Հերթական տարին փակում ենք հայրենիքի մի հատվածի կորստով, բայց իշխանության դիրքերի ամրապնդմամբ։ Սա նվազագույնը տարօրինակ է։ Բայց այս տարօրինակությունը բացառապես հասարակական անտարբերությամբ պայմանավորելը ավելի տարօրինակ է։ Ասել թե մարդիկ մի տեսակ անտարբեր են դարձել սեփական հայրենիքի, սեփական երկրի ապագայի նկատմամբ, գուցե ճշմարտության բաղադրիչ ունի, ի վերջո վայրի անհատապաշտությունը մեզ էլ չի շրջանցել, բայց և այնպես դա չէ հիմնական պատճառը տարօրինակությունը հիմնավորելու հարցում։

Հարևան սուլթանատի կիրթ և կառուցողական սուլթանը հայտարարել է 2024 թվականին արտահերթ ընտրություններ կատարելու որոշման մասին։

Փաշինյանի կառավարման ամեն տարվա ընթացքում, միայն պաշտոնական տվյալներով, Հայաստանի պետական պարտքն ավելացել է մոտ մեկ միլիարդ դոլարով:

Փաշինյանը երևի եվրոպացիներից հավաստիացումներ է ստացել, որ Հայաստանում ինչ հակաժողովրդական, հակաքաղաքակրթական այլանդակություններ էլ անի՝ արձագանք չի լինելու:

Երևանը, ավելի ճիշտ, Հայաստանի և հայերիս թիվ 1 ներքին թշնամի Նիկոլի իշխանությունը ու Բաքուն օրերս պայմանավորվեցին ոչ միայն գերիների և բանտարկյալների մի մասի փոխանակման և փոխվստահության շուրջ:

Նորանկախ Հայաստանում միշտ փորձել եմ ձեռնպահ մնալ ընդդիմությանը քննադատելուց։ Երբեմն, երբ չեմ դիմացել, մեղմ եմ քննադատել։

Վերջերս թրքական շահեր սպասարկողները Գյումրիում հերթական կեղծ թեզն են շրջանառության մեջ դրել:

Հայաստանի Հանրապետությունում ընտրություններով երբեք իշխանություն չի փոխվել, քիչ թե շատ արդար են եղել տեղական ընտրությունները։ Սակայն «ժողովրդավարության բաստիոնում» ՏԻՄ ընտրություններ անցկացնելու իմաստը կորել է, քանզի ընտրված համայնքապետերին հետո ՔՊ-ն տարբեր ձևերով պաշտոնանկ է անում՝ տեղը յուրային նստեցնելով; Ճիշտ կլինի, որ Նիկոլ Փաշինյանը, բռնապետ Իլհամ Ալիևի նման, տարածքների վարչական ղեկավարներ նշանակի, պետբյուջեից փող չծախսեն տեղական ընտրություններ կազմակերպելու համար։

Այս իշխանության քաղաքականության հիմքը եղել է և կա ՀՀ տարածքային ամբողջականության խախտումը՝ խաղաղությամբ փաթեթավորված թեզով, որը ոչ այլ ինչ է, քան ռազմաքաղաքական խարդախություն։

Նիկոլ Անհողի երկու թիմակիցները՝ Ալենը և դաշնամուր «չալող» Վահագն անունով թյուրիացությունը, անդրադառնալով Արցախյան հիմնահարցին տարբեր տեսակետներ են հայտնել Արցախի հարցի լուծման ժամանակագրության առումով՝ բացահայտ ցույց տալով, որ թիմակիցներ լինելով նույն հարցի վերաբերյալ տարբեր կարծիքներ հայտնելով իրենք են հայտնվում հիմար և ծիծաղելի վիճակում և փնթի են: