Մայիսյան հաղթանակների օրերին մեր հասարակական, մշակութային գործիչներից հաճախ ենք լսել, որ մենք մեր հաղթանակներին չենք կարողանում տեր կանգնել, ըստ արժանվույն չենք գնահատում և այլն: Լսում ենք նաև, որ նոր սերունդը չի կարդում, չի ճանաչում Արցախյան պատերազմի հերոսներին, չգիտի մեր նորօրյա պատմությունը: Մի քանի տարի առաջ հեռուստատեսությամբ ցույց էին տալիս ավարտական դասարանների աշակերտների, որոնք չգիտեին, թե ինչ օր է Մայիսի 9-ը, պատկերացում չունեին Ղարաբաղյան ազատամարտի մասին: Իսկ որտեղի՞ց պետք է պատկերացում ունենային: Դպրոցական, բուհական դասագրքերից, որտեղ չկա մեր հաղթանակների մասին որևէ հիշատակում, որտեղ անցյալ դարի իննսունականները հիշատակվում են որպես «ցրտի և մութի տարիներ», որտեղ խոսվում է միայն տնտեսական անկումների մասին:

Անկախացած Հայաստանում, երբ սովետամերժ տրամադրությունները ոչ միայն թարմ էին, այլև կատաղի, շատ փողոցների անուններ փոխվեցին, Լենինի արձանը հանվեց ու նույնիսկ մայիսի 9-ը, որպես հաղթանակի տոն, վերացավ պաշտոնապես: Հայրենական պատերազմի վետերաններն ընդվզեցին, թեև նրանց ընդվզոցը իրենց ներսում էր` իրենց երազած անկախ Հայաստանում օրացույցներից ջնջեցին իրենց բաժին հաղթանակի օրը որպես տոն: Իմ լավ բարեկամուհի տիկին Վերգուշը` Վերգինե Ավետիսյանը, ում 17-ը լրացել էր պատերազմի դաշտում` ռմբակոծության տակ, և ով մինչև Ռումինիա էր հասել, ուներ մեդալներ, շքանշաններ, ամեն տարվա մայիսի 9-ին հաղթանակի օրվա միջոցառումների պատվավոր հյուրն էր: Երբ ասվեց, որ դա հայերի պատերազմը չի եղել, այլ Սովետական Միության, նեղվում էր. «Ախր դա իմ կյանքն է, իմ պատմությունն է, ոնց են մոռանում, որ մենք կռվեցինք»: Տիկին Վերգինեն արդեն ողջ չէր, երբ Մայիսի 9-ը, որպես հաղթանակի տոն, վերականգնվեց:

Չգիտես, ինչու հիշեցի՝ երբ հյուրընկալվել էի Կարեն Քոչարյանի “Կենդանի մատյան”-ին, հաղորդավարն ինձ հարց տվեց. - Այ Դուք, այդքան խոսում եք անապահովների մասին, եթե նրանք այդքան շատ են, ինչո՞ւ, ուրեմն, չեն համախմբվում, ինչո՞ւ չունեն առաջնորդ, ճիշտ այնպես, ինչպես ժամանակին եղել է նոր զարգացող շատ երկրներում:

ՀՀ Առողջապահության նախարարությունը օրերս հաղորդագրություն էր տարածել, որ Կոտայքի մարզի Նաիրիի տարածաշրջանի Արգել համայնքում, բնակչության շրջանում, աղեստամոքսային գանգատներով դեպքեր են արձանագրվել:

Չիլիում բողոքի հերթական ալիքն է բռնկվել վճարովի կրթության դեմ։ Տասնյակ հազարավոր ուսանողներ երթեր են կազմակերպել երկրի խոշոր քաղաքներում։ Մայրաքաղաք Սանտիագոյում տեղի են ունեցել բախումներ ոստիկանության հետ։

Էսօր Երևան-Վարդենիս ճանապարհին դեգերում էի: «Գազելը» մեկ դես էր թեքվում, մեկ` դեն: Վարորդն էլ չէր նեղվում, փոսերի տեղերը անգիր գիտեր, ամեն օր էդ ճամփին է:

ՀՀ վճռաբեկ դատարանը այսօր որոշում կայացրեց մասնակի բավարարել ՀԱԿ ակտիվիստներ Տիգրան Առաքելյանի, Սարգիս Գևորգյանի, Արտակ Կարապետյանի և Դավիթ Քիրամիջյանի փաստաբանների բողոքը, բեկանել վերաքննիչ դատարանի որոշումը և գործը հետ ուղարկել վերաքննիչ դատարան` նոր քննության: Վերջապես երկարատև դատական պրոցեսի վերջում մի փոքրիկ լույս բացվեց: Եթե վերաքննիչ դատարանը նոր քննության արդյունքում արդարացման վճիռ կայացնի, ոչ միայն Տիգրան Առաքելյանը կհայտնվի ազատության մեջ, այլև մյուս երեք տղաներին ազատազրկում չի սպառնա:

Ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանի հրամանագրով աշխատանքից ազատվել է ոստիկանության անձնագրային և վիզաների վարչության պետ Հովհաննես Քոչարյանը: Նրան փոխարինել է Նորայր Մուրադխանյանը:

ՀՀ ԱԻ նախարարությունում տեղի է ունեցել աղետների ազգային դիտացանցի հետագա օգտագործման խնդիրների վերաբերյալ աշխատանքային քննարկում, որին մասնակցել են նախարարության տարբեր ստորաբաժանումների ղեկավարներ, ինչպես նաև ՄԱԿ-ի զարգացման ծրագրի ներկայացուցիչներ և փորձագետներ:

Վայրի բնության և մշակութային արժեքների պահպանման հիմնադրամը Գրին Բին սրճարանի հետ համատեղ, մայիսի 10-ից հունիսի 9-ը կազմակերպում է կենդանիներին նվիրված լուսանկարների ցուցահանդես-վաճառք, որից ստացված ողջ հասույթը փոխանցվելու է Երևանի կենդանաբանական այգուն` կենդանիների խնդիրները հոգալու նպատակով: