Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

«Մա­րութ­յա­նը մս­խեց թե՛ իր, թե՛ Մեսչ­յա­նի հե­ղի­նա­կութ­յու­նը»

«Մա­րութ­յա­նը մս­խեց թե՛ իր, թե՛ Մեսչ­յա­նի հե­ղի­նա­կութ­յու­նը»
11.09.2020 | 01:30

«Ի­րա­տե­սի» զրու­ցա­կիցն է Երևա­նի ա­վա­գա­նու «Լույս» խմ­բակ­ցու­թյան ղե­կա­վար ԴԱՎԻԹ ԽԱ­ԺԱ­ԿՅԱ­ՆԸ։

- Երևա­նի ա­վա­գա­նու «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան ձեր գոր­ծըն­կեր­ներն ա­ռա­ջար­կում են հար­կել շր­ջիկ առևտու­րը: Տպա­վո­րու­թյուն է, թե իշ­խա­նու­թյու­նը մարդ­կանց հար­կե­լու տեղ է ման գա­լիս:
- Ա­յո, նա­պա­գի­ծը ժա­մա­նա­կավ­րեպ էր և սխալ տրա­մա­բա­նու­թյամբ։ Իշ­խա­նու­թյու­նը դրա­նով պար­տադ­րում է փո­ղոց­նե­րում փու­չիկ, նկար կամ ան­ձե­ռո­ցիկ վա­ճա­ռող­նե­րին գրան­ցել ի­րա­վա­բա­նա­կան անձ, օ­րի­նակ,Ա/Ձ, և ձեռք բե­րել ՀԴՄ տպող սարք, որն իր ար­ժե­քով, կար­ծում եմ, խն­դիր­ներ է ա­ռա­ջաց­նե­լու առևտրի այդ տե­սա­կով զբաղ­վող մարդ­կանց հա­մար։ Մենք լիո­վին հաս­կա­նում ենք, որ հա­ճախ քա­ղա­քի ո­րոշ հատ­ված­նե­րում այդ­պի­սի առևտու­րը խամ­րեց­նում է մայ­րա­քա­ղա­քի ար­տա­քին տես­քը, սա­կայն որ­տեղ որ դա թույ­լատր­վում է, չի կա­րող ի­րա­կա­նաց­վել նման նա­խա­պայ­ման­նե­րով։ Փու­չիկ, նկար կամ ան­ձե­ռո­ցիկ վա­ճա­ռող­նե­րը սո­ցիա­լա­պես խո­ցե­լի խմ­բեր են, այդ տի­պի վա­ճառ­քից դե­պի մու­րաց­կա­նու­թյուն մեկ քայլ է, ինչ­պե՞ս կա­րե­լի էր նրանց բե­րել նույն­պի­սի դաշտ, որ­տեղ փոքր և մի­ջին առևտուրն է։ Շր­ջա­ծախ առևտրով զբաղ­վող­նե­րը ու­նեն շատ ա­վե­լի սուղ հնա­րա­վո­րու­թյուն­ներ և փաս­տա­ցի ինք­նազ­բաղ ան­ձինք են, ով­քեր վաս­տա­կում են օր­վա հա­ցը, և նրան­ցից պա­հան­ջել, որ գրանց­վեն որ­պես ան­հատ ձեռ­նե­րեց և ու­նե­նան ՀԴՄ տպող սարք, պար­զա­պես ող­ջա­միտ չէ։
Կար­ծում եմ՝ ա­վա­գա­նու այդ ո­րո­շու­մը հնա­րա­վոր չի լի­նի կյան­քի կո­չել, քան­զի այդ ան­ձինք, չու­նե­նա­լով բա­վա­րար մի­ջոց­ներ, չեն գնե­լու ՀԴՄ սար­քեր, իսկ նրանց տու­գա­նե­լը ո՛չ հե­ռան­կա­րա­յին, ո՛չ ի­րա­տե­սա­կան կլի­նի։ Կի­րառ­ված վար­չա­կան տույ­ժերն էլ մնա­լու են չվ­ճար­ված, քա­նի որ նրան­ցից շա­տե­րը վճա­րու­նակ չեն և կր­կին ու­նե­նա­լու ենք ի­րա­վա­կան կար­գա­վո­րում, ո­րը միայն թղ­թի վրա է:
