Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Հե­րո­սա­կան ճա­նա­պարհ ան­ցած մարդ­կանց համ­բե­րու­թ­յան բա­ժա­կը լց­վել է»

«Հե­րո­սա­կան ճա­նա­պարհ ան­ցած մարդ­կանց համ­բե­րու­թ­յան բա­ժա­կը լց­վել է»
06.09.2019 | 00:13

Մեր երկ­րի ներ­քա­ղա­քա­կան վի­ճա­կը չի հան­դարտ­վում, ա­մեն օր դժ­գո­հու­թյան նոր օ­ջախ է ա­ռա­ջա­նում, հնե­րի ու նո­րե­րի կռիվն էլ շա­րու­նակ­վում է։ Այս ա­մե­նին գու­մար­վում են նոր ո­րո­շում­ներ, ո­րոնք հան­րա­յին կյանքն ա­վե­լի են ա­լե­կո­ծում։ Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի շուրջ հան­րա­յին բո­ղո­քին հա­ջոր­դեց Ա­մուլ­սա­րի խն­դի­րը, և աղ­մու­կը փոր­ձե­ցին մա­րել հեր­թա­կան քրեա­կան գոր­ծով։ Այս ա­մե­նին զու­գըն­թաց նոր թափ է ա­ռել Հա­յաս­տա­նի ղե­կա­վար կազ­մի ու Ար­ցա­խի գե­նե­րալ­նե­րի միջև լար­վա­ծու­թյու­նը։ Հի­շա­տակ­ված խն­դիր­նե­րի շուրջ զրու­ցում ենք ա­զա­տա­մար­տիկ ԳԵ­ՎՈՐԳ ԳԵ­ՎՈՐ­ԳՅԱ­ՆԻ հետ, ո­րը ևս ակ­տիվ մաս­նակ­ցում է Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիա­յի դեմ ստո­րագ­րա­հա­վա­քի աշ­խա­տանք­նե­րին։

-Ար­դա­րա­դա­տու­թյան նա­խա­րա­րը հայ­տա­րա­րեց, որ այս նս­տաշր­ջա­նում Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիան չի ընդգրկվի։ Սա հան­րա­յին բո­ղո­քը հան­դար­տեց­նե­լու փո՞րձ է, հնա­րա­վո՞ր է, որ ա­նակն­կալ կեր­պով նո­րից օ­րա­կարգ բեր­վի խն­դի­րը։
-Ար­դա­րա­դա­տու­թյան նա­խա­րարն ա­սաց, որ այս տա­րի չեն հասց­նի հար­ցը ԱԺ-ի քն­նարկ­մա­նը ներ­կա­յաց­նել։ Ա­սել է՝ նրանք չեն հրա­ժար­վում հար­ցից, ո­րը Հա­յաս­տա­նի հա­մար սո­դոմ-գո­մոր է նշա­նա­կում։ Իսկ չե­ղար­կե­լու մա­սին իշ­խա­նու­թյու­նը ոչ մի բառ չի ա­սում։ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նի ձե­ռագ­րին հետևե­լով, կա­րե­լի է ա­սել՝ ինչ-որ պա­հի նա հար­ցից նա­հան­ջում է, հե­տո ա­րագ վե­րա­դառ­նում այդ խնդ­րի լուծ­մա­նը։ Այ­սինքն, չար­ժե հիմք ըն­դու­նել այս իշ­խա­նու­թյան հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը և հա­մա­րել, թե խն­դի­րը կար­գա­վոր­վել է։ Ժո­ղո­վուր­դը պետք է տեր կանգ­նի իր ստո­րագ­րա­հա­վա­քին, ոչ մի հան­գա­մանք չպետք է դրան խո­չըն­դո­տի։
-Ակ­տի­վո­րեն շա­րու­նակ­վե­լու՞ է ստո­րագ­րա­հա­վա­քը։
