«Կան մարդիկ, որոնք բացարձակապես ոչինչ են ու վարչապետի շնորհիվ են քաղաքականության մեջ, ԱԺ-ում, ինչպես, օրինակ, Արարատ Միրզոյանը»
01.05.2020 | 00:42
Մեր երկրի պետական ինստիտուտների արժեքն այնքան է ընկել, որ խորհրդարանը դարձել է փողոցային մակարդակի հայհոյանքների վայր, իսկ ԱԺ ղեկավարությունն էլ անձամբ է փողոցում ծեծկռտուք հրահրում։ Երբեմնի կուսակիցներ Ալեն Սիմոնյանն ու Արթուր Դանիելյանն այսօր տարբեր ճամբարում են, բայց հին խնդիրները չեն մոռացվել։ Նրանց վեճի առարկան մի կողմ թողնելով, նախկին ՔՊ-ական, Շիրակի պետական համալսարանի դասախոս ԱՐԹՈՒՐ ՀԱՄԲԱՐՁՈՒՄՅԱՆԻ հետ փորձենք հասկանալ, թե ինչ է կատարվում իր երբեմնի կուսակցության, նրա ներկա ու նախկին անդամների հետ։
-Նորմա՞լ է, որ փողոցում ԱԺ փոխխոսնակը ծեծկռտուք է հրահրում։
-Չգիտեմ՝ Ալեն Սիմոնյան, թե Հրանտ Դովլաթյան ասեմ, (սա նրա ֆեյքի անունն է), հնձում են այն, ինչ ցանել են։ Իսկ իրենք ցանել են քամի, հիմա փոթորիկ են հնձում։ Երկու տարի ՔՊ-ականները ֆեյքերի միջոցով իրենց ընդդիմախոսների հասցեին ամենակեղտոտ հայհոյանքները, զրպարտություններն են տարածել ու օրերից մի օր այդ ամենն իր միսուարյունն էր ստանալու։ Վերջերս երբ «Հրանտ Դովլաթյանին» հարցրին, թե ինչու են իրենք իրենց ընդդիմախոսներին կապում նախկին ռեժիմի, Ռոբերտ Քոչարյանի, Սերժ Սարգսյանի հետ, նա ուղիղ, անկեղծ հայտարարեց, թե այդպես պաշտպանվում են ու այդ մեթոդը բավական արդյունավետ է։ Ընդամենը մի քանի օր անց նույն անձը Ֆեյսբուքում գրառում է անում, թե Արթուր Համբարձումյանին բռնել են Սերժ Սարգսյանի հետ կապի մեջ ու հեռացրել կուսակցությունից։ Հիմա եթե նման կեղծ տեղեկություն է տարածվում, ի՞նչ եք կարծում, դա երբևէ չպե՞տք է իր բացասական հետևանքներով արձագանք ունենա և գործողությունների հիմք դառնա։ Եթե Ալեն Սիմոնյանն իմ դիմաց էլ դուրս գար, միգուցե նույն իրավիճակում հայտնվեր։ Սակայն իրավիճակի պատասխանատուն կլինեի ոչ թե ես, այլ Ալեն Սիմոնյանը, որովհետև հենց իրենք են տարածում կեղտոտ, անպատասխանատու հերյուրանքներ, այդ թվում` իրենց նախկին թիմակիցների հասցեին։
-Ինչու՞ է հենց Ալեն Սիմոնյանը միշտ հայտնվում ինտրիգների կենտրոնում, ինչու՞ է միշտ նրան վերապահված իշխանության երեսը «մաքրելու» գործը։
-Ժամանակին անգամ մի գրառում էի արել այդ անձի հետ կապված, թե երբ անկողին է մտնում, ֆիքսու՞մ է, թե ում անունով է այնտեղ հայտնվում՝ ի՞ր, թե՞ իր ֆեյքերի։ Իրենք ոչ մի հեղափոխություն էլ չեն արել, միակ բանը, որ արել են, սեռական հեղափոխությունն էր։ Իսկ Ալեն Սիմոնյանին թվում է, թե վարչապետին հավատարմություն ցուցաբերելու լավագույն ձևը սա է։ Այսօր նա «Իմ քայլում» վարչապետի ամենահավատարիմներից է, բայց այս պարագայում