-Երևա­նի քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը հայ­տա­րա­րում է նոր «Գա­զել­ներ» ձեռք բե­րե­լու մա­սին: Փաս­տո­րեն, հու­սա­հա­տու­թյան գա­զել­նե­րը շա­րու­նա­կե­լու են հու­սա­հա­տեց­նել մեզ, իսկ ու՞ր մնաց դեռևս նա­խորդ իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի կող­մից բրի­տա­նա­կան ըն­կե­րու­թյա­նը պատ­վիր­ված տրանս­պոր­տա­յին ցան­ցի նա­խա­գի­ծը: Նո­րե­րը չկա­րո­ղա­ցա՞ն կյան­քի կո­չել այն:
-Ցա­վոք, Երևա­նի քա­ղա­քա­պետ Հայկ Մա­րու­թյա­նի պաշ­տո­նա­վա­րու­մից եր­կու տա­րի անց կա­րող ենք ար­ձա­նագ­րել, որ տրանս­պոր­տա­յին բա­րե­փո­խում­նե­րը ձա­խող­ված են, և հար­կա­տու­նե­րի հաշ­վին նոր «Գա­զել­նե­րի» ձեռք­բե­րու­մը դրա վառ վկա­յու­թյունն է։ Ա­յո՛, փաս­տա­ցի այդ ցան­ցի նա­խա­գի­ծը դր­վել է մի կողմ, քա­նի որ դրա ի­րա­կա­նաց­ման ուղ­ղու­թյամբ ոչ միայն քայ­լեր չար­վե­ցին, այլև նոր միկ­րոավ­տո­բուս­նե­րի ձեռք­բե­րու­մը խա­թա­րեց դրա կի­րար­կու­մը այն պարզ պատ­ճա­ռով, որ նոր ցան­ցը բա­ցա­ռում է միկ­րոավ­տո­բուս­նե­րի առ­կա­յու­թյու­նը։ Եր­կու տա­րի շա­րու­նակ մեզ ցու­ցադ­րում էին քա­ղա­քա­կիրթ ավ­տո­բուս­ներ, ա­սում, որ եր­կու­սից չորս տար­վա ըն­թաց­քում դրանք կներ­դր­վեն, իսկ երբ եր­կու տա­րին բո­լո­րեց, ո­րո­շե­ցին գո­նե մի բան ցույց տա­լու հա­մար գնել նոր «Գա­զել­ներ»։ Հա­մայն­քա­յին մի­ջոց­նե­րով միկ­րոավ­տո­բուս­նե­րի ձեռք­բե­րու­մը շատ վատ պրակ­տի­կա է, քա­նի որ դրանք մշ­տա­պես ձեռք են բեր­վել մաս­նա­վոր գծա­տե­րե­րի կող­մից, որ­պես ներդ­րում ի­րենց բիզ­նե­սի մեջ։ Պատ­կե­րաց­րեք՝ ի­րա­վի­ճա­կը որ­քան վատ է, որ ան­գամ գծա­տե­րե­րը հրա­ժար­վում են նոր շար­ժա­կազմ ձեռք բե­րե­լուց, իսկ քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը, չկա­րո­ղա­նա­լով նոր ցան­ցը ներդ­նել, գու­մար­նե­րը վատ­նում է նոր միկ­րոավ­տո­բուս­նե­րի վրա։