-Բնա­կա­նա­բար, մենք թույլ չենք տա, որ այդ կոն­վեն­ցիան Հա­յաս­տա­նում վա­վե­րաց­վի, ինչ ոս­կե սա­րեր էլ մեր երկ­րին խոս­տա­նան։
-Ան­կախ հա­սա­րա­կու­թյան դժ­գո­հու­թյու­նից, Դուք կար­ծում եք, որ իշ­խա­նու­թյու­նը գնա­լու՞ է կոն­վեն­ցիան վա­վե­րաց­նե­լու ճա­նա­պար­հով։
-Այ­սօր իշ­խա­նու­թյունն ա­սում է, թե սա ստո­րագ­րել են նա­խորդ­նե­րը։ Ե­թե դուք ա­սում եք, թե հե­ղա­փո­խու­թյուն է ե­ղել, կա­րող եք չե­ղար­կել բո­լոր ստո­րագ­րու­թյուն­նե­րը, ո­րոնք դեմ են մեր սահ­մա­նադ­րու­թյա­նը։ Ի­րա­կա­նում ԵԽ-ի ան­դամ եր­կր­նե­րը նման կոն­վեն­ցիա­ներ ստո­րագ­րում են, բայց դա ա­մենևին չի նշա­նա­կում, որ ի­րենց երկ­րում դրա վա­վե­րա­ցու­մը պար­տա­դիր բնույթ պետք է կրի։ Մինչ­դեռ Փա­շի­նյա­նի իշ­խա­նու­թյու­նում այս հար­ցը դի­տարկ­վում է ա­ռաջ­նա­հեր­թու­թյուն։ Վա­վե­րաց­ման գոր­ծըն­թա­ցի մեկ­նար­կը տվեց Փա­շի­նյա­նը, և հենց նա պետք է դա չե­ղար­կի։ Այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյունն ա­պազ­գա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյուն է վա­րում։ Նրանց քայ­լե­րը, ո­րո­շում­ներն աս­վա­ծի լա­վա­գույն ա­պա­ցույցն են։ Ստամ­բու­լյան կոն­վեն­ցիան, Ա­մուլ­սա­րը, Ար­ցա­խի խն­դի­րը մեր պե­տա­կա­նու­թյան, երկ­րի, ժո­ղովր­դի հա­մար կեն­սա­կան հար­ցեր են։ Չեմ կա­րող մաս­նա­գի­տա­կան տե­սան­կյու­նից դի­տար­կել Ա­մուլ­սա­րի հար­ցը, բայց դա ևս լուրջ ու էա­կան խն­դիր է մեզ հա­մար։ Շատ եր­կր­ներ կան, ո­րոնք ու­նեն հա­րուստ հա­նա­ծո­նե­րով ըն­դերք, բայց չեն շտա­պում այն շա­հա­գոր­ծել, քա­նի որ կա­րող են վնաս հասց­նել շր­ջա­կա մի­ջա­վայ­րին։ Այ­սինքն, հան­քար­դյու­նա­բե­րու­թյու­նը չէ միայն, որ կա­րող է երկ­րի զար­գաց­ման խթան հան­դի­սա­նալ, շատ այլ ո­լորտ­ներ կան։ Ի վեր­ջո, մենք 10-20 տար­վա հա­մար չենք եր­կիր կա­ռու­ցում։ Այս խն­դի­րը պետք է լուծ­վի հօ­գուտ մեր երկ­րի ա­ռողջ սերն­դի։
-Ին­չո՞վ է պայ­մա­նա­վոր­ված այն հան­գա­ման­քը, որ տևա­կան ժա­մա­նակ իշ­խա­նու­թյու­նը չի կա­րո­ղա­նում այս հար­ցում հս­տակ ո­րո­շում կա­յաց­նել՝ շա­հա­գոր­ծե՞լ հան­քը, թե՞ ոչ։
-Կան բա­ցա­հայտ ճն­շում­ներ։ Ե­թե նախ­կին իշ­խա­նու­թյան ժա­մա­նակ այդ ճն­շում­նե­րը մա­սամբ էին աշ­խա­տում, այս իշ­խա­նու­թյուն­ներն ընդ­հան­րա­պես ող­նա­շար չու­նեն, որ­պես­զի այդ ճն­շում­նե­րին դի­մա­կա­յեն, չու­նեն պե­տա­կան մտա­ծո­ղու­թյուն, որ­պես­զի խու­սա­փեն ճն­շում­նե­րից։