դժվար է ասել՝ լա՞վ է, թե՞ վատ լինել ամենահավատարիմ մարդը։ Գուցե ավելի լավ է վարչապետից հնարավորինս մեծ հեռավորությու՞ն պահպանել։ Կան մարդիկ, որոնք բացարձակապես ոչինչ են ու հենց վարչապետի շնորհիվ են քաղաքականության մեջ, ԱԺ-ում, ինչպես, օրինակ, Արարատ Միրզոյանը, որն այսօր որոշակի «դիստանցիա» է պահում, որպես անվտանգության բարձիկ, հետագայի համար։ Կան նաև հրանտդովլաթյանների տիպի անձինք էլ, որոնք ամեն կերպ փորձում են իրենց հավատարմությունը ցույց տալ Փաշինյանին։ Երկու դեպքում էլ բարոյականության տարր չկա, բայց այդուհանդերձ, դժվար է ասել, թե նրանցից որ մեկն է «բարոյական», ճիշտ վարվում։
-Ի դեպ, այս ծեծկռտուքին նախորդել էր ԱԺ-ում հայտնի բանավեճը՝ կրկին անպարկեշտ արտահայտություններով, խորհրդարանու՞մ էլ «հեղափոխականները» նոր որակ են բերում։
-Սպասել, որ այս կազմով խորհրդարանում տեղի կունենան քաղաքական լուրջ քննարկումներ, մեծ լավատեսություն կլիներ։ Ավելին, միամտությամբ զուգակցվող լավատեսություն։ Քչերը, տեսնելով այս խորհրդարանի պատկերը, կարող են մտածել, թե այնտեղ կարող է քաղաքական միտք լինել, քաղաքական հարթության մեջ բավավեճ տեղի ունենալ լուրջ թեմաների շուրջ։ Երբ այդպիսի բանավեճ չկա, պետք է լինի այլ որակի բանավեճ, մեկը մյուսին մեղադրի գող լինելու, գողերի հետ համագործակցելու մեջ, սեռական բնույթի արտահայտություններ իրեն թույլ տա։ Մի բան պիտի անեն, որ ցույց տան, թե խորհրդարանն իբր աշխատում է։ Այնինչ, ըստ էության, այսօր խորհրդարանը սահմանադրությունից դուրս գործող մարմին է, որովհետև ունի սահմանադրությամբ արձանագրված գործառույթներ, որոնք խիստ թերի է կատարում կամ ընդհանրապես չի կատարում։
-Երկու տարի շարունակ գեներացված բացասական էներգիան ինչի՞ է հանգեցնելու։
-Ընդդիմախոսներին պատասխանելու միակ զենքը նախկինների հետ առնչությունն է։ Իրենք էլ են դա խոստովանում։ Այդպես են պաշտպանվում ու նսեմացնում ընդդիմախոսներին, անտեսում իրական քննադատությունը։ ՈՒշ, թե շուտ այս քաղաքականությունը հանգեցնելու է տխուր ավարտի։ Ավելի պատկերավոր ասեմ։ Մենք հիմա գործ ունենք պարտապանի սինդրոմի հետ։ Երբ հասարակությունում բացասական մեծ էներգիա է գեներացվում, հետաքրքիր հարաբերություններ են առաջանում պարտապանի և պարտատիրոջ միջև։ Երբ մեկը մյուսին պարտք է, զանգում է, պարտքն է ուզում, պարտապանը կարող է որոշակի կրիտիկական իրավիճակ նկարագրել, ու պարտատերը բարոյական առումով դժվարություններ կունենա պարտքը հետ պահանջելու հարցում։ Հիմա քաղաքականության մեջ պարտատերը Հայաստանի ժողովուրդն է, իսկ պարտապանը՝ իշխանությունը, որը ժողովրդին լավ կյանք է պարտք։ Սա իրենց լոզունգն է։ Որքան շատ են բացասական մթնոլորտ ստեղծում, այդքան ժողովուրդն իր պարտքը պահանջելու հարցում որոշակի բարոյական խնդիրներ է ունենում, այսինքն՝ հիմա պետք չէ արագ հետ պահանջել պարտքը, սպասենք, երկրում հակահեղափոխականներ, սևեր կան։ Իսկ այդ բացասական էներգիան միշտ պետք է, որպեսզի հանրությանը կառավարեն։ Մարդկանց պառակտելով փորձում են իրենց իշխանության ժամկետը մի քիչ էլ ավելացնել։ Չնայած, մեծ հաշվով, իշխանություն էլ չունեն, որովհետև այսօր Հայաստանում անարխիա է։ Պետության կառավարումն իրականացվում է ցածր ու միջին օղակների կողմից։
-Խնդիրը ոչ միայն հասարակության պառակտման մեջ է, այլև իշխանության։ Ինչու՞ են հակասությունները մեծացել իշխանությունում։
-Ներսում երկու տարի առաջ միասնականություն կար, բայց դա ոչ թե գաղափարի կամ ծրագրի շուրջ էր, այլ վարչապետի, որը ժամանակին հանրային վստահություն էր վայելում։ Փաշինյանի վարկանիշի կտրուկ անկմանը զուգահեռ նրա շրջապատում հայտնված մարդիկ սկսում են «ցվրվել»։
-Եվ ներքին խնդիրների ծանրությունը, և արտաքին մարտահրավերները հաշվի առնելով, ի՞նչ եք կարծում, այս իշխանությունը կկարողանա՞ այդ ամենից գլուխ հանել։
-Իշխանությունը շատ վաղուց չի կարող գլուխ հանել։ Միակ հույսն այն է, որ այս իշխանությունն օր առաջ հրաժարական ներկայացնի։ Արդյունավետ կառավարման հույս բացարձակ չկա, հիմա արդեն բազմաթիվ քաղաքացիների մեջ այլևս այդ ակնկալիքը չկա։ Միակ բանը, որ պետք է այս իշխանությունն անի, այն է՝ սթափ գնահատի իրավիճակն ու հեռանա։
-Այլընտրանք կա՞ այս իշխանությանը։ Եթե նրանք հեռանան, կա՞ ձևավորված մի ուժ, որը կարողանա փոխարինել այս իշխանությանը։
-Քանի որ այս իշխանությունը զրո է, զրոյի այլընտրանքը զրոն է։ Սխալ է ասել, որ այսօր Հայաստանում կա ձևավորված մի ուժ, որը հենց վաղը կարող է ստանձնել իշխանության կառավարումը և գոհացնել քաղաքացիներին։ Սակայն էականը ոչ թե քաղաքական ուժի, այլ քաղաքական գաղափարախոսության, ծրագրի բացակայությունն է, որը կհամախմբի իր շուրջ ուժերին և կառավարում կիրականացնի։ Այս երկու տարում ընդդիմադիր հատվածում այդ ծրագիրը չի գեներացվել։ Վտանգը հենց սա է։ Իհարկե, կան քաղաքական գործիչներ, որոնք պատկերացումներ ունեն կառավարման ձևի մասին, բայց դրանք ընդամենը սուբյեկտներ են, ոչ թե ձևավորված կառույցներ։ Ընդդիմությունն էլ պետք է սթափ գիտակցի իրավիճակը և օր առաջ խնդիրների մասին ձևավորված ծրագիր ներկայացնի։ Ընդդիմադիրների հռետորաբանության 90 տոկոսը Փաշինյանն է, որն ընդամենն ընթացիկ վարչապետներից մեկն է։ Երբ նա գնա, խնդիրները մնալու են։ Ընդդիմությունն էլ պիտի ծրագիր ներկայացնի, թե ինչպես է տեսնում այսօրվա իրավիճակից դուրս գալու ճանապարհները։
Զրույցը՝ Ռուզան ԽԱՉԱՏՐՅԱՆԻ
Հեղինակի նյութեր
Մեկնաբանություններ