Հի­մա էլ ա­սում են, թե այդ «Գա­զել­նե­րը» տար­բեր­վում են նա­խորդ­նե­րից, ա­վե­լի գե­ղե­ցիկ են: Ըստ էու­թյան, խո­սում ենք նույն միկ­րոավ­տո­բուս­նե­րի մա­սին, ո­րոնք ու­նեն 17 նս­տա­տեղ և կանգ­նե­լու նույն­պի­սի հնա­րա­վո­րու­թյուն, ինչ­պի­սին մեր եր­թու­ղի­նե­րում առ­կա այն «Գա­զել­նե­րը», ո­րոնց ա­ռաս­տա­ղը փոքր-ինչ բարձր է։ Մնա­ցյալ բո­լոր ա­ռում­նե­րով մի քա­նի տա­րի անց այդ միկ­րոավ­տո­բուս­նե­րը դառ­նա­լու են նույն­պի­սի «հու­սա­հա­տու­թյան գա­զել­ներ», ո­րոն­ցից խոս­տա­ցել էին ձեր­բա­զատ­վել այս իշ­խա­նու­թյուն­նե­րը։
-Երևա­նի քա­ղա­քա­պե­տը նո­րից ար­ձա­կուր­դում է, ի՞նչ է հու­շում սա։
-Կար­ծում եմ՝ ակն­հայտ է, որ Մա­րու­թյանն ու­նի քա­ղա­քա­յին խն­դիր­նե­րով զբաղ­վե­լու մո­տի­վա­ցիա­յի էա­կան ան­կում։ Վեր­ջին եր­կու տա­րի­նե­րին նա ամ­բող­ջու­թյամբ սպա­ռում է ի­րեն հա­սա­նե­լիք վճա­րո­վի ար­ձա­կուր­դը և պար­բե­րա­բար կոր­չում հա­սա­րա­կու­թյան տե­սա­դաշ­տից։ Քա­ղա­քա­պետն աշ­խա­տան­քի գա­լիս է ուշ և գնում շուտ։ Ի­հար­կե, դա իր գործն է, իր ան­ցու­դար­ձի վե­րա­բե­րյալ ես կար­ծիք ու­նե­նալ չեմ կա­րող, բայց ակն­հայտ է, որ ջա­նա­սի­րու­թյան բա­ցա­կա­յու­թյան դեպ­քում քա­ղա­քը չի կա­րող ար­դյու­նա­վետ կա­ռա­վար­վել։
Բազ­մա­թիվ ա­ռանց­քա­յին պաշ­տոն­ներ շա­րու­նա­կում են մնալ թա­փուր։ Ա­միս­ներ շա­րու­նակ քա­ղա­քը չու­նի ի­րա­վա­բա­նա­կան վար­չու­թյան պետ, իսկ ո­լոր­տից տե­ղյակ մաս­նա­գետ­նե­րը գի­տեն, որ դա պար­զա­պես ա­ղետ է: Թերևս հենց այդ պատ­ճա­ռով է նաև, որ քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նը պարտ­վում է դա­տա­րան­նե­րում, քա­նի որ ժա­մա­նա­կին կա­յաց­րել է ա­պօ­րի­նի և ի­րա­վա­բա­նո­րեն չհիմ­նա­վոր­ված ո­րո­շում­ներ։
-Ձեր հար­ցազ­րույց­նե­րից մե­կում ա­սել եք, թե այս իշ­խա­նու­թյուն­ներն ի­րենք են պար­բե­րա­բար ի­րենց հա­մե­մա­տում Տա­րոն Մար­գա­րյա­նի իշ­խա­նու­թյան հետ, ին­չու՞:
-Իշ­խա­նա­փո­խու­թյու­նը, բնա­կա­նա­բար, վկա­յու­թյունն էր այն բա­նի, որ ժո­ղո­վուր­դը բա­ցա­սա­բար է գնա­հա­տել նախ­կին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի աշ­խա­տան­քը և նոր ե­կած­նե­րից ու­նի մեծ ակն­կա­լիք­ներ։ Այդ ակն­կա­լիք­նե­րի մե­ծու­թյու­նը պետք է աչ­քի ա­ռաջ ու­նե­նալ, վեր­հի­շե­լով իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի ստա­ցած վս­տա­հու­թյան քվեի տո­կոս­նե­րը։ Այս պայ­ման­նե­րում