-Իշ­խա­նու­թյան հա­մար այս հարցն այն­քան կարևոր չէ, որ­քան, օ­րի­նակ, Գա­գիկ Խա­չատ­րյա­նի քրեա­կան գոր­ծը։ Այս մա­սին հայ­տա­րա­րեց ԱԺ փոխ­խոս­նակ Ա­լեն Սի­մո­նյա­նը։
-Չեմ ու­զում անդ­րա­դառ­նալ մեր փոք­րիկ իշ­խա­նա­վոր­նե­րին, ո­րով­հետև բո­լո­րը փո­փո­խա­կան են ու ան­լուրջ, ի­րենց մեկ­նա­բա­նու­թյուն­ներն էլ են ան­լուրջ։ Ինչ­պե՞ս կա­րող է պե­տա­կան պաշ­տո­նյա­յին, ԱԺ փոխ­նա­խա­գա­հին չհու­զել Ա­մուլ­սա­րի հար­ցը, ու նա ինչ-որ քրեա­կան գործ ա­վե­լի շատ կարևո­րի։ Աբ­սուրդ է։
-Մեր իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը շա­րու­նա­կում են թեժ պա­հել մեկ այլ ուղ­ղու­թյուն ևս՝ Ար­ցա­խի բարձ­րաս­տի­ճան զին­վո­րա­կան­նե­րի հետ «կրա­կա­հեր­թը» նոր ե­րանգ­ներ է ստա­նում։ Վի­տա­լի Բա­լա­սա­նյա­նի վեր­ջին հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի առն­չու­թյամբ կա­ռա­վա­րու­թյան կոշտ պա­տաս­խա­նը չու­շա­ցավ։ Նա­խընտ­րա­կան այս շր­ջա­նում Ար­ցա­խում լար­վա­ծու­թյան նոր ա­լիքն ու՞մ է հար­կա­վոր։
-Ար­ցա­խի հե­րոս, գե­նե­րալ-մա­յոր Վի­տա­լի Բա­լա­սա­նյա­նի հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րը Հա­յաս­տա­նի՝ չա­փերն ան­ցած իշ­խա­նու­թյան հա­մար­ժեք գնա­հա­տա­կանն էին։ Այ­սօր Նի­կոլ Փա­շի­նյանն իր քայ­լե­րի հա­մար ար­ժա­նա­պա­տիվ պա­տաս­խան է ստա­նում Ար­ցա­խից՝ ի դեմս Վի­տա­լի Բա­լա­սա­նյա­նի։ Որ­քա՞ն կա­րե­լի է այս ա­մե­նը հան­դուր­ժել։ Հե­րո­սա­կան ճա­նա­պարհ ան­ցած մարդ­կանց (ո­րոնք ի­րենց կյան­քը վտան­գե­լով ա­զա­տագ­րե­ցին Ար­ցա­խը, միևնույն ժա­մա­նակ պա­հե­լով այ­սօր­վա իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի տու­նու­տե­ղը, փր­կե­լով նրանց նոր ցե­ղաս­պա­նու­թյու­նից, փաստ է, չէ՞, որ թշ­նա­մին միայն Ար­ցա­խով չէր սահ­մա­նա­փակ­վի, ու այ­սօր­վա մեծ-մեծ խո­սող իշ­խա­նիկ­ներն այլևս չէին լի­նի), համ­բե­րու­թյան բա­ժա­կը լց­վել է, ար­դեն ցույց են տա­լիս, որ այս­պես չի կա­րե­լի շա­րու­նա­կել։
-Այս ա­մե­նին նա­խոր­դել էր կա­ռա­վա­րու­թյան այն ո­րո­շու­մը, ըստ ո­րի եր­կու ՀԿ-ի բյու­ջեից գու­մար է տր­վում, որ­պես­զի ար­ցա­խյան ընտ­րու­թյուն­նե­րում դի­տոր­դա­կան ա­ռա­քե­լու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նեն։
