահ­մա­նադ­րու­թյուն չի ճա­նա­չում։ Նա, ինչ­պես սահ­մա­նադ­րա­կան մե­թոդ­նե­րը ջար­դուփ­շուր ա­նե­լով, ե­կավ իշ­խա­նու­թյան, այդ­պես էլ շա­րու­նա­կեց պաշ­տո­նա­վա­րել։ ՈՒ հի­մա չի էլ պատ­րաստ­վում հե­ռա­նա­լու օ­րի­նա­կան ճա­նա­պար­հով։ Այս­պի­սի մար­դու հետ սահ­մա­նադ­րա­կա­նու­թյամբ հա­րա­բեր­վե­լը շատ բարդ գործ է, ե­թե ոչ՝ ան­հե­ռան­կա­րա­յին։ Նա ան­գամ պատ­րաստ է ընդ­դի­մա­դիր­նե­րի հան­րա­հա­վաք­նե­րին կեղծ հա­վաք­ներ հա­կադ­րե­լու, այս երկ­րում գտ­նե­լու կա­պի­տու­լյա­ցիան ող­ջու­նող սա­կա­վա­թիվ մարդ­կանց, հագց­նելու զին­վո­րա­կան հա­գուստ, պղ­ծելու զին­վո­րա­կա­նի պա­տիվն ու բա­նա­կը, բայց չթող­նե­լու իր պաշ­տո­նը։ Ա­վե­լին, կա­ռա­վա­րա­կան ա­ռանձ­նա­տա­նը, ա­նօ­րի­նա­կան հրա­հանգ­ներ կա­տա­րե­լու հա­մար, զի­նե­լու մարդ­կանց և պատ­րաս­տե­լու բա­խում­նե­րի, ու նրա դեմ սահ­մա­նադ­րա­կան ճա­նա­պար­հո՞վ եք պայ­քա­րում։


Ե­կեք, հի­շենք, թե նա­խորդ­նե­րին հե­ռաց­նե­լու, իսկ այ­սօր Փա­շի­նյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նը պա­հան­ջե­լու ինչ հիմ­քեր կա­յին ու կան։ Ինչ­պի­սի երկ­րում նա կի­րա­ռեց հա­կաօ­րի­նա­կան քայ­լեր ու զոռ­բա­յու­թյամբ ստանձ­նեց իշ­խա­նու­թյան ղե­կը ։ Փա­շի­նյանն իշ­խա­նու­թյու­նը զավ­թեց մի երկ­րում, ո­րի տն­տե­սու­թյու­նը սկ­սել էր ար­դեն շն­չել և բա­վա­կան բարձր ա­ճի տեմպ ա­պա­հո­վել։ 2018-ի ա­ռա­ջին ե­ռամ­սյա­կում ար­դեն 7 տո­կոս տն­տե­սա­կան աճ ու­նե­ցող եր­կիր ժա­ռան­գեց Փա­շի­նյա­նը, ո­րի տեմ­պե­րը գնա­լով նվա­զե­ցին, ու հի­մա նույ­նիսկ դժ­վար է պատ­կե­րաց­նել, թե ինչ վի­ճա­կում են տն­տե­սա­կան ցու­ցա­նիշ­նե­րը։ Տն­տե­սու­թյուն, որ­պես այդ­պի­սին (Անդ­րա­նիկ Քո­չա­րյա­նը կա­սեր), չկա։ Ան­գամ զա­վեշտ է, երբ հա­ջորդ տար­վա բյու­ջե է հաս­տատ­վում պա­տե­րազ­մա­կան ի­րո­ղու­թյուն­նե­րը հաշ­վի չառ­նե­լով, էլ ա­վե­լի աբ­սուրդ, որ այդ ֆի­նան­սա­կան փաս­տաթղ­թում շա­րու­նա­կում է սր­բու­թյամբ պահ­պան­վել պարգևատ­րում­նե­րի ֆոն­դը։