իշ­խա­նու­թյու­նը չի կա­րող հպար­տա­նալ միայն նրա­նով, որ ի­րենց պաշ­տո­նա­վար­ման շր­ջա­նում հա­մա­կար­գա­յին կո­ռուպ­ցիա գո­յու­թյուն չու­նի։ Նախ ես տես­նում եմ, որ կո­ռուպ­ցիա կա, և այն կբա­ցա­հայտ­վի, երբ գան նոր իշ­խա­նու­թյուն­ներ՝ նոր ի­րա­վա­պահ հա­մա­կար­գով։ Բայց բուն հարցն այն է, որ ի­րենք բո­լոր խն­դիր­նե­րը վե­րագ­րե­լով նախ­կին­նե­րին, ի­րենց հա­մար հնա­րա­վո­րու­թյուն են ստեղ­ծում խու­սա­փե­լու դրանց լուծ­ման պա­տաս­խա­նատ­վու­թյու­նից։ Տե­սե՛ք ինչ էր ա­սում Մա­րու­թյա­նը տրանս­պոր­տի խնդ­րի վե­րա­բե­րյալ մեկ տա­րի ա­ռաջ։ Ա­սում էր, որ խն­դի­րը բեր­վել է ա­մե­նա­ծայ­րա­հեղ վի­ճա­կին, և ի­րենք պետք է շտա­պեն լու­ծում­ներ տալ։ Տրանս­պոր­տի խն­դի­րը ի­րոք օր­հա­սա­կան էր ան­գամ եր­կու տա­րի ա­ռաջ, բայց ի՞նչ է փոխ­վել այս ըն­թաց­քում, ի՞նչ ա­րեց Մա­րու­թյանն այս ուղ­ղու­թյամբ։ Ոչ մի էա­կան քայլ։
Ստաց­վում է, որ ե­թե ի­րենք բո­վան­դա­կա­յին հա­մե­մա­տա­կան­ներ տա­նեն տար­բեր քա­ղա­քա­յին իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի աշ­խա­տան­քի հետ, ա­պա կհայ­տն­վեն ան­հար­մար ի­րա­վի­ճա­կում, ուս­տի հար­մար են գտ­նում մշ­տա­պես հա­մե­մատ­վել հե­ռաց­ված իշ­խա­նու­թյուն­նե­րի հետ։
Ես պար­բե­րա­բար հա­մե­մա­տու­թյան եզ­րեր տա­նում եմ, որ­պես­զի ցույց տամ քա­ղա­քի զար­գաց­ման դի­նա­մի­կան ո­լորտ առ ո­լորտ, և տես­նում եմ, որ ա­ռա­ջըն­թա­ցից խո­սելն ի­րա­տե­սա­կան չէ։
-Ձեզ ի հա­կադ­րու­թյուն կա­սեն, թե աղ­բա­հա­նու­թյան հարց են լու­ծել:
-Ա­յո, լու­ծել են, բայց դրա խո­րաց­ման գլ­խա­վոր պա­տաս­խա­նա­տուն ի­րենք էին։ Ոչ ոք չի կա­րող հեր­քել, որ նախ­նա­կան շր­ջա­նում աղ­բա­հա­նու­թյան մաս­նա­վոր օ­պե­րա­տո­րը բա­րե­հա­ջող կեր­պով ի­րա­կա­նաց­նում էր իր գոր­ծա­ռույ­թը։ Շատ կարևոր է շեշ­տել, որ այդ գոր­ծա­ռույ­թը ի­րա­կա­նաց­վում էր նույն գու­մա­րի շր­ջա­նա­կում, ինչ կար նախ­կին ԶԻԼ-ե­րով աղ­բա­հա­նու­թյուն ի­րա­կա­նաց­նե­լու ժա­մա­նակ։ Խն­դիր­ներն սկ­սե­ցին ա­ռա­ջա­նալ, երբ շար­ժա­կազ­մի ըն­թա­ցիկ սպա­սարկ­ման հա­մար ե­ղած բյու­ջեն սկ­սեց չբա­վա­կա­նաց­նել։ Շա­տե­րը այդ ժա­մա­նա­կա­հատ­վա­ծում հա­մա­րե­ցին, որ «Սա­նի­թե­քը» սա­բո­տաժ է ի­րա­կա­նաց­նում։ Դա կա­րող էր ա­պա­ցուց­վել մեկ դեպ­քում, ե­թե հա­մայն­քի կող­մից ստեղծ­ված հիմ­նար­կը նույն գու­մա­րով ա­վե­լի լավ ծա­ռա­յու­թյուն մա­տու­ցեր, բայց ե­թե «Սա­նի­թե­քին» տրա­մադր­վում էր շուրջ 5,2 մլրդ դրա­մի բյու­ջե, ա­պա հա­մայն­քա­յին հիմ­նար­կի հա­մար այդ թի­վը գե­րա­զան­ցում է 6 մլր­դը։ Այ­սինքն, աղ­բա­հա­նու­թյան հար­ցը լուծ­վեց ոչ թե կա­ռուց­ված­քա­յին, ա­վե­լի ար­դյու­նա­վետ լու­ծում գտ­նե­լու, այլ պար­զա­պես շատ փող հատ­կաց­նե­լու շնոր­հիվ:
-Ար­թուր Մես­չյա­նի հրա­ժա­րա­կա­նի մա­սին այդ­պես էլ ոչ ոք որևէ պատ­ճա­ռա­բա­նու­թյուն չներ­կա­յաց­րեց: Ըստ Ձեզ՝ իշ­խա­նու­թյունն ին­չու՞ զո­հեց նրան, կամ ար­դյո՞ք զո­հեց:
-Իմ ու­նե­ցած տե­ղե­կու­թյուն­նե­րով՝ Մես­չյա­նը հրա­ժար­վեց շա­րու­նա­կե­լուց իր աշ­խա­տան­քը Մա­րու­թյա­նի գլ­խա­վո­րու­թյամբ և դուրս ե­կավ։ Պար­զա­պես դրա մա­սին շտա­պեց հայտ­նել ին­քը՝ Մա­րու­թյա­նը, որ­պես­զի հա­վե­լյալ հար­ցեր չա­ռա­ջա­նան։ Միան­շա­նակ է, որ Մես­չյա­նի դուրս գա­լը լուրջ հար­ված էր այս իշ­խա­նու­թյան վար­կա­նի­շին, քա­նի որ նրա խոս­քը մարդ­կանց հա­մար շատ ա­վե­լի ար­ժա­նա­հա­վատ էր, քան որևէ այլ պաշ­տո­նյա­յի հա­վաս­տիա­ցում­նե­րը։ Ցա­վոք, Մես­չյա­նը որևէ հիմ­նա­րար ժա­ռան­գու­թյուն չթո­ղեց քա­ղա­քա­պե­տա­րա­նում, որ գո­նե կա­րո­ղա­նա­յինք ա­սել, որ քա­ղա­քա­շի­նու­թյու­նը դր­վել է ռել­սե­րի վրա, և օ­րի­նակ, շին­թույ­լտ­վու­թյուն­նե­րը բա­ցա­ռա­պես ող­ջամ­տու­թյան շր­ջա­նակ­նե­րում են տր­վում: Ա­ռայ­սօր շին­թույ­լտ­վու­թյուն­նե­րի վե­րա­բե­րյալ բազ­մա­թիվ բո­ղոք­ներ եմ ստա­նում, ո­րոնք տր­վել են Մես­չյա­նի օ­րոք և պա­տու­հաս են դար­ձել քա­ղա­քա­ցի­նե­րի գլ­խին։ Ըստ էու­թյան, Մա­րու­թյա­նը մս­խեց թե՛ իր, թե՛ Մես­չյա­նի հե­ղի­նա­կու­թյու­նը:
Հույս ու­նեմ, որ մի օր Մես­չյանն ին­քը կբարձ­րա­ձայ­նի այն պատ­ճառ­նե­րը, ո­րոնք հան­գեց­րին իր հրա­ժա­րա­կա­նին։ Դա, կար­ծում եմ, ազ­նիվ քայլ կլի­նի երևան­ցի­նե­րի նկատ­մամբ։


Զրույ­ցը՝
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱ­ՆԻ

Դիտվել է՝ 10592

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