Ավարտվել է Ռուսական կայսրության, իսկ հետո՝ Խորհրդային Միության, ապա նաև՝ Ռուսաստանի Դաշնության վերջին 300-350 տարիների պատմությունը Հյուսիսային Կովկասում, Անդրկովկասում և Կենտրոնական Ասիայում՝ ասել է Մերձավոր Արևելքի ռուսական ինստիտուտի նախագահ Եվգենի Սատանովսկին։ «Այսօր մենք Արևմուտքի հետ մեծ պատերազմի կիզակետում ենք, որտեղ հարցի գինը ոչ թե այս կամ այն ռազմաբազան է՝ այս կամ այն պատմական տարածաշրջանում, այլ Ռուսաստանի գոյությունն է, գուցե և՝ ողջ աշխարհի գոյությունը»,- նշել է նա։                
 

Ծնոտ­նե­րին խփե­լուց հե­տո ծա­մել ա­կանջ­նե­րը

Ծնոտ­նե­րին խփե­լուց հե­տո ծա­մել ա­կանջ­նե­րը
27.09.2019 | 01:28
«Սի­րո և հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան» իշ­խա­նու­թյու­նը դեռ եր­կար կխո­սի չար ու­ժե­րի կող­մից ի­րենց վե­րա­բերյալ «վատ-վատ» բա­ներ գրե­լու, սպառ­նա­լու, սա­բո­տաժ ա­նե­լու և այլ­նի մա­սին: Ոչ թե՝ ո­րով­հետև դա է ի­րա­կա­նու­թյու­նը, այլ՝ մար­դիկ դեռևս «զմայլ­վում» են նման հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րով: Պե­տու­թյան կա­ռա­վա­րիչ­նե­րից շա­տե­րը կդժ­գո­հեն, թե սո­ցիա­լա­կան ցան­ցե­րում հա­մընդ­հա­նուր բա­ցա­սա­կան ֆոն է, որ «ֆեյ­քե­րի» բա­նա­կը բզկ­տում է ի­րենց, ու չեն նկա­տի ի­րենց իսկ թի­մակ­ցի՝ բռ­նու­թյուն պա­րու­նա­կող կոնկ­րետ հայ­տա­րա­րու­թյու­նը կամ սպառ­նա­լի­քը:
«Ես, որ­պես 90-ա­կան­նե­րի ե­րե­խա, ով էդ սար­սա­փի մեջ է մե­ծա­ցել, թույլ չեմ տա­լու, որ զար­մու­հիս ու մնա­ցած մեր ե­րե­խա­նե­րը դա ապ­րեն: Անհ­րա­ժեշ­տու­թյան դեպ­քում հատ-հատ բո­լո­րիդ ա­կանջ­նե­րը կծա­մեմ»,- Face­book-ի իր է­ջում գրել է Երևա­նի ա­վա­գա­նու «Իմ քայ­լը» խմ­բակ­ցու­թյան ան­դամ Նուարդ Վար­դա­նյա­նը՝ ԱԺ հա­մա­նուն խմ­բակ­ցու­թյան պատ­գա­մա­վոր Ծո­վի­նար Վար­դա­նյա­նի քույ­րը: Ի դեպ, նրանց հայ­րը՝ Գևորգ Վար­դա­նյա­նը (Ժո­կո), հենց այդ «սար­սա­փի» տա­րի­նե­րին կարևո­րա­գույն մի քա­նի պաշ­տոն­ներ է զբա­ղեց­րել:
«Մա­հա­ցա­ծի հետևից կա՛մ լա­վը, կա՛մ ո­չինչ» սկզ­բուն­քով չենք ցան­կա­նում շա­հար­կել պաշտ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րի տե­ղա­կա­լի, այ­նու­հետ՝ բնա­պահ­պա­նու­թյան նա­խա­րա­րի պաշ­տոն­նե­րը զբա­ղեց­րած մար­դու ա­նու­նը, բայց դս­տե­րը բա­րե­կա­մա­բար խնդ­րում ենք պահ­պա­նել վար­չա­պե­տի հայ­տա­րա­րած սի­րո ու հան­դուր­ժո­ղա­կա­նու­թյան մթ­նո­լոր­տը:
Լավ եմ հի­շում՝ ԱԺ նախ­կին պատ­գա­մա­վոր, երգ­չու­հի Շու­շան Պետ­րո­սյա­նին ա­նար­գան­քի սյա­նը գա­մե­ցին այն բա­նից հե­տո, երբ սո­ցիա­լա­կան ցան­ցում բա­նա­կի հաս­ցեին ոչ կո­ռեկտ ար­տա­հայ­տու­թյուն ա­նե­լու հա­մար մի օգ­տա­տի­րոջ է­ջում գրել էր. «Աչ­քերդ կհա­նեմ»: Բայց, ի տար­բե­րու­թյուն երգ­չու­հու, ո­րի հան­դի­մա­նան­քը, սվին­նե­րով ըն­դուն­վե­լուց զատ, քն­նարկ­վեց նաև Ազ­գա­յին ժո­ղո­վի է­թի­կա­յի ժա­մա­նա­կա­վոր հանձ­նա­ժո­ղո­վում, Նուարդ Վար­դա­նյա­նի՝ ա­կանջ ծա­մե­լու մա­սին գրա­ռու­մը խիստ բնա­կան, ա­ռանց է­մո­ցիա­նե­րի ու հույ­զե­րի ըն­դուն­վեց: Դեռ ա­վե­լին՝ նրան միա­նալ ցան­կա­ցող­ներ էլ ե­ղան:
Նուարդ Վար­դա­նյա­նի գրա­ռու­մը, երևի, չա­րյաց փոք­րա­գույնն ու տրա­մա­բա­նա­կան շա­րու­նա­կու­թյունն է երկ­րի թիվ մեկ ղե­կա­վա­րի՝ «աս­ֆալ­տին փռե­լու» և «ծնոտ­նե­րին խփե­լու» հայ­տա­րա­րու­թյուն­նե­րի:
Սևակ ՎԱՐ­ԴՈՒ­ՄՅԱՆ
Դիտվել է՝ 2530

Հեղինակի նյութեր

Մեկնաբանություններ