Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Հենրիխ Մխիթարյան, Ադրբեջան՝ ի՞նչ է նշանակում հայկական ազգանուն

Հենրիխ Մխիթարյան, Ադրբեջան՝ ի՞նչ է նշանակում հայկական ազգանուն
24.05.2019 | 12:03

Քանի դեռ չէի դարձել 15 տարեկան, ամեն կիրակի գնում էի հայկական դպրոց: Պարապմունքները Լոնդոնի արևմտյան մասում գտնվող գիմնազիայում էին: Ամենից շատ հիշում եմ անհույս ձանձրույթը, խուճուճ այբուբենը (գիտնական այրը երազում էր հայտնագործել) և հորթի տապակած միսը: Հետո հիշում եմ քարտեզը, որ բոլոր ուսուցիչներն առանց բացառությանը տարեցտարի փռում էին մեր առաջ: Կովկասի քարտեզն էր: Մեզ բացատրում էին՝ ինչպես Հայաստանի տարածքն ամեն կայսրության, կոտորածների ու ցեղասպանության հետ կրճատվել է և անփոփոխ պատմում էին Արցախի մասին՝ շրջան, որ տրվել է համառ ադրբեջանցի հարևանին:


Հարևանների հետ Հայաստանի բախտը ընդհանրապես չի բերել: Այդ բարձրալեռ շրջանը աշխարհին հայտնի է իբրև Լեռնային Ղարաբաղ (Արցախը հին հայկական անվանումն է): Կոնֆլիկտը արմատներով պատմության խորքն է գնում, բայց իսկապես պայթյունավտանգ դարձրին սովետական մեքենայությունները «Բաժանիր, որ տիրես» սկզբունքով: Իր էությամբ Ղարաբաղը հայկական է: Բնակչության 95% էթնիկ հայեր են: Շրջանը սերտ կապեր ունի Հայաստանի հետ, նույնիսկ դրամն է նույնը: Դե ֆակտո Արցախը ինքնահռչակ հանրապետություն է, դե յուրե՝ Ադրբեջանի մասը: 1991-ին անկախության հռչակումից հետո պատերազմ բռնկվեց, հրաձգությունը հիմա էլ չի դադարում՝ չնայած 1994-ի հրադադարին: Այս ամբողջ ընթացքում Ադրբեջանը փորձում է ջնջել հայկական մշակութային ժառանգությունը՝ եկեղեցիների ավերումից մինչև Եվրատեսիլում Հայաստաին ձայն տալու հանդգնություն ունեցած քաղաքացիների հետապնդում: Այս կախյալ վիճակը նշանակում է Հայաստանի ու Ադրբեջանի դիվանագիտական հարաբերությունների լիակատար բացակայություն, իրականում դա ավելի խճճված ձևակերպումն է՝ ասելու, որ այնտեղ պատերազմ է: Ես հիշում եմ՝ մեզ սովորեցնում էին՝ եթե դուք հայկական անուն -ազգանուն ունեք, նույնիսկ բրիտանական անձնագրով Ադրբեջան մուտք չունեք: Այն ժամանակ ինձ տարօրինակ էր թվում, որ ինձ կարող են ինչ-որ տեղ չթողնել, որովհետև իմ ազգանունը «-յանով» է: Բայց ես դեռ երեխա էի ու արձակուրդներին Բաքու գնալ մտքովս չէր անցնում:
Մեզ՝ Լոնդոնի Ակտոն շրջանի երեխաներիս, աշխարհի այդ անկյունը անվերջանալի հեռու էր թվում: Նույնիսկ մեր ծնողները ծնվել էին արդեն ոչ Հայաստանում՝ նրանք սփռվել են աշխարհով մեկ ցեղասպանության պատճառով առաջին աշխարհամարտի տարիներին: Հիմա պատմության այդ կիսամոռացված դասերն ինձ համար դարձել են իրականություն, այդ մասին է գրում Լոնդոնի ամբողջ մամուլը: «Արսենալի» կիսապաշտպան Հենրիխ Մխիթարյանը հայ է ու չի խաղա «Չելսիի» դեմ Եվրոպայի լիգայի եզրափակիչում, որովհետև խաղն Ադրբեջանում է: «-յան» ազգանունով մարզասերներին նույնպես վիզա չեն տվել: Մերժումը վերաբերվել է հայերին, բայց ձեռքի տակ են ընկել և կոռնուելցիները Տրևելյան ազգանունով:


Հայերը սովորել են միմյանց ճանաչել ազգանունով: Բազմադարյան հալածանքների պատճառով մեր սփյուռքը մեծացել է և մեր ազգանունների «-յանով» մենք հպարտանում ենք: Սարսափելի ոչինչ, եթե հիմա դուք հիշեցիք Քարդաշյան ընտանիքին: Բայց հրեաների նման շատ հայեր իրենց ազգանունները անվտանգության համար կրճատել են՝ վերջավորությունից հրաժարվելով (հիշեք թեկուզ թենիսիստ Անդրե Աղասիին):


Հատկապես զայրացնում է, որ ՈՒԵՖԱ-ն այս ամենից ոչ մի լուծում չի գտնում: Թեպետ կազմակերպությունը պնդում է, որ Ադրբեջանի իշխանությունների հետ մշակել է Մխիթարյանի անվտանգության պլան, նրա որոշումներից բացահայտ է, որ ոչ ոք ոչինչ չի կարող երաշխավորել: Մեծ Բրիտանիայում Ադրբեջանի դեսպանը սպառնալից հայտարարեց. «Իմ ուղերձը Մխիթարյանին՝ դու ֆուտբոլիստ ես ու ուզում ես ֆուտբոլ խաղա՞լ: Համարձակ գնա Բաքու, այնտեղ դու անվտանգության մեջ կլինես, բայց եթե պատրաստվում ես այդ հարցը ուռճացնել, բոլորովին այլ պատմություն է: Ես կարող եմ երաշխավորել, որ Ադրբեջանի կառավարությունը հնարավորը կանի, որ ապահովի յուրաքանչյուր երկրպագուի, խաղացողի ու աշխատակցի անվտանգությունը, որ կգա այդ խաղին»:


Որ խաղը Բաքվից չտեղափոխեցին, մռայլ վկայություն է, որ ֆուտբոլային աշխարհը գործարքի մեջ է նավթային դոլարների հետ: Իհարկե, «Արսենալը» ու «Չելսին» պետք է հրաժարվեն մասնակցել կամ պայմանավորվեն կիսաեզրափակիչը այլ վայրում խաղալ: Այդպես չէ՞: Եվ եթե ՈՒԵՖԱ-ն միատեսակ մտահոգվեր իր բոլոր անդամ պետությունների մասին (ներառյալ Հայաստանը), ոչ մի դեպքում Բաքուն չէր ընտրի, համենայն դեպս այնքան ժամանակ, քանի դեռ կոնֆլիկտը հարթված չէ: Եվրոպայի լիգայի եզրափակիչում որևէ հայկական ակումբ լիներ (ֆուտբոլից ես այնքան գլուխ հանում եմ, որ հասկանամ՝ դա հնարավոր չէ, բայց մի քիչ համբերեք), Բաքվում ընդհանրապես հնարավոր չէր խաղ անցկացնել: Բայց ֆուտբոլային աշխարհում, ու ընդհանրապես աշխարհում, Հայաստանի ու նրա պես երկրների ուժը չի պատում նավթային հսկաների հետ մրցել: Նրանք միշտ կարողանում են իրենց հեղինակությունը չոր պահել փողերի տրցակներով, ու արևմտյան աշխարհը այդ «շոյանքին» չի դիմադրում:


Հայաստանն իր բարդ ֆինանսական վիճակով հակառակն է: Պատկերացրեք, որ Մխիթարյանն այլ երկրից է՝ ավելի ազդեցիկ: Եթե Ադրբեջանը մշտական էթնիկ կոնֆլիկտ ունենար, ասենք, Պորտուգալիայի հետ, մի՞թե ֆուտբոլային իշխանությունները թույլ կտային, որ Կրիշտիանու Ռոնալդուն եզրափակիչը բաց թողներ: Ասենք Լեռնային Ղարաբաղի ճակատագիրը ձեզ չի հետաքրքրում, թող չհետաքրքրի: Բայց երբ ֆուտբոլում փողն ու ավտորիտար վարչակարգերի հետ բարեկամությունը ֆուտբոլիստի անվտանգությունից բարձր են դասվում, վերաբերում է յուրաքանչյուրին՝ անկախ ազգանունից:
Անուշ Չաքելյան, New Statesman (Մեծ Բրիտանիա)


Հ.Գ.
Հունիսի 29-ին Բաքվում կխաղան «Արսենալն» ու «Չելսին», ու ինչու՞ է ինձ թվում, որ աշխարհում «յան» ազգանունով բոլոր մարդիկ սպասում են «Արսենալի» հաղթանակին: Անգամ՝ կոռնուելցի Տրևելյանները:


Անահիտ ԱԴԱՄՅԱՆ

Դիտվել է՝ 2280

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