Քու այն ներողամիտ աչքերուն ու ժպիտին արժանանալու համար՝ տուի, ինչ որ ունէի: Տուի աղքատին, տուի զրկուածին, տուի բոլորին եւ, սակայն, այդ բոլորին մէջ Քեզ չգտայ, Տէ՜ր:
Երբ վերադարձայ խնճոյքին, տեսայ, որ գինիին ու կիներուն մարմնեղէն համանուագը, որ տարածուած էր մարմնիս մէջ, դանդաղեցաւ, եւ հետզհետէ աւելի պայծառացաւ ծանր դէմքը մուրացկանին:
Ես կը զգամ յաւիտենականութիւնը, երբ պատճառ կþըլլամ երանութեան բարեկամին, հեռաւորին, անծանօթին, անկեալին, հիւանդին, հարուստին ու աղքատին: Այն ատեն անոնց դէմքերուն վրայ կարծես Քու ժպիտին գծերը կը տեսնեմ, Տէ՜ր:
Ինչպէ՞ս զգալ քայքայումը այդ երանութեան, մոխրանալը իմ բոցեղէն երազներուն եւ հատնումը Քու շունչին:
Երբ ցորենահատը հողին մէջ կþիյնայ, անոր մէջ կը սկսի խլրտիլ մարմնային տենչ մը, որ յաւիտենականութիւնն է: Այդ տենչանքն է, որ սերմին մէջ կը պայթի թաքնուած երազին պէս՝ կանանչ ու ոսկեգոյն:
Աշխարհաքաղաքական տեսության մեջ կա մի մոտեցում, որը, կարծում եմ, մշտապես արդիական է, այն է՝ եթե գերտերությունը գեոտնտեսական շահեր է հետապնդում որևէ տարածքում, ապա խոչընդոտում է այդտեղի ավտոխտոն ժողովուրդների անկախացմանը...