Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ժո­ղովր­դա­կան բա­նա­հ­յու­սութ­յու­նը նոր էջ է բա­ցում

Ժո­ղովր­դա­կան բա­նա­հ­յու­սութ­յու­նը նոր էջ է բա­ցում
20.03.2020 | 01:51
Պա­րե­տա­տունն ու պա­րե­տը պետք է զբաղ­վեն Հա­յաս­տա­նի վար­չա­պե­տի տա­րա­ծած խու­ճա­պը վե­րաց­նե­լով, հա­տուկ մար­դիկ ու­ղար­կեն նրա հետևից՝ զգու­շա­ցում­ներ ա­նե­լու հա­մար։ Այդ­պես են, չէ՞ վար­վում, ըստ ի­րենց, խու­ճապ ա­ռա­ջաց­նող լու­րե­րի առն­չու­թյամբ։
Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը եր­կու հա­կա­սա­կան դիր­քո­րո­շում է այս օ­րե­րին որ­դեգ­րել։ Հե­ռուս­տաըն­կե­րու­թյուն­նե­րից մե­կին տված հար­ցազ­րույ­ցի ժա­մա­նակ հար­ցե­րի գրե­թե կե­սին պա­տաս­խա­նե­լիս հայ­տա­րա­րում է, թե ա­մեն ինչ այ­սօր ա­նո­րոշ է, ոչ մե­կը չգի­տի, թե վա­ղը ինչ է լի­նե­լու, քանդ­վում է հին աշ­խար­հը, նորն էլ դեռ պարզ չէ։ Սա խու­ճա­պա­յին տրա­մադ­րու­թյուն չէ՞, մար­դիկ կա­րող են, չէ՞, վա­խե­նալ այդ ան­կան­խա­տե­սե­լիու­թյու­նից և օ­րի­նակ, սու­պեր­մար­կետ­նե­րը «սր­բեն-տա­նեն», ո­րով­հետև վա­ղը կա­րող է ան­հաս­կա­նա­լի վի­ճակ ստեղծ­վել։ Կա­րող են, չէ՞, մտա­ծել, որ ե­թե վաղն ա­նո­րոշ է, գո­նե այ­սօր ի­րենց քիչ թե շատ ա­պա­հո­վագ­րեն անհ­րա­ժեշտ սնուն­դով և հի­գե­նիա­յի պա­րա­գա­նե­րով։
Սա­կայն նույն Նի­կոլ Փա­շի­նյանն ա­սում է, թե խու­ճա­պի մի մատն­վեք, գա­րուն է, վա­յե­լեք ե­ղինջն ու փի­փեր­թը, ան­ձամբ սու­պեր­մար­կետ­նե­րով է ման գա­լիս, ա­սում է, թե ո­չինչ, հի­վան­դա­ցեք կո­րո­նա­վի­րու­սով, որ ի­մու­նի­տետ ձեռք բե­րեք, երկ­րորդ ան­գամ վա­րակ­վե­լիս ծանր չեք տա­նի։ Հի­մա ի՞նչ ա­նի հա­սա­րա­կու­թյու­նը, պա­րետ, ի՞նչ ա­նի Հա­յաս­տա­նի շար­քա­յին քա­ղա­քա­ցին, երկ­րի ո՞ր ղե­կա­վա­րին հա­վա­տա։ Խու­ճապ ու ա­նո­րո­շու­թյուն տա­րա­ծո՞ղ, թե՞ կո­րո­նա­վի­րու­սը ե­ղին­ջի կծո­ցով բու­ժող։
Ան­կախ այն բա­նից, թե ա­մեն հա­ջորդ օր նա­խոր­դի մտ­քե­րը հա­կա­սող ինչ հայ­տա­րա­րու­թյամբ կարթ­նա­նա Փա­շի­նյա­նը, վի­րու­սի տա­րած­ման վի­ճա­կագ­րու­թյունն ար­դեն մտա­հո­գիչ է։ Մեր երկ­րի բնակ­չու­թյան թվով պայ­մա­նա­վոր­ված նոր դեպ­քե­րը բա­վա­կան շատ են։ ՈՒ ե­թե ար­տա­կարգ դրու­թյամբ պայ­մա­նա­վոր­ված սահ­մա­նա­փա­կում­նե­րը վե­րա­բե­րում են հիմ­նա­կա­նում ԶԼՄ-նե­րին, պի­տի փաս­տել, որ իշ­խա­նու­թյան հա­կա­սա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներն ա­վե­լի են մե­ծաց­նում, Փա­շի­նյա­նը կա­սեր, ժո­ղովր­դա­կան բա­նա­հյու­սու­թյու­նը, ո­րը սահ­ման­ներ չի ճա­նա­չում։ Այ­սինքն, ԶԼՄ-նե­րը կաշ­կանդ­ված են, պաշ­տո­նյա­նե­րի խոս­քը` ոչ վս­տա­հե­լի, տա­կը մնա­ցին ժո­ղովր­դի շր­ջա­նում հյուս­վող տա­րա­տե­սակ լու­րե­րը, ո­րոնք հաս­տատ հօ­գուտ իշ­խա­նու­թյան չեն։
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱՆ
Դիտվել է՝ 7210

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