-Ինչ­պե՞ս հաս­կա­նալ այն փաս­տը, որ բյու­ջեի գու­մար­նե­րով Ար­ցախ են գոր­ծու­ղում եր­կու դի­տոր­դա­կան ա­ռա­քե­լու­թյուն, ո­րոնք ֆի­նան­սա­վոր­վում են Սո­րո­սի «Բաց հա­սա­րա­կու­թյուն» հիմ­նադ­րա­մի կող­մից։ Իսկ փաստ է, որ այս հիմ­նադ­րամն ամ­բողջ աշ­խար­հում հայտ­նի է ա­պազ­գա­յին գա­ղա­փար­նե­րի տա­րած­մամբ։ Երբ այս կա­ռույց­նե­րը Հա­յաս­տա­նից «ար­տա­հա­նում» ես Ար­ցախ, ի՞նչ պի­տի ա­նի այն­տե­ղի ժո­ղո­վուր­դը, սպա­սի, տես­նի, թե ինչ­պե՞ս է Ար­ցա­խը կորց­նում։
-Հա­տուկ քա­ղա­քա­կա­նու­թյու՞ն եք տես­նում այս ա­մե­նում, որ­պես­զի Ար­ցա­խը ևս ներ­քա­շեն «հե­ղա­փո­խա­կան» ի­րա­րանց­ման մեջ։
-Նի­կոլ Փա­շի­նյանն իր հար­ցազ­րույց­նե­րում այդ մա­սին բա­ցա­հայտ խո­սում է։ Նա է, չէ՞, հայ­տա­րա­րել, որ Ար­ցա­խի ներ­կա­յիս իշ­խա­նու­թյան հետ կան ան­հա­մա­ձայ­նու­թյուն­ներ, ո­րոնք կվե­րաց­վեն ընտ­րու­թյուն­նե­րից հե­տո։ Դրա հա­մար այն­տեղ է գոր­ծու­ղում սո­րո­սա­կան­նե­րին, ո­րոնք քան­դում են ազ­գա­յին գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյու­նը։ Ի՞նչ ուժ է նա ու­զում Ար­ցա­խում բե­րել, ա­ռանց իզ­մե­րի՞, ա­ռանց ազ­գա­յին գա­ղա­փա­րա­խո­սու­թյա՞ն։ Երբ Ար­ցա­խի ան­կա­խու­թյան օրն է շնոր­հա­վո­րում ու գրում է, թե խոր­հր­դա­յին Ադր­բե­ջա­նից ան­կա­խա­ցավ Ար­ցա­խը, ի՞նչ է ու­զում ա­սել։ Դու ՀՀ-ի թիվ մեկ պա­տաս­խա­նա­տուն ես, Ար­ցա­խի անվ­տան­գու­թյան ե­րաշ­խա­վո­րը, ինչ­պե՞ս ես քեզ թույլ տա­լիս նման բա­ներ գրել։ Այս գրա­ռու­մը փաս­տում է, որ մենք ոչ ա­զա­տագ­րա­կան պայ­քար, ոչ բազ­մա­թիվ զո­հեր, ոչ հաղ­թա­նակ ենք ու­նե­ցել, ան­գամ թշ­նա­մի էլ չենք ու­նե­ցել, իսկ Ադր­բե­ջանն էլ այն­քան ժո­ղովր­դա­վա­րա­կան եր­կիր էր, որ ար­ցախ­ցին փոր­ձեց ինք­նո­րոշ­վել, ի­րենք էլ ա­սա­ցին՝ ա­րեք, ինչ ու­զում եք։ Սա ա­պազ­գա­յին քա­ղա­քա­կա­նու­թյան հեր­թա­կան օ­րի­նակն է։ Որ­պես­զի այս քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն իր վերջ­նա­կե­տին հաս­նի, պետք է ժո­ղովր­դին նա­խա­պատ­րաս­տել, զգաց­մունք­նե­րը բթաց­նել, պո­պու­լիս­տա­կան հայ­տա­րա­րու­թյուն­ներ ա­ջու­ձախ շաղ տալ, շոու­ներ ա­նել, քրեա­կան գոր­ծեր հա­րու­ցել։ Փա՜ռք Աստ­ծո, Ար­ցա­խում կան ա­ռողջ ու­ժեր, ո­րոնց պետք է սա­տա­րել, որ­պես­զի Փա­շի­նյա­նին սա­տա­րող ու­ժե­րը չհայ­տն­վեն այն­տեղ։ Այ­լա­պես այդ քա­ղա­քա­կա­նու­թյունն Ար­ցա­խը կկոր­ծա­նի։
