Վիրտուալ շփում

Ինչ ուզում եք ասեք, բայց էս վիրտուալ կապը՝ Facebook կոչվող սոցիալական ցանցով, իրոք փրկություն էր գործազուրկ հայերի համար: Եվ կապ չունի՝ սեփակա՞ն ցանկությամբ են գործազուրկ, թե՞ հարկադրաբար: Ընդ որում` թե՛ ներսի, թե՛ դրսի ֆեյսբուքահայության մասին է խոսքը: Պատկերացնո՞ւմ եք, մենակությունից, սեփական անձի թերարժեքության զգացողությունից, լքվածությունից, էս անիրավ աշխարհի անարդարությունից, իշխանությունից ու ընդդիմությունից զզված ինչքան հայ կխենթանար տան չորս պատերի մեջ, եթե վիրտուալ այս տարածքը չլիներ: Չէ, ողորմի Ցուկերբերգի անցավորներին, փրկել է հայության գործազուրկ հատվածին իրական կյանքի հետ մեն-մենակ մնալու դաժան փորձությունից: Պատկերացրեք, Facebook-ը չլիներ, ու սեփական ես-ի հետ մեն-մենակ մնացած մարդը, սեփական տան խունացած հայելու առաջ, անդառնալիորեն հուսահատ ձայնով ինքն իրեն հարց տար. «Հա՞վն է ձվից արարվել, թե՞ ձուն հավից»: Իսկ հիմա, խնդրեմ, տալիս է նույն հարցը վիրտուալ տարածքում, ու գնա՜ց... Հավի ու հավկիթի արարչագործ նախասկիզբը քննող-վերլուծող-ժխտող-հաստատող ի՜նչ հեղեղ է թափվում ֆեյսբուքյան հայելու պսպղացող պատից: Ոչինչ, որ հավերժական ռեբուսն այդպես էլ չի գտնում իր պատասխանը, և ոմանք շատ անսպասելիորեն հանգում են աքլորի առաջնայնության խիստ կասկածելի վարկածին: Կարևորը դա չէ: Շատ ավելի կարևոր է միայնության սարդոստայնից ֆեյսբուքյան «բազմաբնակարան» տարածք տեղափոխվելու բերկրանքը, որ թերարժեքության զգացողության հերն անիծում, չհասկացված լինելու տվածուրիկ բարդույթն էլ ուղարկում է գրողի ծոցը:
Մի խոսքով, չգիտեմ՝ դուք ո՞նց, բայց ես շարունակելու եմ պնդել այն, ինչ արդեն ասացի. եթե ոչ ամեն օր, գոնե մեռելոցից մեռելոց ֆեյսահայության գործազուրկ հատվածը մոմ պիտի վառի Ցուկերբերգի հանգուցյալ նախնիների հիշատակին:

Լիլի ՄԱՐՏՈՅԱՆ

Հեղինակի նյութեր

• Հարափոփոխ աշխարհում ոչինչ հաստատուն գոյություն չունի
• Գավառական փահլևանություն իրական «գետնին վրա»
• Վիրտուալ դոնքիշոտներ
• Լիլի Մարտոյան․ Տրամաբանության հետ աղերս չունեցող վարկած
• Լիլի Մարտոյան. Համահարթեցում
• Լիլի Մարտոյան. Ջրից չոր դուրս բերել ջանացողների ալիբին
• Բոլորս ենք պատանդ, երկիրն էլ՝ հետը
• Ոչ միայն կնկա խելք, այլև կնոջ հոգեկերտվածք ունեցող ազգ ենք
• Շատ կարևոր մի բան փչացել է հայ հանրության ներքին մեխանիզմում
• Իշխանության եկած ամեն բախտախնդիր կարճ ժամանակ անց իրեն թագավոր է երևակայում
• Բե­կում, բայց ին­չո՞վ
• Կես ճշ­մար­տու­թ­յու­նը կեղ­ծի­քից վատ է
• Երբ լռում է դի­վա­նա­գի­տու­թ­յու­նը, ­որո­տում են թն­դա­նոթ­նե­րը
• Պա­տե­րազ­մում՝ ինչ­պես պա­տե­րազ­մում
• Մեզ խա­ղաղ օ­րե­րում հաղ­թե­լու խելք է պետք, գրո՛­ղը տա­նի
• Թե ինչ­պես ե­կավ չոր­րորդ ընտ­ր­յա­լի վերջը
• Օխլո­սը չա­փից դուրս է խե­լոք, խե­լա­ցի դե­մո­սի ձայնն էլ կա­րե­լի է խլաց­նել
• «Դմակավո՞ր», թե՞ «դիմակավոր»
• Լռության գույնը
• «Ներսիններով» ու «դրսիններով» հայրենիք չկորցնելու ժամանակն է

Մեկնաբանություններ