Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հա­յաս­տա­նը կա­րիք ու­նի փոր­ձա­ռու­թ­յան

Հա­յաս­տա­նը կա­րիք ու­նի փոր­ձա­ռու­թ­յան
24.12.2019 | 01:37
Հա­յաս­տա­նում գրե­թե անն­կատ մնաց երկ­րի նախ­կին վար­չա­պետ Կա­րեն Կա­րա­պե­տյա­նի՝ Ռու­սաս­տա­նում նոր պաշ­տոն ստանձ­նե­լու վե­րա­բե­րյալ հա­ղոր­դագ­րու­թյու­նը: Ռու­սաց վար­չա­պետ Դմիտ­րի Մեդ­վեդևի կար­գադ­րու­թյամբ դեկ­տեմ­բե­րին հաս­տատ­վեց ՌԴ կա­ռա­վա­րու­թյանն առն­թեր փոր­ձա­գի­տա­կան խոր­հր­դի նա­խա­գա­հու­թյան նոր կազ­մը, ո­րի 15 ան­դամ­նե­րից մե­կը հենց մեր հայ­րե­նա­կիցն է: Ի՞նչ էր գր­ված նրա ազ­գան­վան դի­մաց՝ Հա­յաս­տա­նի նախ­կին վար­չա­պետ, «Գազպ­րոմ­բանկ» ԲԸ վար­չու­թյան նա­խա­գա­հի խոր­հր­դա­կան, «Զա­րու­բեժ­նեֆտ» ԲԸ տնօ­րեն­նե­րի խոր­հր­դի ան­դամ:
Ի՞նչ է ի­րե­նից ներ­կա­յաց­նում այս փոր­ձա­գի­տա­կան հե­ղի­նա­կա­վոր հաս­տա­տու­թյու­նը: Այն խոր­հր­դակ­ցա­կան մար­մին է, ո­րը ստեղծ­վել է կա­ռա­վա­րու­թյան տն­տե­սա­կան ու սո­ցիա­լա­կան էա­կան ո­րո­շում­նե­րի գնա­հատ­ման և իշ­խա­նու­թյան դաշ­նա­յին մար­մին­նե­րի գոր­ծու­նեու­թյան հա­սա­րա­կա­կան վե­րահս­կո­ղու­թյան ա­պա­հով­ման հա­մար: Իսկ նրա նա­խա­գա­հու­թյու­նը ո­րո­շում է այդ հան­րու­թյան գոր­ծու­նեու­թյան հիմ­նա­կան ուղ­ղու­թյուն­նե­րը և ձևա­վո­րում է նրա դիր­քո­րո­շու­մը կա­ռա­վա­րու­թյան լիա­զո­րու­թյուն­նե­րին վե­րա­բե­րող ռազ­մա­վա­րա­կան խն­դիր­նե­րի հար­ցում:
150 հո­գուց բաղ­կա­ցած խոր­հուր­դը յու­րօ­րի­նակ ին­տե­լեկ­տուալ կենտ­րոն է, ո­րի մեջ ներգ­րավ­ված են պե­տու­թյան կեն­սա­գոր­ծու­նեու­թյան կարևո­րա­գույն աս­պա­րեզ­նե­րի բարձ­րա­կարգ ու հե­ղի­նա­կա­վոր մաս­նա­գետ­ներ՝ քա­ղա­քա­գետ­ներ, տն­տե­սա­գետ­ներ, գիտ­նա­կան­ներ, բիզ­նես­մեն­ներ, մշա­կույ­թի, ար­վես­տի, լրատ­վա­մի­ջոց­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­ներ, խո­շո­րա­գույն ըն­կե­րու­թյուն­նե­րի ղե­կա­վար­ներ և այլք: Հենց միայն նա­խա­գա­հու­թյան ան­դամ­նե­րի մեջ ե­րե­քը երկ­րի նախ­կին վար­չա­պետ­ներ են (Կա­րա­պե­տյա­նը չոր­րորդ «նախ­կինն» է):
ՈՒղ­ղա­կի ափ­սո­սում ես, նույ­նիսկ մարդ­կայ­նո­րեն, որ Կա­րեն Կա­րա­պե­տյա­նի նման փոր­ձա­ռու քա­ղա­քա­կան այ­րը լքում է Հա­յաս­տա­նը: Որ նրան ընդ­գր­կում են Ռու­սաս­տա­նի փոր­ձա­գի­տա­կան միտ­քը կա­ռա­վա­րա­կան մա­կար­դա­կով ներ­կա­յաց­նող մարմ­նի ղե­կա­վար կազ­մի մեջ, նշա­նա­կում է, որ այդ երկ­րում բարձր են գնա­հա­տում Կա­րա­պե­տյա­նի պե­տա­կան-քա­ղա­քա­կան-տն­տե­սա­գի­տա­կան կա­րո­ղու­թյուն­նե­րը: Ինչ­պես ա­սում են` հենց այն­պես ո­չինչ չի լի­նում, այն էլ՝ օ­տար երկ­րում: Կա­րա­պե­տյա­նը հս­կա­յա­կան դեր կա­րող էր խա­ղալ հենց ռուս-հայ­կա­կան տն­տե­սա­կան հա­մա­գոր­ծակ­ցու­թյան աս­պա­րե­զում: Ե­կեք ան­կեղծ լի­նենք, ինչ էլ որ լի­նի, Ռու­սաս­տա­նից հե­ռու չենք փախ­չի, սխալ կողմ­նո­րոշ­վե­լու դեպ­քում առն­վազն կընկ­նենք Վրաս­տա­նի և ՈՒկ­րաի­նա­յի օ­րը: Սա՝ ի մի­ջի այ­լոց:
«Թեր­թե­լով» փոր­ձա­գի­տա­կան խմ­բի ան­դամ­նե­րի ցու­ցա­կը, նրա մեջ հան­դի­պում ես տա­սից ա­վե­լի հայ­կա­կան ազ­գա­նուն­նե­րի՝ նույն­պես ա­մե­նա­տար­բեր բնա­գա­վառ­նե­րի ներ­կա­յա­ցու­ցիչ­նե­րի: Ար­դյո՞ք Հա­յաս­տա­նում փոր­ձեր են ար­վում այս մաս­նա­գետ­նե­րին երկ­րի նո­րաց­ման գոր­ծըն­թաց­նե­րի մեջ ներգ­րա­վե­լու հա­մար: Չէ որ այս ան­ձանց ի­րա­վա­սու­թյու­նը, փոր­ձա­ռու­թյու­նը, խոր­հր­դատ­վա­կան կա­րո­ղու­թյու­նը կա­րող են միայն շա­հե­կան լի­նել մեր երկ­րին, ի­րենց պատ­մա­կան հայ­րե­նի­քին: Մի­գու­ցե Կա­րա­պե­տյա­նը դառ­նա կա­պող օ­ղակ:
Ի դեպ, փոր­ձա­գի­տա­կան խոր­հր­դի նոր կազ­մի մա­սին խո­սակ­ցու­թյուն­նե­րը խիստ աշ­խու­ժա­ցան, երբ վար­չա­պետ Մեդ­վեդևը դրա կոոր­դի­նա­տոր նշա­նա­կեց հրեա­կան ար­մատ­ներ ու­նե­ցող Ա­լեք­սանդր Ստալևիչ Վո­լո­շի­նին: Թերևս բո­լո­րի հա­մար ա­նակն­կալ ու հա­նե­լու­կա­յին էր, որ վե­րա­հառ­նում է Ել­ցի­նի աշ­խա­տա­կազ­մի նախ­կին ղե­կա­վա­րը, «ըն­տա­նի­քի» ան­դա­մը, գորշ կար­դի­նա­լը: Եվ ե­թե նկա­տի ու­նե­նանք, որ փոր­ձա­գի­տա­կան խոր­հր­դի ղե­կա­վա­րի ի­րա­վունք­նե­րը գրե­թե փոխ­վար­չա­պե­տա­կան են, ա­պա կա­րե­լի է կան­խա­տե­սել, որ եր­կա­թե «Ստալևի­չը» կա­րող է նո­րեն էա­կան դեր խա­ղալ Ռու­սաս­տա­նի կա­ռա­վա­րա­կան հա­մա­կար­գում, քա­ղա­քա­կան կյան­քում: Չար լե­զու­ներն ա­սում են, որ գե­րազ­դե­ցիկ քա­ղա­քա­կան գործ­չի իր եր­բեմ­նի համ­բա­վը նա ի վի­ճա­կի է կի­րա­ռե­լու գա­լիք նա­խա­գա­հա­կան ընտ­րու­թյուն­նե­րում՝ հօ­գուտ Դմիտ­րի Մեդ­վեդևի:
Բայց սա ար­դեն ու­րիշ թե­մա է և կապ չու­նի Կա­րեն Կա­րա­պե­տյա­նի հետ:
Ռու­բեն ՀԱՅ­ՐԱ­ՊԵ­ՏՅԱՆ
Մոսկվա
Դիտվել է՝ 44736

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