-Ա­սել կու­զի, Փա­շի­նյա­նը ցան­կա­նում է Ար­ցա­խում ու­նե­նալ վե­րահս­կե­լի իշ­խա­նու­թյուն, որ հա­կա­մար­տու­թյան լուծ­ման իր տար­բե­րակն ան­խո­չըն­դոտ ի­րա­կա­նաց­նի՞։
-Երբ Ար­ցա­խում լի­նի Փա­շի­նյա­նի վե­րահս­կո­ղու­թյունն ու­նե­ցող իշ­խա­նու­թյուն, այդ պա­հին մենք կորց­նե­լու ենք ոչ միայն Ար­ցա­խը, այլև Հա­յաս­տա­նը։ Հայ ժո­ղո­վուր­դը սա պետք է հս­տակ գի­տակ­ցի, այս հար­ցում բա­ցար­ձա­կա­պես կապ չու­նի հին, թե նոր իշ­խա­նու­թյուն ես։ Այս ա­մե­նից պետք է դուրս գալ ու հաս­կա­նալ երկ­րի ու պե­տա­կա­նու­թյան շա­հը, կարևո­րու­թյու­նը, ան­ձե­րը կապ չու­նեն։ Ե­թե նախ­կի­նում կա­յին բաց­թո­ղում­ներ, սխալ­ներ, ո­րոնց պատ­ճա­ռով այս օ­րին հա­սանք, չի նշա­նա­կում, որ պետք է կոր­ծան­ման գնանք սրանց հետ։ Կապ չու­նի այն, որ հայ­տա­րա­րում են, թե նախ­կին հա­մա­կար­գում կա­յին մար­դիկ, ո­րոնց չէինք ըն­դու­նում, է՜. այս իշ­խա­նու­թյու­նում էլ բո­լո­րին անխ­տիր ժո­ղովր­դի մի զգա­լի հատ­ված չի ըն­դու­նում, բա­ցա­հայտ ա­սում է, որ Նի­կոլ Փա­շի­նյա­նը խա­բել է ի­րեն։ Ին­չու՞ այս ժո­ղովր­դի ձայ­նը չի լս­վում։ Այ­սօր հա­մազ­գես­տով մար­դու հան­դեպ հար­գան­քը սկ­սում է թու­լա­նալ։ Հա­մազ­գես­տով մար­դը ազ­գի պաշտ­պանն է, տղա­մարդ­կանց սե­րուց­քը, երկ­րի ամ­րու­թյու­նը։ Հի­մա այն մար­դիկ, ո­րոնք ի­րենց կյան­քում հա­մազ­գես­տին մո­տիկ էլ չեն ե­կել, բա­նա­կից փա­խել են, հա­գել են զին­վո­րա­կա­նի մայ­կա ու ի­րենց հե­ղա­փո­խա­կան են հա­մա­րում։ Հե­ղա­փո­խա­կան էիր, սպի­տակ մայ­կա հագ­նեիր՝ Չե Գևա­րա­յի նկա­րով։ Պա­տե­րազ­մող երկ­րում զին­վո­րա­կան հա­գուս­տը սիմ­վո­լի­կա է, իսկ այս իշ­խա­նու­թյու­նը դրա վրա սպե­կու­լյա­ցիա ա­րեց, դա­սա­լի­քի կրած կա­մուֆ­լյաժ մայ­կան սա է նշա­նա­կում։ Բա­նա­կի վե­րա­բե­րյալ միայն սնն­դից է խո­սում։ Հաս­կա­ցանք, որ կե­րակ­րի հան­դեպ ու­շա­դիր ես, բայց ինչ­պե՞ս կա­րե­լի է խո­սել բա­նա­կում աշ­խա­տա­վար­ձի բարձ­րաց­ման չա­փի մա­սին։ Ի­հար­կե, և մեր, և նրանց հե­տա­խու­զու­թյու­նը աշ­խա­տում է, բայց երբ թվով բա­ցա­հայտ ցույց ես տա­լիս զին­վո­րա­կա­նի աշ­խա­տա­վար­ձը, ո­րոշ խն­դիր­ներ, թշ­նա­մին այդ ա­մե­նը հաշ­վար­կում է։ Իսկ երբևէ մեր կա­ռա­վա­րու­թյան ղե­կա­վա­րը հաշ­վար­կե՞լ է, որ Նա­խիջևա­նում 20 հա­զա­րից ա­վե­լի զորք է կու­տակ­ված, որ սպա­ռա­զին­վում է նոր զի­նամ­թեր­քով, այդ թվում 150-200 կմ հե­ռա­հա­րու­թյամբ հր­թիռ­նե­րով, իսկ գի­տե՞ք Նա­խիջևա­նից Երևան քա­նի կի­լո­մետր է։ Ա­վե­լին, սպա­յա­կան կազ­մը Թուր­քիա­յում մեծ վե­րա­պատ­րաս­տում է ան­ցել։ Իսկ մեր իշ­խա­նա­վոր­նե­րը կա­մուֆ­լյա­ժի մայ­կա­ներ են հագ­նում ու գնում են զին­վո­րի հետ նկար­վե­լու։ Փո­խա­նակ աղ­բի կույ­տե­րի մոտ քա­ղա­քա­պե­տը գնա նկար­վի ու հայ­տա­րա­րի, թե խոս­տա­ցա մա­քուր քա­ղաք, բայց ո­չինչ չա­րե­ցի, գնում է բա­նակ, զին­վո­րի հետ է նկար­վում։ Չե՞ք ա­մա­չում։ Ադր­բե­ջա­նը, չլի­նե­լով ՀԱՊԿ ան­դամ եր­կիր, օր օ­րի լա­վաց­նում է իր հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը ՌԴ-ի հետ, իսկ մենք ոչն­չաց­նում ենք մեր ռազ­մա­վա­րա­կան գոր­ծըն­կե­րոջ հետ ար­դեն ե­ղած հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րը։ Ադր­բե­ջանն իր թուրք եղ­բոր ան­մի­ջա­կան ա­ջակ­ցու­թյամբ ՆԱ­ՏՕ-ի հետ հա­րա­բե­րու­թյուն­ներն է բա­րե­լա­վում, իսկ մե՞նք ինչ ենք ա­նում։ Մենք ոչ ՆԱ­ՏՕ-ի, ոչ ՀԱՊԿ-ի, ոչ Եվ­րո­պա­յի, ոչ ՌԴ-ի, մենք ան­գամ մեր ու Ար­ցա­խի հետ էլ չու­նենք։
-Այս շր­ջա­նում միշտ թեժ աշ­նան մա­սին են խո­սում, հնա­րա­վո՞ր է քա­ղա­քա­կան ո­րոշ ու­ժե­րի հա­մախմ­բում։
-Ո­չինչ չի կա­րե­լի բա­ցա­ռել։ Մենք բա­ժան-բա­ժան լի­նե­լու ի­րա­վունք չու­նենք։ Այ­սօր մենք եր­կիր ու պե­տա­կա­նու­թյուն ենք կորց­նում։ Այս­պես վտանգ­ված չի ե­ղել մեր պե­տու­թյունն ան­գամ ար­ցա­խյան ա­զա­տա­մար­տի տա­րի­նե­րին։ Հե­րիք են այս կա­պի­կու­թյուն­նե­րը, եր­կիր ենք կորց­նում, հաս­կա­նալ է պետք, հե­տո ուշ կլի­նի։ Դուք ոչն­չաց­նում եք պատ­մու­թյու­նը, հե­րոս­նե­րին, հե­րոս են դառ­նում կա­մուֆ­լյաժ մայ­կա հա­գած դա­սա­լիք­նե­րը, նրան­ցով նո­րից չեք կա­րո­ղա­նա հող ա­զա­տագ­րել։
Զրույ­ցը՝
Ռու­զան ԽԱ­ՉԱՏ­ՐՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 6051

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