Մինչ 2018-ի ապ­րիլ Հա­յաս­տա­նում դա­տաի­րա­վա­կան հա­մա­կար­գում բա­զում խն­դիր­ներ կա­յին, սա­կայն ոչ մի պաշ­տո­նյա ի­րեն այն­քան ան­դաս­տիա­րակ չէր պա­հի, որ ողջ ար­դա­րա­դա­տու­թյան ո­լոր­տի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րին հայ­տա­րա­րեր «վնգս­տա­ցող­ներ», ինչ է, թե իր քիմ­քին հա­ճե­լի ո­րո­շում­ներ դա­տա­րան­նե­րը չէին կա­յաց­նում։ ՈՒ­ժա­յին կա­ռույց­նե­րի ա­ռա­քե­լու­թյու­նը եր­բեք այդ­քան գետ­նա­տա­րած չի ե­ղել, ինչ­պես այ­սօր է։ Հա­յաս­տա­նի ան­կա­խու­թյան բո­լոր տա­րի­նե­րին ԱԱԾ-ն այդ­քան նոր պե­տեր չէր տե­սել, իսկ հա­մա­կար­գից պատ­րաստ­ված կադ­րե­րի այդ­քան ար­տա­հոսք երբևէ չէր ե­ղել, ինչ­քան 2,5 տա­րում։


Մինչ 2018-ը կր­թա­կան հա­մա­կար­գը շատ խն­դիր­ներ ու­ներ, բայց ոչ մե­կի մտ­քով չէր ան­ցել հա­յոց պատ­մու­թյան, հայ գրա­կա­նու­թյան, հայ ե­կե­ղե­ցու պատ­մու­թյան հետ վար­վել թշ­նա­մու նման, ա­մեն տեղ վե­րաց­նել «հայն» ու «հայ­կա­կա­նը», մշա­կույ­թը հա­վա­սա­րեց­նել «Հու­զանք ու զանգ» ներ­կա­յաց­մա­նը, պե­տա­կան բո­լոր ինս­տի­տուտ­նե­րի աշ­խա­տան­քը կաթ­վա­ծա­հար ա­նել, գոր­ծա­ռույթ­նե­րը տե­ղա­փո­խել ֆեյս­բու­քյան հար­թակ և եր­կի­րը ղե­կա­վա­րել ֆեյ­քե­րով։
Ոչ մի ղե­կա­վա­րի ձեռք չի գնա­ցել ստո­րագ­րե­լու մի փաս­տա­թուղթ, ո­րով հայ­րե­նի­քի մի մա­սը հան­ձն­վի թշ­նա­մուն. գե­րա­դա­սել են հե­ռա­նալ, քան նման դա­վա­ճա­նու­թյան տակ ստո­րագ­րել։ Սա­կայն այ­սօր­վա ղե­կա­վա­րը ոչ միայն ստո­րագ­րել է, այլև դրա­նից հե­տո զայ­րույ­թից ու ցա­վից խեն­թա­ցած մարդ­կանց ա­սում է` մի 6 ա­միս էլ թո­ղեք վա­յե­լեմ այս պաշ­տո­նը։


Եր­կի­րը խոր ճա­հի­ճը նե­տած, մարդ­կանց ող­նա­շա­րը ջար­դած, ազ­գա­յին ար­ժա­նա­պատ­վու­թյու­նը գետ­նին հա­վա­սա­րեց­րած, Ար­ցա­խը կա­պի­տու­լաց­րած մար­դու հետ դուք օ­րեն­քի լեզ­վո՞վ եք խո­սում, բա­րո­յա­կա­նու­թյան դա­սե՞ր եք տա­լիս, հոր­դո­րում եք ինք­նա­կամ հե­ռա­նա՞լ։ Օ­ծա­նե­լի­քի ու բռ­նա­կի հար­ցով միայն ան­հան­գս­տա­ցած մարդ­կանց դուք ի՞նչ եք փոր­ձում հաս­կաց­նել, որ հայ­րե­նի­քը բարձր ար­ժե՞ք է։ Այն հայ­րե­նի­քը, ո­րը նրանց հա­մար դժ­բախտ ու դժ­գույն է, այ­սինքն՝ ոչ­պետ­քա­կան բան։ Երևում է՝ ընդ­դի­մու­թյունն էլ մինչև վերջ չի հաս­կա­ցել, թե ում կամ ինչ տե­սա­կի դեմ է պայ­քա­րում։


Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ

Դիտվել է՝ 8880

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